Friday, December 27, 2024

பெரியார், அம்பேத்கர் படங்களை நாடாளுமன்ற மைய மண்டபத்தில் திறக்க வைகோ வலியுறுத்தல்

அண்ணல் அம்பேத்கர் படத்தையும் தந்தை பெரியார் படத்தையும் நாடாளுமன்ற மைய மண்டபத்தில் திறக்க வலியுறுத்தி வைகோ 1985 இல் நாடாளுமன்றத்தில் ஆற்றிய உரை.....

*சாதியை ஒழித்தாலொழிய தாழ்த்தப்பட்டோருக்கு விடிவு இல்லை!*

இங்கே அறிவார்ந்த நண்பர்கள் நிகழ்த்திய உரைகளை நான் மிக உன்னிப்பாகக் கவனித்து வந்தேன். எனது நண்பர் திரு. கல்பநாத் ராய் போல சிலர் பேசுகையில் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கும் மற்றும் பழங்குடிப் பிரிவினருக்கும் இழைக்கப்படும் அநீதிகள் குறித்து இடி முழக்கமிட்டனர். பலர் பல யோசனைகளைத் தெரிவித்தனர்.

சிலருக்கு வேலைகள் கொடுப்பதன் மூலமோ சிலருக்கு சில சலுகைகளை அளிப்பதன் மூலமோ சில பதவிகளை நிரப்புவதன் மூலமோ இந்தப் பிரச்சனையை தீர்த்து வைத்து விட முடியுமா? பல நூற்றாண்டு காலமாக தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு இழைக்கப்பட்டுவந்துள்ள கேடுகளை, அவ மதிப்புகளை, இழிவூட்டங்களை, களைந்தெறிந்து விடமுடியுமா ? முடியாது அய்யா முடியாது!

இதனால் எல்லாம் இந்த மக்களை தற்போதைய நிலையிலிருந்து உயர்த்தி விட முடியுமா? அல்லது நமது சமூகத்திலிருந்து வரும் இந்தச் சாபக் கேட்டை அகற்றிவிட முடியுமா? முடியாது. 

ஏனெனில் நமது முறையில் அதாவது சாதிஅமைப்பு ஆழ வேரூன்றியுள்ளது. நமது சாதி அமைப்பு முறையின் அடித்தளமே அதுதான். இந்த அஸ்திவாரத்தின் மீதுதான் இந்து சமூகம், சொல்லப் போனால் இந்திய சமூகமே எழுப்பப்பட்டுள்ளது. இந்த கொடிய அமைப்பின் இந்த அஸ்தி வாரத்தை தகர்த்து அழித்து ஒழிக்கும் நாள் வந்தால் ஒழிய இந்தத் துர்ப் பாக்கியசாலிகளுக்கு விடிவு ஒருக்காலும் ஏற்படாது. நம்முடைய இரத்தத்திலே சாதி உணர்வு ஊறிப் போயிருக்கிறது. 

எந்த ஒரு இந்தியனையும் சுரண்டிப்பாருங்கள்; அங்கு சாதி உணர்வை காண முடியும். இதுதான் அடிப்படையான பிரச்சனையாகும். வரலாற்றை விரிக்கப்புகின் எனது சகாக்கள் என்னை மன்னித்தருள வேண்டும். கைபர் கணவாய், போலன் கணவாய் வழியாக ஆரியர்கள் அடி எடுத்து வைத்த பிறகே இந்த சச்சரவு சமூகத்திற்குள் ஊடுருவியது.

எனது நண்பர் திரு. தரம்சந்தர் பிரசாந்த் ரிக் வேதத்திலிருந்தும், மற்ற வேதங்களிலிருந்தும். மேற்கோள்கள் காட்டினார். ஆனால் இந்த சதுர்வர்ணத்தையும் வர்ணாசிரம முறையையும் தோற்றுவித்தவையே இந்த நான்கு வேதங்கள்தான். சாதி அமைப்பு முறைக்கு சட்ட சம்மதம் வழங்கியதும் இதுவே.

சிருஷ்டி கர்த்தாவின் வாயிலிருந்து தோன்றியவன் பிராமணன்; கைகளி லிருந்து தோன்றியவன் சத்திரியன்; தொடைகளிலிருந்து தோன்றியவன் வைசியன். பாதத்திலிருந்து தோன்றியவன் சூத்திரன் என்றுதான் ரிக்வேதம் சொல்கிறது. ஆனால் எனது நண்பரோ ரிக்வேதத்தின்படி தீண்டாமையே கிடையாது என்கிறார்.

*சூத்திரர் யார்?*

அய்யா, டாக்டர் பி. ஆர். அம்பேத்கர் எழுதிய நூல் ஒன்று இதோ என் கையில் உள்ளது. அந்த நூலின் தலைப்பு ‘சூத்திரர்கள் யார்?’ என்பதாகும். விஷ்ணு சுருதியிலிருந்து அவர் இந்த மேற்கோளை காட்டுகிறார்.

உயர்சாதிக்காரன் ஒருவனுக்கு கீழ் சாதிக்காரன் ஒருவன் தன்னுடைய எந்த உறுப்பினால் துன்பம் விளைவிக்கிறானோ அல்லது அவமதிப்பு இழைக்கிறானோ அந்த உறுப்பை அவன் இழக்கும்படி மன்னன் செய்வான்.

உயர் சாதிக்காரன் அமரும் அதே இருக்கையில் அவன் அமருவானாகில் அவனது பின்புறத்தில் சூடு போடவேண்டும்.

(உயர் சாதிக்காரன் மீது) அவன் காரித்துப்பினால் இரு உதடுகளையும் அவன் இழக்க வேண்டும்.

(உயர் சாதிக்காரன் மீது) அவன் காற்று பிரிந்தால் அவன் பின்புறத்தை இழக்க வேண்டும். 

அவன் வடமொழி பயன்படுத்தினால் நாக்கை இழக்க நேரிடும். இழி பிறவிக் காரன் ஒருவன் மிக உயர்சாதிக்காரன் ஒருவனுக்கு அவனது கடமை சம்மந்தமாக உத்தரவிட்டால் அவனது வாயில் கொதிக்கும் எண்ணையை ஊற்றுமாறு அரசன் ஆணையிடுவானாக.

சூத்திரன் ஒருவன் மேல் சாதிக்காரனின் பெயரையோ அல்லது சாதிப் பெயரையோ சொன்னால், 10 அங்குலம் நீளமுள்ள பழுக்கக் காய்ச்சிய இரும்பு ஊசியை அவன் வாயில் நுழைக்க வேண்டும்.

அது மேலும் கூறுவதாவது:

சூத்திரன் நான்காவது சாதியைச் சேர்ந்தவன். அந்தச் சாதிக்கு ஒரு பிறவி தான் உண்டு. அவன் உயர்சாதிக்காரனுக்கு பணி விடை புரியவேண்டும். அவர்களிடமிருந்து அவன் ஜீவனோ பாயத்தைப் பெறவேண்டும். 

அவர்கள் கழற்றி எறிந்த காலணி களையே அவன் பயன்படுத்த வேண்டும். அவர்கள் சாப்பிட்ட மிச்சத்தை அவன் பயன் படுத்த வேண்டும். 

இருபிறவியினனான ஒருவனை ஒரு சூத்திரன் வேண்டுமென்றே வைதாலோ அல்லது அடித்துத் தாக்கினாலோ அவன் எந்த உறுப்பை பயன் படுத்தி இந்த குற்றத்தை இழைக்கிறானோ அந்த உறுப்பை இழக்க வேண்டும்.

அமரும்போதோ அல்லது படுக்கும்போதோ, உரையாடும் போதோ அல்லது காலையிலோ அவன் இருபிறவியினனான ஒருவனுக்கு சமமான நிலையை மேற்கொண்டால் அவன் கசையடி பெறவேண்டும்.

இவர்கள்தான் சூத்திரர்கள்; இவைதான் வேதங்கள்; இதுதான் மனு-ஸ்மிருதி. திருமுறை நூல்கள் சாதி அமைப்பு முறைக்கு சட்ட சம்மதம் தருபவை இந்த வேதங்களும், இந்த ஸ்மிருதிகளும்தான். 

இவற்றை நாம் ஆழக்குழி தோண்டிப் புதைத்தாலொழிய, இவற்றை சுட் டெரித்தாலொழிய இந்த நாட்டில் ஒரு கலாச் சாரப் புரட்சி ஏற்பட்டாலொழிய இந்த தீமைகளை ஒரு போதும் களைந்தெறிய முடியாது. நமது சமூகத்தி லிருந்து இவற்றை ஒழிக்க முடியாது.

*மாவீரன் சிவாஜி முடிசூட்டு விழா*

இந்த சாதி அமைப்பு முறை மக்களை எந்த அளவுக்குப் பாதித்திருக்கிறது தனது போர்வாளின் வலிமையால் மாபெரும் முகலாய சாம்ராஜ்யத்தின் ஆவலாதிகளைத் தூள் தூளாகத் தகர்த் தெறிந்த வல்லமை படைத்த போர் வீரனான சத்ரபதி சிவாஜிக்கு என்ன நடந்தது என்பது ஒரு சுவையான அனுபவமாகும். சிவாஜி என்ற பெயரைக் கேட்டாலே, அவுரங்கசீப்புக்கு சிம்ம சொப்பனம். ஆனால் என்ன நடந்தது?

அவன் முடி சூட்டு விழா நடத்திக் கொள்ள விரும்பிய போது முதலில் அவன் அனுமதிக்கப்படவில்லை என்று அம்பேத்கர் கூறுகிறார். அவனுடைய அமைச்சர்களான பிராமணர்கள் கூட அதை ஆட்சேபித்தார்கள். ஆமாம் அவன் முடி சூட்டு விழா நடத்திக் கொள்ள விரும்பியது எதற்காக?

பின்வருமாறு கூறுகிறார்:

“செருக்கு உணர்வு மிகுந்தவர்களான தக்காணப் பிரபுக்கள் போர்க் களங்களில் சிவாஜியைப் பின்பற்றிப் போன போதிலுங்கூட, தனிப்பட்ட வாழ்க்கையில் அவனுக்கு முக்கியத்துவம் அளித்து சிறப்பிக்கத் தயாரா யில்லை. அரசாங்க விருந்து உபசாரங்களின் போது மொகைத்துகள், நிம்பல்கர்கள், சாவந்துகள், கோர்பாடேக்கள் ஆகியோருக்கு ஒதுக்கப் பட்ட இருக்கைகளைவிட, உயரமான இருக்கையில் ஒரு போஸ்லே அமருவது அவர்களுக்கு கிஞ்சித்தும் பிடிக்கவில்லை. எனவே சமூகத்தில் ஒரு உயர் அந்தஸ்து பெற வேண்டியே அவன் முடி சூட்டு விழா நடத்திக் கொள்ள விரும்பினான். ஆனால் அவனுக்கு ‘உபநயனம்’ ஆகவில்லை என்ற காரணத்திற்காக, அவன் பூணூல் தரிக்கவில்லை என்பதற்காக அவர்கள் இதை ஆட்சேபித்தார்கள்.

அவனுடைய வாளும் கேடயமும்தான் அவனுக்கு கீர்த்தியை ஈட்டித் தந்தன. பின்னர், அவன் காசியிலிருந்த காகபட்டர் என்ற வைதீகரை அழைத்துவர தூதுவர்களை அனுப்பி வைத்தான். அங்கிருந்து காகபட்டர் வரவழைக்கப்பட்டார். உயர் சாதிக்காரர்கள் மீது தங்கம் மழையென சொரியப்பட்டது. அவர்களது கால்களை அவன் கழுவியாக வேண்டியிருந்தது. அதற்குப் பிறகே முடிசூட்டுவிழா நடைபெற்றது. அதற்குப் பிறகுகூட தேர் மீது ஏறப்போகும் போது அவன் அனுமதிக்கப் படவில்லை".

இது நடந்த விஷயமாகும்.

*ஜெகஜீவன்ராமும், சிலை திறப்பும்*

சுதந்திரத்திற்குப் பிறகும் இதேதான் நடந்துள்ளது. மகாத்மா காந்தியின் சீடரும், பண்டிட் ஜவகர்லால் நேருவின் தோழருமான திரு. ஜகஜீவன்ராம், சம்பூர்ணானந்தின் சிலையைத் திறந்து வைத்தபோது நடந்தது என்ன? அவர் ஒரு பொத்தானைத்தான் அமுக்கினார். ஆனால் இதைக் கூட மேல் சாதிக் காரர்களால் சகித்துக் கொள்ளமுடியவில்லை. ஜீரணித்துக் கொள்ள முடிய வில்லை.

கல்பநாத்ராய் : இது முற்றிலும் தவறான குற்றச்சாட்டாகும்.நீங்கள் ஒரு தவறான குற்றச்சாட்டை சொல்கிறீர்கள்.

வை. கோபால்சாமி : இது ஒன்றும் தவறான குற்றச்சாட்டல்ல. கங்கையி லிருந்து தண்ணீர் கொண்டு வந்து அந்தச் சிலைமீது தெளித்திருக்கிறார்கள். இதுதான் வரலாறு. நடந்தது இதுதான். பத்திரிகைகளிலே இது ஆயிரம் தடவை வெளியாகியுள்ளது.

கல்பநாத்ராய்: பத்திரிகைச் செய்திகள் ஆதாரபூர்வமானவையல்ல. நீங்கள் இம்மாதிரி எல்லாம் சொல்லக் கூடாது.

வை. கோபால்சாமி : நடந்ததுதான் இது. இப்படிச் சொன்னது பற்றி கல்பநாத்ராய் உணர்ச்சி வசப்படுகிறார். ஒரு சிறிய கேள்வியை கேட்க விரும்புகிறேன்.

*தாழ்த்தப்பட்டவர்களை அர்ச்சகர் ஆக விட்டீர்களா?*

தாழ்த்தப்பட்ட பிரிவிலோ அல்லது பழங்குடிமக்கள் பிரிவிலோ பிறந்து விட்ட ஒருவன்  ஐ. ஏ.எஸ். அதிகாரி ஆகமுடியும்; ஒரு கலெக்டராக ஆக முடியும்; இராணுவ தளபதி ஆக முடியும். பிரதம மந்திரியாகவோ, அல்லது இந்தியக்குடியரசு தலைவராகவோ ஆகலாம். 

ஆனால் நான் கேட்கும் ஒரு சாதாரண கேள்வி என்ன வென்றால் அவன் அர்ச்சகனாகவோ, அல்லது புரோகிதனாகவோ ஆகமுடியுமா என்பதுதான். முடியாது. தாழ்த்தப்பட்ட வகுப்பினர் அல்லது பழங்குடிப் பிரிவினர்கூட ஒரு அர்ச்சகராக முடியும் என்று நாங்கள் சட்டம் நிறைவேற்றிய போது...

(கல்பநாத்ராய் குறுக்கிடுகிறார்)

கல்பநாத்ராய் அவர்களே, உங்களுக்கு ஒன்றும் தெரியாது...

கல்பநாத்ராய் : மக்கள் ஜகஜீவன்ராமின் பாதங்களைத் தொட்டு வணங்குகிறார்கள். அது குறித்து அவர் அக்கறை  காட்டுகிறார்.

வை. கோபால்சாமி: துணைத் தலைவர் அவர்களே! அவர் தமது அறியாமையைத்தான் வெளிபடுத்திக் கொள்கிறார்.

தாழ்த்தப்பட்ட மக்களும் பழங்குடிப்பிரிவு மக்களும் கூட அர்ச்சகர்கள் ஆகலாம் என்று நாங்கள் ஒரு சட்டத்தை நிறைவேற்றிய போது இந்த விவகாரம் உச்சநீதிமன்றத்துக்கு எடுத்துச் செல்லப்பட்டது. உச்ச நீதிமன்றம் அந்தச் சட்டம் செல்லாது என்று சொல்லிவிட்டது. இம்மாதிரி நடந்துள்ளது.

'இந்தச் சட்டம் ஆகமங்களுக்கு முரணானதாகும் என்ற அடிப்படையில் உச்சநீதிமன்றம் இது செல்லத்தக்கதல்ல என்று கூறிவிட்டது' என்பதை எனது நண்பர் திரு. கல்பநாத்ராய்க்குத் தெரிவிக்கிறேன். 

எனவே அவன் கடவுளின் கர்ப்பக் கிருகத்துக்குள் நுழையமுடியாது. கடவுளை நெருங்க முடியாது. அதாவது சர்வ வல்லமை வாய்ந்த கடவுளுங்கூட தீண்டாமையை அனுசரிப்பதாக உச்ச நீதிமன்றம் கருதுகிறது. ஆகமங்களின்படி அவன் ஒரு அர்ச்சகனாக முடியாது.

துணை அவைத்தலைவர்: பூர்வோத்திரம் பற்றி நீங்கள் நீண்டநேரம் பேசி விட்டீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். இனி நீங்கள் விஷயத்துக்கு வரலாம்.

வை. கோபால்சாமி : இது நமது சமுதாயத்தின் அடிப்படையான பிரச்சினையாகும். நாங்கள் முன்னோடிகளாக விளங்குகிறோம். தென்னிந்தியாவில் சூத்திரர்கள் தங்களைப் பாதுகாத்துக் கொள்வதற்காக, இந்தப் பிரச்சினையை தாங்களே முன் வந்து எடுத்துக் கொண்டதால், டாக்டர் அம்பேத்கர் எங்களைப் பாராட்டினார்.

அவர்கள் ஒரு இயக்கத்தை தொடங்குகிறார்கள், ‘யாரும் உங்களை காப்பாற்ற வரமாட்டார்கள்’ என்று அவர் சொன்னார். ‘நீங்கள்தான் உங்களை பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டும்’ என்றார். அதைத்தான் தென் னிந்தியாவில் பின்பற்றி வருகிறோம்.

*சமுகநீதியின் மாபெரும் பாதுகாவலர் பெரியார்*

கல்பநாத்ராய் அவர்களே! உங்களுக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா? கேரளத்தைச் சேர்ந்த வைக்கத்தில் தெருக்களில், நடமாடக்கூட மக்கள் அனுமதிக்கப் படாத சமயத்தில் இந்நாட்டிலேயே சமூக நீதியின் மாபெரும் பாதுகாவல ரான பெரியார் அங்கு போக வேண்டியிருந்தது.

அப்போது அவர் ஒரு காங்கிரஸ்வாதி, ஒரு காங்கிரஸ் தலைவர். காந்திஜி தமிழ்நாட்டுக்கு வரும்போதெல்லாம், பெரியார் ராமசாமியின் பங்களாவில் தங்குவது வழக்கம். ஆனால் காங்கிரஸ் கட்சிக்குள்ளேயே சாதி தீமைகளைக் கண்ணுற்றபோது அதிர்ச்சியடைந்து காங்கிரஸில் இருந்து பெரியார் வெளியேறினார். அவர் வைக்கத்திற்குச் சென்றார்.

கல்பநாத்ராய் : அப்போது அவர் எந்தக் கட்சியில் சேர்ந்தார்?

வை. கோபால்சாமி: அவரே சொந்தமாக சுயமரியாதை இயக்கத்தைத் துவக்கினார். நாங்கள் முன்னோடிகளாக விளங்கினோம். அது எங்கள் மக்களின் இலட்சியக் கோட்பாடாகும்- (கல்பநாத்ராய் குறுக்கிடுகிறார்). 

கல்பநாத்ராய் அவர்களே; உங்களுக்கு வரலாறு தெரியாது; எதுவுமே தெரியாது. நீங்கள் வேண்டும் என்றே குறுக்கிடுகிறீர்கள். உங்களுக்கு அரசியல் தெரியாது......

கல்பநாத்ராய்: அய்யா, எனக்கு அரசியல் தெரியாது; வரலாறு தெரியாது என்று அவர் சொல்கிறார். அவருக்கு ஒரு விஷயத்தைச் சொல்ல விரும்புகிறேன். பெரியாரின் மிகப் பெரிய சீடரான திரு. கருணாநிதியை தமிழ் நாட்டு மக்கள் ஒரேயடியாக நிராகரித்து விட்டிருக்கிறார்கள். இதை அவர் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

வை. கோபால்சாமி: தன்மானமுள்ள தமிழ்நாட்டு மக்களின் முடிசூடா மன்னர் கருணாநிதி. உங்களுடைய காங்கிரஸ், வரலாற்றின் குப்பைத் தொட்டியிலே வீசி எறியப்படும்.

பெரியார் தேர்தலில் போட்டியிடவில்லை. நான் பெரியாரைப் பற்றிச் சொல்லும் போது மக்களை பாதுகாப்பதற்காக பெரியார் வைக்கத்திற்குப் போக வேண்டியிருந்தது என்பது உங்களுக்குக் தெரியுமா? கேரளாவில் உள்ள காங்கிரஸ் தலைவர்கள் அவருக்கு அழைப்பு விடுத்தார்கள்.

*இட ஒதுக்கீடு இன்றும் நீடிக்கப்படவேண்டும்*

இட ஒதுக்கீடு கொள்கைக்கு எதிராக ஒரு வலுவான சக்தி செயல்பட்டு வருகிறது. அவர்கள் தகுதி திறமை பற்றி பேசுகிறார்கள். பொருளாதார தகுதி அடிப்படை பற்றி பேசுகிறார்கள். சில சுயநலசக்திகளால் தூண்டிவிடப் பட்ட சக்தி அது; நேற்று கூட குஜராத் மாநில அரசு இந்த சுயநலசக்திகளின் நிர்ப்பந்தங்களுக்கு பணிந்து விட்டிருக்கிறது. அவர்கள் தகுதி திறமை பற்றி பேசுகிறார்கள். பொருளாதார தகுதி - அடிப்படைப் பற்றி பேசுகிறார்கள்.

சில சாலைகளில் மேல்சாதிக்காரர்கள் மட்டுந்தான் போகலாம்; கீழ்சாதிக் காரர்கள்-சூத்திரர்கள் போகக் கூடாது என்பதாக, பல நூற்றாண்டு காலமாக ஒரு ஒதுக்கீடுமுறை இருந்து வந்திருக்கிறதே; அதை நாம் மறந்துவிட முடியுமா? பன்றிகளும் கழுதைகளும் கூட இந்த சாலைகளிலும் தெருக்களிலும் போகலாமாம்.

ஆனால் இந்த மக்களை மட்டும் நுழைய அனுமதிப்பதில்லை! அவை மேல் சாதிக்காரர்களுக்காக ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன. பல நூற்றாண்டு காலமாக அனுசரிக்கப்பட்டு வந்திருப்பது இந்த இட ஒதுக்கீடு கொள்கைதான். சமத்துவம் என்பது இருக்கவேண்டியதுதான். ஆனால் சமமாயிருப்பவர்களுக்கு இடையில்தான் சமத்துவம் இருக்க முடியும். பல நூற்றாண்டு காலமாக மக்கள் சமமாக நடத்தப்படவில்லை. அதனால்தான் இடஒதுக்கீடு கொள்கை நீடிக்க வேண்டும்.

அவைத் துணைத்தலைவர்: தயவுசெய்து பேச்சை முடித்துக் கொள்ளுங்கள்.

வை. கோபால்சாமி : இந்த கமிஷனின் பரிந்துரைகளை அமல்படுத்துவதன் மூலம் சாதி முறையின் சாபக்கேடுகளை களைந்தெறிந்து விடுவது சாத்தியம் என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களா? இந்த அரசாங்கம் என்ன செய்து கொண்டி ருக்கிறது? இப்போது தொலைக்காட்சியில் பிரதமரைத் தான் முன்னிலை படுத்திக் காட்டிக்கொண்டிருக்கிறீர்கள். இந்த அரசாங்கத்தைத்தான் தொலைக் காட்சி, வானொலி முதலியவற்றில் முன்னிலை படுத்திக் காட்டி வருகிறீர்கள். நமது மக்கள் தொகையில் 75 பேர், இந்த பிரச்சார சாதனங்களின் செல்வாக்கிற்கு உட்படுத்தப்படுகிறார்கள்.

அப்படியிருக்கும் போது சாதி அமைப்பு முறையின் சாபக் கேடுகளை களைந் தெறிய, தொலைக் காட்சி, வானொலி முதலிய சாதனங்களில் என்ன நடவடிக்கை எடுத்திருக்கிறீர்கள்; இது வரையில் எதுவும் செய்யவில்லை; இனி செய்யப் போவதுமில்லை.

சாதி அமைப்பு முறையில் உள்ள தீங்குகள் பற்றி போதிக்க, பாடத் திட்டத் தில் என்ன ஏற்பாடு செய்திருக்கிறீர்கள்? இதெல்லாம் செய்தாலொழிய, இந்த சாபக்கேட்டை உங்களால் ஒழிக்க முடியாது. சாதி அமைப்பு முறை அப்படிப்பட்டதாகும் என்பதால்தான் நான் இதைச் சொல்லுகிறேன். சமுதாயத்தில் விழிப்பு உணர்வை ஏற்படுத்தியாக வேண்டும்.

இந்த சமுதாய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த நீங்கள் இந்தப் பிரச்சார சாதனங்கள் மூலம் என்ன செய்திருக்கிறீர்கள்? ஒவ்வொரு நாள் காலையிலும் மாலையிலும் தொலைக்காட்சி மூலமும் வானொலி மூலமும் இந்த அரசாங்கத்தையும், இந்தப் பிரதமரையும் முன்னிலை படுத்திக்காட்டுவதுடன் மட்டும் நின்று விடுகிறீர்கள். சாதி அமைப்பு முறையிலுள்ள சாபக்கேடுகளை அகற்ற இந்தப் பிரச்சார சாதனங்கள் பயன் படுத்தப்படுவதில்லை.

அவைத் துணைத்தலைவர் : தயவு செய்து உரையை முடித்துக் கொள்ள முயலுங்கள். 

கல்பநாத்ராய் : கோபால்சாமி அவர்களே, பிரதமர் எந்த ஒரு சாதியையும் சேர்ந்தவர் அல்ல.

வை.கோபால்சாமி: அது எனக்குத் தெரியும். அவரை நான் குறை கூற வில்லை.

அவைத் துணைத்தலைவர் : தயவு செய்து முடித்துக் கொள்ள முயலுங்கள்.

வை. கோபால்சாமி: பிரதமருக்கு சாதி இல்லை என்பது எனக்குத் தெரியும். அவர் ஒரு காஸ்மாபாலிடன். அவர் ஒரு இந்து அல்ல; ஒரு பார்சி அல்ல; ஒரு கிறிஸ்தவர் அல்ல. அது எனக்குத் தெரியும். 

எங்களுடைய கண்ணோட்டம் விசாலமானது. ‘பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்’ என்பதுதான் எங்கள் கண்ணோட்டம். பிறப்பில் அனைவரும் சமமே என்பதுதான் இதன் அர்த்தமாகும். எங்களது திருவள்ளுவர் பெருமானின் வாக்கு அது. அதுதான் எங்கள் கண்ணோட்டம்.

ஆனால் வடபுலத்தார் தமது பண்பாட்டு ஆக்கிரமிப்புகளின் மூலம் எம்மீது படை எடுத்த போது எமது பண்பாடு சிதைக்கப்பட்டது. எனவே இப்போது அரசாங்கத்துக்கு நான் கூறும் யோசனை இது தான்.

மத்திய மண்டபத்தில் பெரியார் திருஉருவப்படத்தையும் அம்பேத்கர் திரு உருவப்படத்தையும், நீங்கள் திறந்து வைக்க வேண்டும். இந்த நாட்டில் சமுக நீதியின் உண்மையான பாதுகாவலர்கள் அவர்கள். 

நமது சமூகத்தின் புற்று நோயாக விளங்கும் சாதி அமைப்பு முறையை அதன் அடிவேரிலேயே தாக்கினாலொழிய ... (குறுக்கீடுகள்)

கல்பநாத்ராய் அவர்களே, நீங்கள் பாட்டுக்கு சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறீர் கள். ஆனால் இந்த உலகம் பூராவும் உங்களைப் பார்த்துச் சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறது!

சாதி அமைப்பு முறையின் அடிவேரையே அழித்தொழித்தால் ஒழிய, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களையும், பழங்குடிப் பிரிவினரையும் மேல் நிலைக்கு ஒரு நாளும் கொண்டு வர முடியாது என்பதைச் சொல்லிக் கொள்கிறேன்.

(5.12.85-இல் தாழ்த்தப்பட்டோர் மற்றும் பழங்குடிப் பிரிவினர் கமிஷனின் அறிக்கையின் மீது நடைபெற்ற விவாதத்தில்)

குமரிக்கடல் வள்ளுவர் சிலை - வைகோ பேச்சு

குமரிக் கடல் வள்ளுவர் சிலை (1.1.2000)

நானில மக்களுக்கெல்லாம் நல்வழி காட்டும் நுழைவாயில்! திறப்பு விழாவில் வைகோ பெருமிதம்!.....

குழும் தென்கடல் ஆடும் குமரி தொடரும் வடபால் அடல்சேர் வங்கம் ஆழும் கடல்கள் கிழக்கும் மேற்கரம் அறிவும் திறனும் செறிந்த தாயகமாம் தமிழ்த் திருநாட்டில் அறத்துப்பாலும் பொருட்பாலும் இன்பத்துப்பாலும் இணைத்திட்ட திருக்குறனைப் போல் அரபிக் கடலும் வங்கக் கிடலும் இந்துமாக் கடலும் அலைக்கரம் உயர்த்தி ஆர்ப்பரிக்கின்ற கன்னியாகுமரியில்,அணுவைத் துளைத் தேழ் கடலைப் புகட்டிக் குறுகத் தரித்த குறளை வையகத்திற்கு வழங்கிய செந்தாப் புலவராம் திருவள்ளுவரின் புகழைத் திக்கெட்டும் பரவச் செய்ய திருவுருவச் சிலைதனை நிறுவி திறந்து வைத்து. இந்த விண்ணும் மண்ணும் அலைமாகடலும் உள்ளவரை அழியாப் புகழைக் குவித்துவிட்ட தன்னிகரில்லாத தலைவர், சங்கத் தமிழை, குறளோவியத்தை எண்ணற்ற காவியங்களை அணிமணிகளாக அன்னைத் தமிழுக்குச் சூட்டிய முத்தமிழறிஞர் பூம்புகார் கண்ட கலைத்தச்சன்; தந்தை பெரியாரின் தகைசால் மாணாக்கர் மூண்டு பகையெழுத்தாலும் நெஞ்சுரத்தால் தம்பிமார் படையை நடத்துகின்ற வல்லமையால் அறிஞர் அண்ணாவின் நெஞ்சமெல்லாம் நிறைந்திட்ட ஆற்றலின் ஜீய ஊற்று - அரசியலில் என்னை வளர்த்து ஆளாக்கிய ஆருயிர் அண்ணன் தமிழகத்தின் முதலமைச்சர் டாக்டர் கலைஞர் அவர்களே!

உலகிலே வாழுகின்ற தமிழர்களின் உள்ளத்திலேயெல்லாம் இன்பத் தேனை அள்ளி வழங்குகின்ற இந்தச் சீர்மிகு விழாவினுடைய தலைவர் பைந்தமிழுக்கோர் தேர்ப்பாகன் - தன்மான இயக்கத்தினுடைய முன்னணித் தலைவர் ஆருயிர் அண்ணன் மாண்புமிகு பேராசிரியர் அவர்களே!

தமிழர் வாழும் பிற நடுகளிலேயிருந்து வருகை தந்துள்ள மாட்சிமை தங்கிய அமைச்சர் பெருமக்களே! மாண்புமிகு அமைச்சர் பெருமக்களே! மதிப்பு வாய்ந்த அரசியல் கட்சித் தலைவர்களே! உலகின் நாலா திசைகளிலேயிருந்தும் வருகை தந்துள்ள தமிழ் அறிஞர்களே! ஆன்றவிந்தடங்கிய கொள்கைச் சான்றோர்களே! பெருஞ்சிறப்பான சிலை வடித்த சிற்பி மதிப்புமிக்க கணபதி ஸ்தபதி அவர்களே! அவரோடு இணைந்து பணியாற்றிய மதிப்பு வாய்ந்த சிற்பிகள! அன்புத் தாய்மார்களே! அருமைப் பெரியோர்களே! செந்தமிழ் நாட்டுச் செல்வங்களே! வணக்கம்.

மலர்ந்திடும் புத்தாயிரம் நல்லாயிரமாகத் திகழ்ந்திட மனித குலத்திற்கே வழிகாட்டிய மாமறை தந்த திருவள்ளுவரின் திருவுருவச் சிலையை அண்ணன் டாக்டர் கலைஞர் அவர்கள் தனது திருக்கரங்களால் திறந்து வைத்திருக்கின்றார். ஒன்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் செப்டம்பர் திங்கள் 20 ஆம் நாள் இதே கன்னியாகுமரி கடற்கரையில் சிலைக்கான அடிக்கல் நாட்டு விழா நடைபெற்ற வேளையில் அண்ணன் பேராசிரியர் அவர்கள் தலைமையேற்ற அவ்விழாவிலே கலைஞர் அவர்கள் பேசுகிறபோது கூறிய சொற்கள் இன்னமும் என்னுடைய செவிகளிலே சிங்காரம் செய்து கொண்டிருக்கின்றன. இரவு நேரங்களிலே பாறையின் மீது படுகின்ற உளியின் ஓசை எனது செவிகளிலே விழும்.

விவேகானந்தருடைய நினைவாலய மண்டபம் எழுப்பப்படுகின்ற நிகழ்ச்சி என் இதயத்திலேபடும்.

திருவள்ளுவருக்குச் சிலையமைக்க வேண்டுமென்று இந்த அடிக்கல் நாட்டு விழா நடைபெறும் நேரத்தில் என் மனக் கண்ணிவே எண்ணிப் பார்க்கின்றேன்; கனவு காண்கின்றேன். தமிழகத்தின் கோடானு கோடி மக்கள் நேரிலும் தொவைக்காட்சி வாயிலாகவும் காணுகின்ற அந்தத் திருநாளை எதிர்நோக்குகின்றேன். அந்த நாள் வராதா என்று நான் கனவு காண்கிறேன் என்று பேசினீர்களே, அண்ணன் கலைஞர் அவர்களே! அந்தத் திருநாள் வாய்த்திருக்கிறது. காணவும் கண்டு மகிழவும் - ஏன் அந்த விழாவிலே பங்கேற்று உரையாற்றவுமான வாய்ப்பு கிடைத்ததையெண்ணி பிறவிப் பெரும்பயனாகக் கருதி நான் நன்றி தெரிவிக்கின்றேன்.

The dawn of the new Millennium. இது புத்தாயிரத்தினுடைய முதல் நாள். உலகிலே பல்வேறு பகுதிகளிலே இந்தத் திருநாளைக் கொண்டாடுகிறார்கள். ஆனால், 2000 ஆண்டின் தலைநாளாகிய ஜனவரி முதல் நாளில் இந்தச் சிலைதனை இங்கே நீங்கள் திறந்து வைத்திருக்கின்றீர்கள். இந்த நாளில் உலகத்தில் ஆறு கண்டங்களில் பூமிப் பந்திலே நடந்த - நடந்து முடிந்த - நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கின்ற எந்தவொரு விழாவும் இதற்கு நிகரான விழா இல்லை என்பதனை எண்ணிப் பார்க்கின்றேன். 

உலகில் எந்தக் கவிஞனுக்கும். இப்படிப்பட்ட சிலை எழுப்பப்பட்டதில்லை. அலைகடல் மீது எழுப்பப்பட்டதில்லை; எந்த நாட்டிலும் எழுப்பப்பட்டதில்லை. 

ஒரு வீரனை இன்னொரு வீரன்தான் மதிக்க முடியும். ஒரு கவிஞனை இன்னொரு கவிஞன்தான் மதிக்க முடியும்; அந்தக் கவிஞனுடைய ஆற்றலை இன்னொரு கவிஞள்தான் உய்த்து உணர முடியும். 

எங்கள் தமிழகத்தின் கொற்றவனே ஒரு கவிஞன் என்ற காரணத்தினால் டாக்டர் கலைஞர் அவர்களே இந்தச் சிலையை நீங்கள் திறந்து வைத்திருக்கின்றீர்கள்.

*வரலாற்றில் நிலைப்பீர்!*

திருவள்ளுவருக்கு பழமையான நாட்களிலே பத்துப் பேர் உரை எழுதியிருக்கிறார்கள். தருமர், மணக்குடவர், தாமத்தர், நச்சர், பருதியார், திருமலையார், மல்லர், பரிப்பெருமாள், காளிங்கர், பரிமேலழகர் எனப் பத்துப் பேர் உரையெழுதியிருக்கிறார்கள். 

நீங்கள் உரை எழுதினீர்கள். உயிரோவியமாக குறளோவியம் தீட்டினீர்கள். வான்புகழ் வள்ளுவனுக்குக் கோட்டம் அமைத்தீர்கள். இன்று சிலை நிறுவப்பட்டதைத் திறந்து வைத்திருக்கின்றீர்கள்.

இன்னும் ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகள் வரும். அந்த வரப்போகின்ற நூறு நூறு ஆண்டுகளில் இந்த நாளை நினைவிலே வைக்கும் தமிழ்க்குலம். இந்த நாளும் நிகழ்ச்சியும் திறந்து வைத்த நீங்களும் வரலாற்றினுடைய பொன்னெழுத்துக்களிலே நிலைத்திருப்பீர்கள்.

உலகம் பல்வேறு நிகழ்ச்சிகளைக் கண்டிருக்கின்றது. 

பெத்லகத்திலே கிறிஸ்துநாதர் பிறப்பதற்கு முன்பு பல்வேறு அம்சங்கள் அதிசயங்களாக நிர்ணயிக்கப்பட்டு இருக்கின்றன.

பல நாடுகளிலேயிருந்து பந்தய மைதானத்திலே விளையாட்டுப் போட்டிகளிலே பங்கேற்க வருகின்றவர்கள் பூஜித்த கிரேக்கக் கடவுள் ஜீயஸின் சிலை ஒலிம்பியாவிலே அமைக்கப்பட்டது.

அதிசயங்கள் ஏழு எனக் குறிப்பிடப்பட்ட அந்த வேளையில் பாபிலோனிலே தொங்கும் தோட்டம்; ஏசியா மைனரில் கொற்றவை போல் கோபம் கொள்ளக் கூடிய தேவதை என்று கிரேக்கப் புராணம் வர்ணித்த ஆர்டிமிசுடைய அழகான ஆலயம்; பாபிலோன் பேரரசனான ரெட்டான் ஆபெலுடைய நினைவாகக் கட்டப்பட்ட அழகான கல்லறை; வருகிற கப்பல்களுக்கெல்லாம் வழிகாட்ட அலெக்சாண்டிரியாவில் உயர்த்தப்பட்ட கலங்கரை விளக்கம்; ஓ! சூரியக் கடவுளே உனக்காக நாங்கள் வெண்கலத்திலே சிலை வடிக்கின்றோம். பகை மறந்து அமைதி நிலவட்டும் என்று கிரேக்கர்கள் ரோட்ஸ் தீவிலே 86 அடி உயரத்திலே எழுப்பிய The Colossus of Rhodes' என்று அழைக்கப்பட்ட அந்த வெண்கலச் சிலை; இவற்றில் பல அதிசயங்கள் அழிந்துவிட்டன.

என்றாலும் இன்றைக்கும் அழியாமல் விண்ணளாவப் பிரமாதமாக எழுந்து நிற்கின்ற - எகிப்து தேசத்தில் நைல் நதியின் மேற்குக் கரையிலே நிர்மாணிக்கப்பட்ட பிரமிடுகள்.

இன்றைக்கு ஏறத்தாழ 202 ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் அந்தப் பிரமிடுகளுக்கு முன்னாலே நெப்போலியன் பெரும் பிரெஞ்சு நாட்டுப் படையுடன் வந்து நின்றான். தன் படை வீரர்களைப் பார்த்துச் சொன்னான். எதிரே உயர்ந்து நிற்கக்கூடிய பிரமிடுகளைக் காட்டிச் சொன்னாள், "From the top of these Pyramides 40 centuries are looking at us" "இந்த பிரமிடுகள் உயரத்திலேயிருந்து 40 நூற்றாண்டுகள் நம்மைப் கொண்டிருக்கின்றன" என்று நெப்போலியன் சொன்னான்.

இதோ திருவள்ளுவர் சிலை எழுந்து நிற்கிறது. இந்தச் சிலை 100 நூற்றாண்டுகளின் தமிழர்களின் தம் சிந்தனைச் செல்வமாக - தமிழர்தம் வரலாற்றுச் சின்னமாக இதோ எழுந்து நிற்கிறதே. "From the Thiruvalluvar statue 100 centuries are looking at us" இந்தச் சிலையைப் பார்க்கின்றபோது 100 நூற்றாண்டுகள் நம்மை உற்று நோக்கிக் கொண்டிருக்கின்றன.

ஏழாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் - ஏறத்தாழ 10000 ஆண்டுக்கால வரலாற்றுக்குச் சொந்தக்காரர்கள் தமிழர்கள் 7000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னாலே எழுந்த முதற்சங்கம்; ஏறத்தாழ 3000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னாலே தொல்காப்பியனைத் தந்த கபாடபுரம் தந்த இடைச் சங்கம்; இதோ எதிரே தெரியக்கூடிய ஆழ்கடலுக்கு உள்ளே உறங்கிக் கிடக்கின்ற பரந்து கிடக்கக் கூடிய குமரிக் கண்டம் என்று அழைக்கப்படுகின்ற பழந்தமிழ்நாடு - அங்கு பாய்ந்து ஓடிய பஃறுளியாறு, உயர்ந்து ஓங்கிய குமரி மலை. அங்கு வாழ்ந்த தமிழினம் அவர்களுடைய எண்ணத்தை அவர்களுடைய வாழ்க்கை முறையை வாழ்க்கைச் சட்டத்தை வள்ளுவர் திருக்குறளாகச் சொன்னார்.

சிந்தனையாளர்கள் பலர் உலகத்திலே தோன்றியிருக்கிறார்கள்.

நாகரிகம் பழைமையாக எங்கெல்லாம் வளர்ந்ததோ அங்கெல்லாம் சிந்தனையாளர்கள் தோன்றியிருக்கிறார்கள்.

கிரேக்கத்தில், ரோமாபுரியில், சீனத்தில் எகிப்தில் என எத்தனையோ சிந்தனையாளர்களை பிளாட்டோ அரிஸ்டாடில் கன்பூஷியஸ் என வரிசைப்படுத்துவார்கள்.

சிந்தனையாளருக்கும் எட்டாத கருத்துக்களை ஆனால் எந்த அவர்கள் அறியாத உணர்வுகளை தந்தவர் நம்முடைய திருவள்ளுவர்.

 விண்ணையும் மண்ணையும் திருமால் அளந்ததாக மாபலி சக்கரவர்த்தியின் புராணத்திலே சொல்லுவார்கள்.

"மாலும் குறளாய் வளர்ந்து இரண்டு மானடியால் ஓர்ந்தளந்தான் வள்ளுவர் தாம் குறள் வெண்பாவடியால் உலகளந்தார் தம் எண்ணத்தையெல்லாம் அளந்தார் ஓர்ந்து"

கோடானு கோடி மக்களுடைய உணர்வுகளை எண்ணி உணரக் கூடிய ஆற்றல் வள்ளுவருக்கு இருந்தது.

ஒரு சிந்தனையாளருடைய சிறப்பு ஒரு நூற்றாண்டில் உருவாகிறது. அது

அடுத்த நூற்றாண்டில் மறைந்து விடுகிறது. ஒரு சிந்தனை மறைந்து விடுகிறது. மாறி விடுகிறது. உலகம் பல சிந்தனைகளைப் பார்த்திருக்கின்றது. கருத்தோட்டங்களைப் பார்த்திருக்கிறது. ஆனால், திருவள்ளுவருடைய எண்ணம் ஆயிரம் ஆயிரம் ஆண்டுகள்

கடந்தும் நிற்கின்றதென்றால், கண்ணுக்கு விருந்தாக மட்டுமல்ல. எண்ணத்தையும் பண்படுத்துவதற்காக அவருக்கு இந்தச் சிலை அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றது.

*மனதையும் பண்படுத்தும் சிலை இது !*

சந்திர மண்டலத்திலிருந்து பார்த்தாலும் கூட ஒரு கோடு போல காட்சியளிக்கிறது என்று சீனத்து பெருஞ்சுவரை வர்ணித்தார்கள்.

காலத்தின் கன்னத்திலே வடிந்த கண்ணீர்த் துளி என்று கவியரசர் தாகூரால் பாராட்டப்பட்ட தாஜ்மகால் யமுனைக் கரையில் சிறப்பான அதிசயமாகத் திகழுகிறது. 

சுதந்திர தேவியினுடைய சிலை வடித்த கஸ்டாஃப் ஈஃபல் தான் பாரீஸ் நகரத்தினுடைய ஈஃபல் டவரினைக் கூட அமைத்தான்; அந்த கோபுரம் கண்ணுக்கு விருந்தாக இருக்கலாம். ஆனால் கருத்தைப் பண்படுத்தும் விதமாக அண்ணன் கலைஞர் அவர்களே, நீங்கள் நிறுவியிருக்கக்கூடிய சிலை - திருவள்ளுவர் சிலை இங்கே எழுந்திருக்கின்றது. எழுந்து நிற்கின்றது இந்தச் சிலை.

வருகின்றவர்களுடைய உள்ளத்தைப் பண்படுத்துகிற இடமாக இங்கே பாறைகள் பல உண்டு.

"குமரிப் பாதம் கொற்கையில் வணங்கி " என்று சீத்தலைச் சாத்தனார் மணிமேகலைக் காப்பியத்தில் சொன்னார்.

அப்படிப்பட்ட பாறைகளில் ஒன்றில்தான் விவேகானந்தர் தவமிருந்ததாகச் சொன்னார்கள். சிகாகோ நகரத்திலே பல்வேறு சமய நம்பிக்கை கொண்டவர்கள் கூடியிருந்த இடத்தில் மத நல்லிணக்கத்தையும் ஏற்படுத்தக் கூடிய கருத்தை 'சகோதர சகோதரிகளே' என்று சொல்லி உரையைத் தொடங்கிய விவேகானந்தருக்கு இங்கே மண்டபம் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றது.

இந்த நாளிலே விழாவின் மூலம் நாட்டு மக்களுக்கு, தமிழர்களுக்கு தமிழ்ச் சமுதாயத்திற்கு, உலகத்திற்கு சொல்லப்படுகின்ற கருத்து என்ன?

"பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்" என்றான் வள்ளுவன். 

இங்கே உரையாற்றிய பலரும் அதைச் சுட்டிக்காட்டியிருக்கிறார்கள். அந்த உணர்வுகளை வளர்ப்பதற்குப் பயன்படட்டும் இந்தச் சிலை திறப்பு விழா.

தமிழர்களின் சிந்தனைக்கு நிகரானது உலகில் எதுவும் இல்லை என்று பெருமைக்காக சொல்லவில்லை உண்மையைத்தான் எடுத்து வைக்கிறோம்.

"மனத்துக்கண் மாசிலன் ஆதல் அனைத்தறன்

ஆகுல நீர பிற"

என்ற அறன் வலியுறுத்தவை.

"அன்பிற்கும் உண்டோ அடைக்குந்தாழ் ஆர்வலர்

புன்கண்நீர் பூசல் தரும்"

என்ற பன்புடைமையை,

"கொன்றன்ன இன்னா செயினும் அவர்செய்த

ஒன்று நன்று உள்ளக்கெடும்"

 என்கின்ற செய்நன்றியறிதலை,

 "சமன்செய்து சீர்தூக்கும் கோல்போல் அமைந்து ஒருபால் கோடாமை சான்றோர்க்கு அணி"

என்ற நடுவுநிலைமையை 

"விருந்து புறத்ததாத் தானுண்டல் சாவா வேண்டற்பா ற்றுன்று"

என்கின்ற விருந்தோம்பலை.

"ஆற்றுவார் ஆற்றல் இகழாமை போற்றுவார் போற்றலுள் எல்லாம் தலை"

என்கின்ற பெரியோரை பிழையாமையை

 "ஆற்றுவார் ஆற்றல் பசியாற்றல் அப்பசியை மாற்றுவார் ஆற்றலின் பின்"

என்ற ஈகையை,

"உள்ளத்தால் பொய்யாது ஒழுகின் உலகத்தார் உள்ளத்துள் எல்லாம் உளன்"

என்கின்ற வாய்மையை

"தொட்டனைத்தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்குக் கற்றனைத் தூறும் அறிவு"

எனும் கல்வியை,

"தீயவை தீய பயத்தலால் தீயவை தீயினும் அஞ்சப் படும்"

என்கின்ற தீவினையச்சத்தை,

பெயக்கண்டும் நஞ்சுஉண்டு அமைவர் நயத்தக்க நாகரிகம் வேண்டு பவர்

எனும் கண்ணோட்டத்தை,

அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம்போலத் தம்மை இகழ்வார்ப் பொறுத்தல் தலை"

என்ற பொறையுடைமையை,

"இன்னா செய்தார்க்கும் இனியவை செய்யாக்கால் என்ன பயத்ததோ சால்பு"

என்ற சான்றாண்மையை,

 "அழிவந்த செய்யினும் அன்புஅறார் அன்பின் வழிவந்த கேண்மை யவர்"

என்கின்ற பழைமையை,

"உடுக்கை இழந்தவன் கைபோல ஆங்கே

இடுக்கண் களைவதாம் நட்பு" 

என்கின்ற நட்பை,

"ஈன்றாள் பசிகாண்பான் ஆயினுஞ் செய்யற்க சான்றோர் பழிக்கும் வினை"

என்ற வினைத் தூய்மையை,

''கூற்றுஉடன்று மேல்வரினும் கூடி எதிர்நிற்கும் ஆற்றல் அதுவே படை"

என்ற படை மாட்சியை,

"மயிர்நீப்பின் வாழாக் கவரிமான் அன்னார் உயிர்நீப்பர் மானம் வரின்''

என்ற மான உணர்வை,

"தோன்றிற் புகழொடு தோன்றுக அஃதிலார் தோன்றலில் தோன்றாமை நன்று"

என்கின்ற புகழை,

"எப்பொருள் யார்யார்வாய்க் கேட்பினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்ப தறிவு"

என்கின்ற அறிவுடைமையை,

நந்தமிழ் மக்கள் -ஏன்? இந்திய மக்கள் - ஏன்? நானிலத்திலே வாழ்கின்ற அனைத்து மக்களும் பின்பற்றி வாழ்வதற்கு வழிகாட்டும் நுழைவாயிலாகட்டும் இந்தத் திருவள்ளுவர் சிலை என்ற உறுதியினை இந்த திறப்பு விழாவில் மேற்கொள்வோம்.

அமைதி நிலவுகிற - நிசப்தம் நிலவுகிற இந்த நேரத்தில் எண்ணிப் பார்க்கிறேன். இந்த உப்புக் கடல் சூழ்ந்த உருண்ட உலகத்தில் வந்து போகின்ற எல்லா நாளும் சிறப்பான நாட்கள் அல்ல.

அலைகளின் ஓசை எழுகிறது. அலைக்கரங்கள் உயர்த்தப்படுகின்றபோது அந்த ஓசை எழுவது பாறைகளிலே சீறி மோதி அடிக்கின்ற அந்த சப்தம் செவியிலே கேட்கிறது. கேட்கும். 

மௌனமான இரவுகளில் மக்கள் அயர்ந்து தூங்குகின்ற இராத்திரி வேளைகளில் - இந்தக் கன்னியாகுமரி கடல் அலைகளின் ஓசை பாறைகளில் மோதிக் கொண்டே இருக்கும். 

அந்த அலைகள் எழுப்புகின்ற ஓசையில் நம்முடைய உள்ளத்தில் அந்த அலை எழுப்புகின்ற ஒலி குறள் - குறள் - குறள் என்றே ஒலிக்கும் வள்ளுவர் - வள்ளுவர் - வள்ளுவர் என்றே ஒலிக்கும். கலைஞர் - கலைஞர் - கலைஞர் என்றே ஒலிக்கும். 

அந்த ஒலியிலே பழந்தமிழர் வாழ்த்தொலி கலந்து இருப்பதைக் கேட்கிறோம். அந்த ஒலியியே தமிழ்த் தாயின் அருள் மழை ஒலி இணைத்திருப்பதைக் கேட்கின்றேன். பேரறிஞர் அண்ணா அவர்களின் வாழ்த்தொலி இணைந்திருப்பதைக் கேட்கின்றேன்.

வளரட்டும் வள்ளுவம்! உயர்வடையட்டும் தமிழகம்!

இவ்வாறு பேசினார் வைகோ.

திருக்குறள் நூலை மலம் என்று சொன்னாரா பெரியார் ?- வாலாசா வல்லவன்

திருக்குறள் நூலை மலம் என்று சொன்னாரா பெரியார் ?- வாலாசா வல்லவன்

பெ.ம.வின் அடிபொடி கதிர்நிலவன் பெரியார் திருக்குறளை மலம் என்று சொன்னார் இதோ பார் ஆதாரம் என்று காட்டுவதற்காக ஒரே ஒரு பத்தியை மட்டும் எடுத்துப் பதிவிட்டிருந்தார். முழுமையாக பதிவிடும்படி கேட்டேன் அவர் பதியவில்லை.

ஆனைமுத்து அய்யா தொகுத்த பெரியார் சிந்தனைகள் நூலிருந்து முழுமையாக பதிவிட்டுள்ளேன்.

குறளும் - நானும்

பேரன்பு படைத்த தலைவர் அவர்களே! தாய்மார்களே! தோழர்களே! வணக்கம். 

வள்ளுவர் குறளையும், அந்தப்படியே, அப்போது பகுத்தறிவுக்கு ஏற்றதல்ல என்று கண்டித்து வந்தேன். எல்லாவற்றையும் குறை சொல்லும் போது, பலர் என்னிடம், “எல்லாம் போய்விட்டால், நமக்கு எதுதான் நூல்!' என்று கேட்பார்கள். நான், ' இங்கே இருக்கிற மலத்தினால் கெட்ட நாற்றம் வீசுகிறது; அதை எடுத்துவிடு என்று கூறினால் 

அந்த இடத்தில் என்ன வைப்பது என்றா கேட்பது?' என்று பதில் கூறுவேன். 

ஏறக்குறைய மத சம்பந்தமான காரியங்களில் மக்களுக்கு நம்பிக்கையே இருக்கக் கூடாது என்று கருதி அந்தப்படியாகவே பிரச்சாரம் புரிந்து வந்தேன். பிறகு நாளாக ஆக நல்ல அறிவாளிகளோடு - அறிவாளி என்றால் பண்டிதர்களோடு அல்ல, பொது அறிவுள்ள மக்களோடு, திராவிட உணர்ச்சி மிக்கவர்களோடு - நம் உணர்ச்சியுள்ள அறிவாளிகளோடு பழகியபோது குறளின் மேன்மை பற்றி அவர்கள் எடுத்துக் கூறினார்கள். நான், ' இப்படிச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறதே, இந்த இடத்தில் இப்படி யிருக்கிறதே!' என்று கேட்டேன். ' அது பரிமேலழகரின் உரை; அது குறளாசிரியர் கருத்தல்ல' என்று எடுத்துக் கூறி உண்மை உரையினைச் சொன்னார்கள். அந்தக் காலத்தில் பரிமேலழகர் உரை தான் சிறந்த உரை என்று கொண்டாடப்பட்டது. அவர் மனுதர்ம சாஸ்திரப்படி குறளுக்கு உரை எழுதிவிட்டார். பின்னர் வந்த அறிவாளிகள் அதைக் கண்டித்து, குறளின் உண்மைக் கருத்தை எடுத்துக் காட்டினார்கள். 

அதிலிருந்துதான் நான் குறளைப் பற்றிப் பேசுகிறேன். அதுவும் அதையே ஆதாரமாக (Authority) எடுத்துக் கொண்டல்ல; ‘ நான் சொல்லுகிற கருத்து- அதிலும் இருக்கிறது பார்!' என்று கூறிவந்தேன். 

சிறிது குறை இருந்தாலும் இப்போதைக்கு இது இருக்கட்டும் என்று கருதினேன். 

புராணக் கருத்துக்களிலும், மூட நம்பிக்கைகளிலும் மூழ்கிக் கிடக்கும் நம் மக்க ளுக்குப் பகுத்தறிவு வளர்ந்தபின், மூடக் கருத்துக்கள் ஆட்டம் கண்ட பின் தான் குறளின் பொருளை உணரும் அறிவு மக்களுக்கு உண்டாகும் என்று கருதி, முதலில் மூடக் கருத்து களை அகற்றும் பணியில் பிரச்சாரம் புரிந்து வந்தேன். இன்று மக்களுக்குக் கொஞ்சம் அறிவுத் தெளிவு-பகுத்தறிவுத் தன்மை வளர்ந்து இருக்கிறதால் இன்று குறளைப் பற்றிப் பேசுகிறேன். 

‘குறளில் இப்படியிருக்கிறதே! நீ ஏன் இப்படி நடக்கிறாய்?' என்று கேட்காதீர்கள். நான் சொல்லுவது அதில் இருக்கிறது என்ற அளவில்தான் - நான் குறளை ஆதரிக்கிறேன் ; அதை அப்படியே முழுவதையும் ஒத்துக் கொள்ளமாட்டேன். 

உதாரணமாக, மாமிச உணவு உண்பதை வள்ளுவர் மிக வன்மையாகக் கண்டிக் கிறார்; கொல்லாமையின் உயர்வு குறித்து வெகுவாக எழுதியிருக்கிறார். குறளிலேயே அப்படிச் சொல்லப்பட்டிருக்கிறதே என்பதற்காக நான் மாமிச உணவு உட்கொள்ளாமல் இருக்கமுடியுமா? மக்களுக்கும் எல்லா நடவடிக்கைகளுக்கும் குறள் தான் ஆதாரம் என்று சொல்லவில்லை. 

குறளிலிருந்து உங்களுக்கு வேண்டியதை ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள். வேண்டாததைத் தள்ளிவிடுங்கள் என்றுதான் கூறுகிறேன். 

ஒரு கடையில் எல்லா சாமான்களும் கிடைக்கும் என்றால், அந்தக் கடையில் உள்ள எல்லா சாமான்களையும் நாம் வாங்கிக்கொண்டு வருவோமா? நமக்குத் தேவையான சாமான்களை மாத்திரந்தான் வாங்கிவருவோம். அது போலவே, குறளில் வேண்டியதை எடுத்துக் கொண்டு வேண்டாததை விட்டு விடுங்கள் என்று கூறுகிறேன். 

குறளில் ஏதோ சில குறைகள் இருக்கலாம் ; இருக்க முடியும். ஏனென்றால், அது 1950-வது வருடத்திய (இன்றைய) மாடல் அல்ல. 2000 வருடத்திற்கு முந்திய சங்கதி. திருவள்ளுவர் திரிகால முணர்ந்த முனிபுங்கவரென்றோ, ஞானியென்றோ நாம் கொள்ள வில்லை. 2000 வருடங்களுக்கு முன்னர் ஒருவன் எவ்வளவு அறிவாளியாய் இருந்தாலும் எலக்ட்ரிக் லைட், ஒலிபெருக்கி, மோட்டார் முதலியவைகளைக் கண்டிருப்பானா ! மதவாதிகள் வேண்டுமானால், எல்லாக் காலத்தையும், முக்காலத்தையும் உணர்ந்த மகான் இவர்' என்று பலரை விளம்பரப்படுத்தலாம். ஆனால், அது பகுத்தறிவுக்கு ஒவ்வாதது. நாம் திருவள்ளுவரை மகான் என்றோ அவதார புருஷரென்றோ ஒத்துக்கொள்ளமாட்டோம். 

திருவள்ளுவர் நல்ல அறிவாளி, ஆராய்ச்சிக்காரர். அந்தக் காலத்தில் மக்களிடம் பரவி இருந்த மூட எண்ணங்களோடு போராடிய அறிஞர் என்ற அளவில்தான் ஒத்துக் கொள்ள முடியும். 

அந்தப்படியிருக்க, 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னதாகத் திருவள்ளுவர் சொன்னவை எல்லாம் அப்படியே இன்றைக்கும் ஏற்றதாக இருக்க முடியுமா? இன்றைய நிலைக்கு நான் பேசும் கொள்கைகள் சரி; என் திட்டங்கள் சரி என்றால் எனக்குப் பிறகும், இன்னும் 100, 200, 1000 வருடங்களுக்குப் பிறகும் என் கொள்கைகள் - நான் வகுத்த திட்டங்கள் கொஞ்சங்கூட மாற்றப்படாமல் அப்படியே இருக்கவேண்டும் என்பது என்ன நியாயம்? அந்தப்படி இருக்க முடியுமா? 

காலத்திற்கு ஏற்ற முறையில்தான் எண்ணங்களின் விரிவும், கொள்கை, திட்டங் களும் இருக்க முடியும். போர் முறை பற்றித் திருவள்ளுவர்-வில், வாள், வேல், கேடயம் என்ற ஆயுதங்களை வைத்துத்தானே எழுதியிருக்கிறார்? இன்று எழுதப்பட்டால் அணு குண்டைப் பற்றி எழுதுவார்கள் ; நாளைக்கு வேறொன்று. இந்தப் படியாகத்தானே மாறிக் கொண்டே போகும்! அப்படியிருக்க, எதையும் மாற்றக்கூடாது என்பது என்ன நியாயம்? ஆரியக் கருத்துகள், தத்துவங்கள் நம் நாட்டில் நுழையாதிருந்தால், நமக்குக் குறளே ஆதாரமாக- குறளே நம்முடைய மதமாக இருந்திருக்கும். ஆரியர்கள் திருவள்ளுவரை முதலிலேயே-பிறப்பிலேயே இழிந்தவராக ஆக்கிவிட்டார்கள். 

இந்து மதத்தில் எந்தக் காரியங்களைச் செய்தவராக இருந்தாலும், அதிசயமான அற்புதமான-நடைமுறைக்கு ஒவ்வாத கருத்துக்களை அவர்களின் பிறவியில்-வரலாற்றில் புகுத்துவார்கள். இவன் குதிரைக்குப் பிறந்தான்; இவன் குரங்குக்குப் பிறந்தான்; இவன் யானைக்குப் பிறந்தான்; இவன் செத்துப்போனவனை உயிர் மீட்டு எழச்செய்தான்; இவன் மண்ணைச் சர்க்கரையாக்கினான் ; குருடனுக்குக் கண் கொடுத்தான்- என்பது போன்ற அதிசயங்களைப் புகுத்தி விடுவார்கள். ஏனென்றால், அப்போது தான் அதிலிருக்கும் குற்றங் குறைகள் பற்றி-ஆபாசங்கள் பற்றி யாரும் கேள்விகள் கேட்க மாட்டார்கள் என்ற கருத்தோடு ! 

ஆனால், குறளில் அப்படிப்பட்ட அதிசயம் ஒன்றையுங் கூறாவிட்டாலும் திருவள்ளுவரைத் தெய்வீகப் பிறவியாக ஆக்காவிட்டாலும் - அவருடைய பிறப்புப்பற்றி இழித்துக் கூறிவிட்டார்கள். 

வள்ளுவரின் தாயை ஒரு விபச்சாரியாகக் கற்பனை செய்து விட்டான். வள்ளுவர் பிறப்பைப்பற்றி எழுதும் போது பறைச்சிக்கும் பார்ப்பானுக்கும் வள்ளுவர் பிறந்தார் என்று எழுதுகிறான். இதில் புத்திசாலித்தனம் என்ன வென்றால் - குறளைப் போன்ற நீதி நெறிகளை, மக்களின் உயர் ஒழுக்கத்திற்கு வேண்டிய பண்புகளைப் போதிக்கத்தக்க தகுதியும் அறிவும் வள்ளுவருக்கு வந்ததற்குக் காரணமே, அவர் பார்ப்பனருக்குப் பிறந்த தால்தான் ஆகும் என்ற கருத்தில் இந்தக் கதையை எழுதியிருக்கிறார்கள். இந்தப்படி பறைச்சியுடன் பார்ப்பான் கூடினான் என்பது, பார்ப்பனர்களுக்கு தர்மப்படி எவ்வளவு கேவலம் என்பதை மறந்துவிட்டார்கள். அக்காலத்தில் அறிவாளிப் பார்ப்பான் எவ்வளவு அயோக்கியத்தனமாக நடந்திருக்கிறான் என்பதைக் காட்டுகிறது. இந்தப்படியாக முதல் எடுத்தவுடனேயே குறளையும், அதன் ஆசிரியரையும் இழிவு படுத்தி விட்டார்கள். 

நாட்டில் புராணங்களைப்பற்றியும், இராமன்-சீதை தொடர்புபற்றியும், கந்தன் வள்ளி காதல் லீலைகள் பற்றியும், கிருஷ்ணனின் பிள்ளை விளையாட்டு, கோபிகள் லீலைகள் பற்றியும் எல்லோருக்கும் - பாமரர்கள், பாட்டாளிகள், படிக்காதவர்கள், கூலிகள் முதற் கொண்டு பெரிய, பெரிய சீமான்கள் வரை தெரியும்; தெரிந்திருப்பார்கள். ஆனால், குறள் பற்றிப் பெரிய பணக்காரர்களுக்கும் தெரியாது; தெரிய வாய்ப்பும் இல்லை. இந்தப்படியாகக் குறளை எந்தெந்த வழியாக மங்கும்படி செய்ய முடியுமோ-மக்கள் மனத்தில் குறளின் கருத்துக்கள் புகமுடியாது செய்ய முடியுமோ அவ்வளவுக்கு ஆரியர்கள் செய்து விட்டார்கள். 

நான், ஆரியக் கருத்துக்களெல்லாம் - அதன் தத்துவங்கள், கொள்கைகள் ஆகியவை களெல்லாம் ஒரு கூட்டத்தின் உயர்வுக்கும், வேறொரு கூட்டம் வேதனைப் படவுமான முறையில் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன என்று கூறி- அவைகளை, ஆரியக் கருத்துக்களை அவைகளுக்கு ஆதாரமாய் இருக்கின்ற மதம், கடவுள் தன்மை, புராணங்கள் போன்ற வைகளை ஒழிக்க வேண்டும் என்றும் பிரச்சாரம் புரிந்து வருவதால் எனக்கு வள்ளுவர் உள்ளமும், அவர் நூலின் உண்மைக் கருத்தும் தெளிவாகத் தெரிகின்றது. 

ஆகவேதான், நாம் வள்ளுவரை, அவர் இயற்றிய திருக்குறளைப் போற்றுகிறோம். 

வள்ளுவர் யார், எந்தக் குலத்தைச் சோந்தவர் என்று நிச்சயமாய்க்கூற முடியாது. வள்ளுவர் ஆரியத்தை எதிர்ப்பவர்; ஆரியக் கருத்துக்களைக் கண்டிப்பவர் ; அவைகளை வெறுப்பவர் என்று தான் நமக்குத் தெரிகிறது. அத்தோடு, வள்ளுவர் எந்த மதத்தையும் சார்ந்தவராகத் தெரியவில்லை. சாதாரணமாக சைவ, வைணவ, சமணர்கள் விவாதங்களில் - சமணர்கள் தான் வெல்லுவார்கள். பெரிய புராணம் எழுந்ததே சமணர்களை ஒழிப்பதற் காகத்தான். ஆரியக் கருத்துக்களை சமணர்கள் ஏற்கவில்லை என்பதற்காக அவர்கள் வெறுக்கப்பட்டார்கள். அதன் விளைவாகப் பலப் பல தொல்லைகளுக்கு ஆளாக்கப் பட்டார்கள் சமணர்கள். இன்றுங்கூட மதுரையில் 8000 சமணர்களை கழுவேற்றின திருவிழா கொண்டாடப்படுகிறது. 

அவ்வளவு தூரம் ஆரியக் கருத்துக்களை எதிர்த்து, அதற்காக இன்னல்கள் பல பட்டிருக்கும் சமணர்களும்- திருக்குறளை ஆகரிக்கிறார்கள். சைவ சமயத்தவரும், வைணவ மதத்தாருங்கூட திருக்குறளை மாபெரும் நூல் என்று ஒத்துக் கொள்ளுகின்றனர். இஸ்லாம் மதத்தைச் சேர்ந்தவர்களும், கிறிஸ்துவ மதத்தின் கீழிருப்பவர்களும் திருக்குறளைப் போற்றுகிறார்கள். இந்தப்படி எல்லோரும் போற்றுவதால்தான் திருக்குறள் ஒரு மதத்தைத் தழுவியோ, ஒரு மதத்தின் உயர்வுக்காகவோ எழுதப்பட்ட நூல் என்றில்லாமல், மக்களின் வாழ்க்கைக்கு, மக்கள் தங்களுடைய வாழ்க்கையிலே கையாள வேண்டிய வழி வகைகள் பற்றி எழுதப்பட்ட நூல் என்று ஆகிறது. குறளாசிரியர் காலத்தில் - இந்து மதம்' என்பது இல்லை. இந்து மதம் என்று இருந்திருந்தால் திருக்குறளில் ஒரு இடத்திலாவது ‘ இந்து' என்ற சொல்லைக் குறிப்பிட்டிருக்கலாம். ஆனால், 1330 பாட்டுக்களிலும் ஒரு இடத்திலாவது 'இந்து' என்ற சொல் காணப்படவே இல்லை. 

அது மட்டுமல்ல, குறளாசிரியர் கடவுளையும், மோட்ச நரகத்தையும் ஒத்துக் கொள்ள வில்லை . குறளில் நீங்கள் அறம், பொருள், இன்பம் என்ற அளவில் தான் காணமுடியுமே தவிர-' வீடு' - மோட்சம்' பற்றி அவர்கூறி இருப்பதாக இல்லை . அறம், பொருள், இன்பம் என்றுதான் முப் பிரிவுகளைக் கூறுகிறார், மோட்ச சாம்ராஜ்யத்தை விட்டு விட்டு. 

திருவள்ளுவர் கடவுளைப்பற்றிக் கவலைப்படவில்லை என்று கூறினேன். திருக் குறளின் முதல் அத்தியாயத்தில், ' கடவுள் வாழ்த்து' என்று ஒரு அதிகாரம் இருக்கிறது. அதில் உருவ வணக்கக் கொள்கைகள் இடம் பெறவில்லை. மேலும், இந்து மதக் கடவுள் களைப் பற்றிய ' புகழாரம் ' அந்தப் பத்துப் பாட்டுக்களிலும் கிடையாது. 

சிலர் கூறுகிறார்கள், ' குறளில் முதல் அத்தியாயத்தில் இருக்கும் கடவுள் வாழ்த்துப் பாக்கள் இடைச் செருகல்' என்று ; சிலர், ' அப்படியெல்லாம் இல்லை; வள்ளுவர் பாடியது தான்' என்று கூறுகிறார்கள். நம்மைப் பொறுத்த வரையில் கடவுள் வாழ்த்துப் பாக்களை வள்ளுவரே பாடினதாக வைத்துக்கொண்டாலும் ஒன்றும் கெட்டுப் போய்விடவில்லை. இன்றைக்கு நமக்கு இருக்கின்ற கடவுள்களைப் போன்ற கடவுள்களுக்கா வள்ளுவர் வாழ்த்துக் கூறினார்? இல்லை. கடவுள் வாழ்த்துக் கூறப்படும் பத்துப் பாட்டிலும், ஒரு பாட்டிலாவது வள்ளுவர் 'கடவுள்' என்ற சொல்லைக் கையாளவில்லை. திராவிட மக்களுக்கு * எல்லாம் வல்ல,' ' எங்கும் நிறைந்த' என்பதாகக் கடவுளைக் குறிக்க 'கடவுள்' என்ற ஒரு சொல்லைத் தவிர வேறு சொல் கிடையவே கிடையாது. அந்தச் சொல்லையே வள்ளுவர் தமது குறளில் கையாளவில்லை! கடவுள் வாழ்த்து என்ற அதிகாரத்தில் கையாளவில்லை என்பதோடு மாத்திரமல்ல. குறள் முழுவதிலுமே-1330 பாடல்களிலுமே ஒரு இடத்தி லாவது வள்ளுவர் கடவுள்' என்ற சொல்லைக் குறிப்பிடவில்லை. தமிழ் மொழியில் உள்ள நல்ல சொற்களையெல்லாம் - உயர்ந்த சொற்களையெல்லாம் தமது நூலில் பயன்படுத்திய வள்ளுவர், ' கடவுள் ' என்ற சொல்லை மட்டும் பயன் படுத்தவில்லை. 

இரண்டாவது, 'கடவுள் வாழ்த்து' என்பதே கேலிக்குரியது; மிகவும் தவறான சங்கதியாகும். 'சர்வ வல்லமை'யும் படைத்த- நம்மையெல்லாம் காக்கும் கடவுளுக்கு கடவுள் வாழ்த்து' என்று நாம் போய் வாழ்த்துக் கூறுவதா? வள்ளுவரை நாம் மாபெரும் அறிவாளி, ஆராய்ச்சிக்காரர் என்று கூறுகிறோம். அதற்குத் தக்க ஆதாரங்களும் இருக் கின்றன. அவர் போய் இந்தப்படி 'கடவுள்' என்று நாம் கருதுவதற்கு வாழ்த்துப் பாடல் வாசிப்பாரா? 

வள்ளுவர் கடவுள் வாழ்த்துப் பாடியிருப்பதெல்லாம் ஒவ்வொரு நற்குணங்களை வைத்து, அந்தப்படியாக நடக்கவேண்டும் என்பதற்காகவே பத்துப் பாட்டிலும் பத்து விதமான குணங்களைக் கூறினார். சர்வ வல்லமையுடைய சர்வேசுவரனைப் பற்றிப் பாடுவ தென்றால் இரண்டு, மூன்று பாட்டுக்களோடு குறளை நிறுத்தியிருப்பார். அதை விட்டு அவ்வளவு பாட்டுக்கள் - அவைகள் ஒவ்வொன்றிலும் ஒவ்வொரு நற்குணத்தைப் போதிக் கிறார் என்றால் என்ன பொருள்? மனிதன் எப்படியிருக்க வேண்டும் என்பதைக் காட்டுவ தற்காகத்தான்-வாழ்வின் வகையை, நிலையை உணர்த்துவதற்காகத்தான் எட்டு, ஒன்பது கருத்துக்களை வைத்து வள்ளுவர் கடவுள் வாழ்த்துக் கூறியிருக்கிறார். 

[ விடுதலை 30-5-1950)

Saturday, December 21, 2024

பெரியார் எனும் சுய மரியாதையின் அடையாளம் : அ. மார்க்ஸ்

 பெரியார் 5

1969 -1970  ஆம் ஆண்டுகளில் நான் சென்னை மாநிலக் கல்லூரியில் முதுகலைக் கல்வி படித்துக் கொண்டிருந்த போது கல்லூரி மற்றும் விடுதி வளாகங்களில் தந்தை பெரியார் உரை ஆற்றினார். கல்லூரி வளாகத்தில் பேசும்போது மாணவர்களுக்கான முதல் வரிசையில் அமர்ந்து அவரது உரையைக் கேட்கும் பேறு பெற்றவன் நான். 

கல்லூரியில் உரையாற்ற வந்தபோது அவர் தனது மூத்திரப் பையையும் சுமந்து வந்தார். அமர்ந்தவாரே பேசத் தொடங்கிய அவர், “பிள்ளைகளே! முதலில் ஒன்றைச் சொல்ல வேண்டும். எனக்கு ரொம்பவும் உடல் நலமில்லை. திடீர் திடீர் என தாங்க முடியாத வலி வந்து என்னை அறியாமல் கத்தி விடுகிறேன். இன்று நான் பேசும்போது திடீரென அப்படிச் சத்தம் போட்டால் பயப்படாதீங்க…”- என்று கூறி அவர் தன் உரையைத்  தொடங்கியது இன்று என் நினைவுக்கு வருகிறது. அன்று நல்ல வேளையாக அப்படி ஏதும் நடந்துவிடவில்லை. ஆனால் இப்போது அந்தக் காட்சியும் நினைவும் கண்முன் தோன்றி கண்களில் நீர் கசிகிறது. நான் என் நினைவில் இருந்துதான் இதைச் சொல்கிறேன். அப்போது இன்றைப்போல கைபேசிகள் எல்லாம் கிடையாது. 

அடுத்த சில ஆண்டுகளில் அவர் நம்மை விட்டுப் பிரிந்தார்.

அவரது கருத்துக்கள் அத்தனை எளிதாக எல்லோராலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்படக் கூடியவை அல்ல. ’கடவுள் இல்லை’ என்பதையும், ‘தாலி’ ஒரு ஆணாதிக்க அடிமைச் சின்னம் என்பதையும் அத்தனை எளிதாக மக்கள் ஏற்றுக்கொள்ள இயலாது. ஆனாலும், அவற்றை ஏற்றுக் கொண்டவர்களும் அப்போது இருந்தனர். அதை ஏற்றுக் கொள்ளாதவர்கள் ஆனபோதிலும் அவரை நேசித்தவர்களும் இருந்தனர். 

தஞ்சை மாவட்டம் ஒன்றில் என் இளமைக்காலம் கழிந்தது. அப்போது நான் படித்த ஒரத்தநாடு அரசுப் பள்ளிக்கு அருகில் நடந்த திராவிடர் கழகக் கூட்டம் ஒன்று இப்போது என் நினைவுக்கு வருகிறது. சுற்று வட்டாரத்தில் உள்ள மிகச் சாதாரணமான எளிய மக்கள் கட்டுச் சோறு கட்டிக் கொண்டு. மாட்டு வண்டிகளில் வந்து இரண்டு நாட்கள் அங்கேயே தங்கி அங்கு பேசப்பட்ட உரைகளைத் தரையில் அமர்ந்து கேட்டுச் சென்ற காட்சியின் நினைவுகள் நிழலாடுகின்றன. 

தனது அரசியலை ஏற்ற மக்களுக்கு அப்படி அவர் என்ன சொன்னார். கடவுளை நம்பாதே என்றார். சுய மரியாதையை இழக்காதே என்றார். 

ஒருமுறை ’பகுத்தறிவுக் கல்வி’ எனச் சொல்கிறீர்களே அதென்ன? - என்கிற கேள்வி முன் வைக்கப்பட்டபோது அவர் சொன்ன பதில் இதுதான்:

“பகுத்தறிவுப் பள்ளிகளை’ வைத்து ’நிர்வாணமான’ சிந்தனா சக்தி தரும் படிப்பைக் கொடுத்து மக்களை எதைப்பற்றியும் எந்தப் பற்றுமற்ற வகையில் செல்லும் வரை சிந்தித்து முடிவுக்கு வரக் கற்பிப்போமே ஆனால்…..” 

என்று போகிறது அவரது கூற்று.

’பகுத்தறிவு’, ‘நிர்வாணம்’ ’பற்றறுப்பு’ ஆகியன பெரியாரியத்தில் ஒன்றிலிருந்து ஒன்று பிரிக்க இயலாதவை. இந்தச் சமூகம் மக்கள் மீது ஏராளமான மூட நம்பிக்கைகளைப் பதிய வைத்துள்ளது. அவற்றின் மீதான நம்பிக்கைகளையும் பற்றுகளையும் துடைத்தெறிந்து நாம் நம்மை, நம் சிந்தனை வெளியை நிர்வாணம் ஆக்கிக் கொள்ள வேண்டும் என்பதுதான். புத்தருக்கு மிக நெருக்கமானவர் பெரியார். ‘நிர்வாணம்’ எனும் கருத்தாக்கம் புத்தர் நமக்களித்த பெரும் கொடை. ஆழமான ஒரு சிந்தனை. 

கல்வி என்பது ”எந்தப் பற்றும்’ இல்லதவர்களாக மனிதர்களை ஆக்க வேண்டும்” - எனப் பெரியார் சொல்வது மிக மிக ஆழமான ஒரு கருத்து. எதெல்லாம் உன்னதமானவை என நம் சாத்திரங்களிலும், பொதுப் புத்தியிலும் முன்வைக்கப் படுகின்றனவோ அவை எல்லாவற்றில் இருந்தும் விடுதலை பெறுவதே நிர்வாணம். ஆம். கல்வி என்பது ஒரு வகையில் சமூக ‘உண்மைகளில்’ இருந்து விடுதலை பெறுவதே. அதாவது சமுகம் நம் மீது பதித்துள்ள பொய்யான மூட நம்பிக்கைகளிலிருந்து விடுதலை பெறுவதே.  பகுத்தறிவில்லாத எந்த ஜீவராசியும் தன் இனத்தை வருத்தி வாழ்வதில்லை. தன் இனத்தின் ஒரு சார்ரின் உழைப்பில் வாழ்வதில்லை. அதாவது உழைப்பைச் சுரண்டுவது இல்லை என்பதுதான்.

“ஒழுக்கம்” என்பதையும் கூடப் பெரியார் ஒரு "சூழ்ச்சியான கற்பிதம்” என்பார். 

'ஒழுக்கம்’ என்பதன் சமூக வரையறை எல்லோருக்கும் ஒன்றாக இல்லை என்பதை அவர் சுட்டிக்காட்டுவார்.  “தாசிக்கு ஒழுக்கம் ஒரு புருஷனையே நம்பி ஒருவனிடத்திலேயே காதலாய் இருக்கக் கூடாது என்பது. குலஸ்திரீ என்பவளுக்கு ஒழுக்கம் அயோக்கியன் ஆனாலும்,  குஷ்டரோகியானாலும் அவனைத் தவிர வேறு யாரையும் மனசால் கூட சிந்திக்கக் கூடாது என்பது...” என இப்படிப் பெரியார் சமூகப் பொதுப்  புத்தியில் நிலவும் மதிப்பீடுகள் குறித்து அவர் நிறையச் சொல்லுவார். முதலாளிக்கு ஒழுக்கம் தொழிலாளியைச் சுரண்டி பெரிய அளவில் லாபம் சம்பாதிப்பது. தொழிலாளிக்கு ஒழுக்கம் முதலாளிக்கு துரோகம் செய்யாமல் இருப்பது. பசுவை இரட்சிக்க வேண்டும் என்பது ஒருவர் நம்பிக்கை ஆனால்  இன்னொருவருக்கு பசுவைப் புசிக்கலாம் என்பதும் ஏற்புடைய ஒன்றுதான். கற்பு முறை ஒழிந்தால்தான் பெண்களுக்கு விடுதலை என்பார் பெரியார். இப்படிச் சமூகத்தில் நிலவும் நம்பிக்கைகள், வழமைகள், பொதுக் கருத்துக்கள், சாத்திரங்கள் என எல்லாவற்றைக் குறித்தும் ஆழமான சிந்தனைகளை முன்வைத்தவர் பெரியார்.

இரண்டு

ஒன்றை நாம் புரிந்துகொள்வது அவசியம். இப்படியெல்லாம் சொல்வதன் ஊடாகப் பெரியார் கல்விக்கு எதிரானவர் என்பதாகக் கருத வேண்டியதில்லை. இன்றைய கல்வி முறையில் உள்ள சிக்கல்கள், அவை மக்களுக்கான விடுதலைக் கல்வியாக அமையவில்லை என்பதை எல்லாம் இப்படிச் சுட்டிக்காட்டிய அதே நேரத்தில் அடித்தள மக்களின் கல்விமுறை, இட ஒதுக்கீடு, வேலை வாய்ப்பு ஆகியவற்றில் அக்கறை உள்ளவராகவும். அடித்தள மக்களின் கல்வி உரிமைக்காகவும், இட ஒதுக்கீடு முதலியவற்றிற்காகவும் களத்தில் நின்றவராகவும் அவர் இருந்தார் என்பதையும் நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. இந்தக் கல்வி முறையின் போதாமையைச் சுட்டிக் காட்டுவதே அவர் நோக்கம். கல்வியின் ஆக முக்கியமான நோக்கம் கற்பவர்களைச் சுய மரியாதை உள்ளவர்களாக ஆக்குவது. அதற்கு இன்றைய கல்வி முறை பயனற்றதாக மட்டும் அல்ல அதற்கு எதிராகவும் உள்ளதைச் சுட்டிக் காட்டத்தான். 

கடவுள் நம்பிக்கை குறித்த அவரது கருத்தும் நுணுக்கமான ஒன்று. 

“நான் ஒரு நாத்திகனல்ல. தாராள எண்ணமுடையவன். நான் ஒரு தேசியவாதியுமல்ல. தேசாபிமானியுமல்ல. ஆனால் தீவிர ஜீவரஷா எண்ணமுடையவன். எனக்கு சாதி என்பதோ, சாதி என்பதன் பெயரால் கற்பிக்கப்படும் உயர்வு தாழ்வுகளோ கிடையாது.”  - இது பெரியார் தன்னைப்பற்றி சொல்லிக் கொண்டது.

பெரியாரை ஆக இறுக்கமான ஒரு நாத்திகர் என நம்பிக்கொண்டு இருப்பவர்களுக்கு ஒருவேளை அவரது இந்தக் கூற்று அதிர்ச்சியாக இருக்கக் கூடும். இது ஏதோ அவர் விளையாட்டாய்ச் சொன்னதல்ல. படு ‘சீரியசாகச்’ சொன்னது. 

கடவுள் இருக்கா இல்லையா என்பதெல்லாம் ஒரு வெட்டி வாதம். அதற்கு முடிவே கிடையாது. இருப்பதாக நம்புகிறவன் இல்லை எனச் சொல்பவனையும், இல்லை என்பவன் இருக்கிறது எனச் சொல்பவனையும் ஒருவனை ஒருவன் முட்டாள் எனச் சொல்லிக் கொண்டே காலம் கழிப்பதுதான்  என்பதே பெரியாரின் கருத்து. 

ஒருவர் கேட்டார்: 

’உங்கள் முன் கடவுள் தோன்றி இப்போது என்ன சொல்கிறாய் எனக் கேட்டால் என்ன பண்ணுவீர்கள்?’ 

பெரியார் சொன்ன பதில்: “அப்படி கடவுளே என் முன்னால் வந்து நின்றால் அவரை கும்பிட்டுட்டுப் போறேன்..”

பெரியார் லேசுப்பட்டவர் அல்ல. “மக்களுக்கு ஆத்திகம் நாத்திகம் என்பதற்குப் பொருள் தெரிவதே இல்லை. நாத்திகன் என்று சொன்னால் கடவுள் இல்லை என்று சொல்கிறவன் அல்ல. இருக்கிறது என்று நான் ஒப்புக்கொள்ளவும் இல்லை. புராண, இதிகாச, வேத, சாஸ்திரங்களை ஒப்புக் கொள்ளாதவர் களையே பார்ப்பனர் நாத்திகர் என்று குறிப்பிடுகின்றனர்” – என்பதுதான் இது குறித்த பெரியாரின் விளக்கம். 

“சமூக சீர்திருத்தம் என்றால் ஏதோ அங்கும் இங்கும் ஆடிப்போன, சுவண்டுபோன, இடிந்துபோன, பாகங்களைச் சுரண்டி, கூறுகுத்தி, சந்துபொந்துகளை அடைத்துப் பூசி மெழுகுவதுதான் என்று அநேகர் நினைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் நம்மைப் பொருத்தவரை நாம் அம்மாதிரித் துறையில் உழைக்கும் ஒரு சமுதாய சீர்திருத்தக்காரன் அல்லன் என்பதை முதலில் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம். மற்றபடி நாம் யார் என்றால், என்ன காரணத்தினால் மக்கள் சமுதாயம் சீர்திருத்தப்பட வேண்டிய நிலைக்கு வந்தது என்பதை உணர்ந்து, உணர்ந்தபடி மறுபடி அந்நிலை ஏற்படாமலிருப்பதற்கு நம்மால் இயன்றதைச் செய்யும் முறையில் அடியோடு பேர்த்து, அஸ்திவாரத்தையே புதுப்பிப்பது என்கிறதான தொண்டை ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிற படியால், சமுதாய சீர்திருத்தம் என்பதைப் பற்றி மற்ற மக்கள் அநேகர் நினைத்திருந்ததற்கு நாம் மாறுபட்ட கொள்கைகளையும், திட்டத்தையும், செய்கையையும் உடையவராய்க் காணப்பட வேண்டிய நிலையில் இருக்கிறோம்.

இதனாலேயேதான் பலவற்றில் மக்கள் உண்டு என்பதை இல்லை என்றும், சரி என்பதைத் தப்பு என்றும், தேவை என்பதை தேவையில்லை என்றும், கெட்டது என்பதை நல்லது என்றும், காப்பாற்றப்பட வேண்டியது என்பதை ஒழிக்க வேண்டும் என்றும், பலவாறாக மாறுபட்ட அபிப்பிராயங்களைக் கூறுபவராக, செய்பவராக காணப்பட வேண்டிய நிலையில் இருக்கின்றோம்.”

அத்தோடு நிறுத்தவில்லை. பெரியார் தொடர்வார்: 

”ஆனால் நம்போன்ற இப்படிப்பட்டவர்கள் பழிக்கப்படாமலும் குற்றம் சொல்லப்படாமலும் இருப்பதும் உலகில் நல்ல பெயர் சம்பாதிப்பதும், மதிக்கப்படுவதும், அருமை என்பது மாத்திரம் (எனக்கு) நன்றாகத் தெரியும்.”

பகுத்தறிவுக் கல்வி எனச் சொல்கிறீர்களே அதென்ன? - என்கிற கேள்விக்குப் பெரியார் சொன்ன பதில்: “இந்த நாட்டில் இன்று கல்வி என்னும் பெயரால் பலகோடிக் கணக்கான ரூபாய்களைச் செலவு செய்து பல்கலைகழகம், கல்லூரி, உயர்தரப்ப பள்ளி என்பதாகப் பல்லாயிரக் கணக்கான பள்ளிகளை வைத்து கல்வி கற்பிப்பதைவிட, பகுத்தறிவுப் பள்ளிகளை’ மாத்திரம் வைத்து நிர்வாணமான சிந்தனா சக்தி தரும் படிப்பைக் கொடுத்து மக்களை எதைப்பற்றியும் எந்தப் பற்றுமற்ற வகையில் செல்லும் வரை சிந்தித்து முடிவுக்கு வரக் கற்பிப்போமேயானால்...” - என்பதாகப் பெரியாரின் ‘பகுத்தறிவுப் பள்ளியின்’ வரையறை செல்கிறது. பெரியாரின்  ‘நிர்வாணம்’ எனும் கருத்தாக்கத்தை இப்படி நாம் பல்வேறு திசைகளின் ஊடாக நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். 

இரண்டு அம்சங்களை நாம் இதில் கவனிக்க வேண்டும்:

1. கல்வி ஒருவருக்கு நிர்வாணமான சிந்தனா சக்தியை அளிக்க வல்லதாக இருக்க வேண்டும்.

2. கற்பவரை அது எந்தப் பற்றுமற்ற நிலையிலிருந்து சிந்திக்கத் தக்கவராக ஆக்க வேண்டும்.

எனவே கல்வியின் நோக்கம் ஏதொன்றையும் திணிப்பது என்பதைக் காட்டிலும், ஏற்கனவே இந்தச் சமூகத்தால் திணிக்கப்பட்டவற்றிலிருந்து ஒருவரை மீட்டு நிர்வாணமாக்குவதே. எத்தகைய முன்முடிவுகளும் பற்றுகளுமின்றி ஒன்றை அணுகும்போதே சரியான முடிவுக்கு வர இயலும். எனவே முன்முடிவுகளைத் துறந்து நம்மை  நிர்வாணமாக்கிக் கொள்வது கற்றலின் முதற் படி.

மொத்தத்தில் அவர் சொல்வது இதுதான். இந்தச் சமூகம், உன் பெற்றோர் உட்பட, உனக்குச் சொல்லி வைப்பதை எல்லாம் காதில் வேண்டுமானால் வாங்கிக் கொள்ளலாம். ஆனால் அப்படியே புத்தியில் ஏற்காதே என்பதுதான். 

மூன்று

இப்படி ஒரு சுய சிந்தனையாளனாக நம் முன் வாழ்ந்து மறைந்தவர் பெரியார், மக்களுக்கு, குறிப்பாகத் தமிழ் மக்களுக்குச் சுய மரியாதையையும், சுய சிந்தனையையும் ஊட்டுவதைத் தன் வாழ்நாள் பணியாக முன்வைத்து நீண்ட காலம் நம்மோடு வாழ்ந்து தனது 94 வது வயதில் மறைந்தவர் அவர். தனது கருத்துக்களை அவ்வப்போது எழுத்தாக்கி இன்றளவும் நமக்குத் தந்து சென்றுள்ளவர். இன்று உலகளவிலும், இந்திய தமிழ்ச் சூழல்களிலும் பல்வேறு மட்டங்களில் பெரிய மாற்றங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. குறிப்பாக மிகப் பெரிய அளவில் அரசியல் மாற்றங்கள் ஏற்பட்டுள்ளன. .

பெரியார் உயிருடன் இருந்த போதும் பல்வேறு எதிர்ப்புகளையும் எதிர்கொண்டுதான் வாழ்ந்தார். அவர் மறைந்தபின்னும் இப்படியான எதிர்ப்புகளையும் அவதூறுகளையும் எதிர்கொள்பவையாகவே அவரது கருத்துக்கள் உள்ளன.

பெரியார் குறித்து ஏராளமாகப்பேசலாம். சுயமரியாதையுடன் வாழ வேண்டும் எனும் கருத்துடைய யாரும் இதை எளிதாகப் புரிந்துகொள்வார்கள். பெரியாரைக் கொண்டாடுவார்கள்.


(இப்போதைக்கு முற்றும். தேவையானால் இன்னும் இன்னும் தொடரும்)

Thursday, January 25, 2024

மாவோவின் நெடும்பயணம்- 3

 மாவோவின் நெடும்பயணம்- 3

"கோமின்டாங்"

1912 இல் மஞ்சு அரசகுலம் கவிழ்க்கப்பட்டு சீனா முதன் முறையாகக் குடியரசாகப் பிரகடனப்படுத்தப்பட்டபோது, ஒரு பழமை வாய்ந்த நாட்டுக்கு அப்போது அவசியமாயிருந்த நவீன நிர்வாகத்தை வழங்குவதில் தலைமை ஏற்க மிகவும் ஆயத்தமாக இருந்ததாகத் தோன்றிய அரசியல் அமைப்பு "கோமின்டாங்"தான்.

"கோமின்டாங்" என்றால் நேரடிப் பொருளில் 'மக்கள் கட்சி' என்பதாகும். ஆனால் அது மேற்கத்திய மொழிகளில் "தேசியவாதக்கட்சி" என்று வழக்கமாக மொழி பெயர்க்கப்படுகிறது.

இருபதாம் நூற்றாண்டில் சீனாவின் அரசியல் திசைவழியைத் தீர்மானிப்பதில் ஈடுபட்டிருந்த பல்வேறு தனிநபர் குழுக்கள், இராணுவக் குழுக்கள் போன்றவற்றிலிருந்து வேறுபட்டிருந்த கோமின்டாங் கட்சி முதலில் முன்னணிக் கட்சியாக ஆகியது.

சீனக் கிராமப்புறங்களில் இருந்த சீனப் பொதுவுடைமை அதிகாரத்தளங்களை அழித்து அவர்களை விரட்டுவது கிட்டத்தட்ட கோமின்டாங்குகளின் வெற்றியாக இருந்தது. அதுவே 1934இல் நெடும் பயணத்திற்கு இட்டுச் சென்றது.

கோமின்டாங்கின் தோற்றம் 1894-க்கு முந்திச் செல்கிறது. அப்போதுதான் ஒரு வெற்றிகரமான 27 வயது மருத்துவரான சன்-யாட்- சென் தனது மருத்துவத் தொழிலைத் தூக்கியெறிந்துவிட்டு முழுநேரப் புரட்சிகர அரசியலில் நுழைந்தார்.

ஒரு சில உறவினர்களுடனும் நண்பர்களுடனும் அவர் "சிங்சுங்கய் அல்லது சீனாவின் புத்துயிர்ப்பு சங்க"த்தை உருவாக்கினார். அது செயலூக்கமற்ற மஞ்சூக்களைத் சாக்கியெறிவதைக் குறிக்கோளாகக் கொண்டிருந்தது. 

சன், ஒரு அசாதாரணப் பண்பு நலன்களைக் கொண்ட 'கான்டனிய அறிவுஜீவி' ஆவார். அவர் கான்டனிலும் வியர்காங்ல் ஆங்கிலேய மருத்துவப் பேராசிரியர்களால் பயிற்றுவிக்கப்பட்டவர்.

மேற்கத்திய நாடுகளுக்கு இணையாக சீனா பலம்பெற வேண்டுமானால், மேற்கத்திய அறிவியல் மற்றும் சமூக முன்னேற்றத்தை சீனா எட்டவேண்டுமானால் எண்ணற்ற மாறுதல்களைத் தூண்டிவிட வேண்டியிருக்கும் என்று அவர் நன்கு அறிந்திருந்தார்.

அவருடைய குழுவுக்கு ஹாங்காங்கிலும் மலேயாவிலும் இன்னும் தென் கிழக்காசியாவின் பிற பகுதிகளிலுமிருந்த கடல்கடந்த சீன வணிகர்கள் நிதியளித்தார்கள்.

அவர்களும்கூட மேற்கத்திய ஏகாதிபத்தியங்களுக்கும், பலவீனமான முதுகெலும்பற்ற மஞ்சு பேரரசுக்கும் உள்ள இடைவெளியைப் பற்றிக் கவலைப்பட்டார்கள்.

சன் புகழ்பெற்ற மூன்று கொள்கைகளைப் போதித்தார். 

சீனர்களின் குறுகிய பிராந்திய மற்றும் குழு விசுவாசத்தை அகற்றுவதற்கான தேசியவாதம், கிராமப்புறங்களில் நிலவும் சுயாட்சி நடைமுறையை தேசிய வாழ்க்கைக்குக் கொண்டுவரும் ஜனநாயகம், சாதாரண மனிதனின் பொருளாதாரத் தரத்தை முன்னேற்றுவதற்கான பொருளாதார வளர்ச்சி ஆகியவையே அவை.

தனிப்பட்ட முறையில் களங்கமற்ற சன், ஒரு எளிய ஏமாற்றமடைந்த மனிதராக இறந்தார். 

அவரது பங்களிப்புகள் தேசிய மறு கட்டமைப்புக்கான நிர்வாக அம்சங்களாக இருந்ததைவிட புரட்சிக்கே மிகவும் உகந்தவையாக இருந்தன. சீனக்குடியரசுப் புரட்சி பற்றிய நெருங்கிய அறிவு பெற்றிருந்த- அமெரிக்க வரலாற்றாசிரியர் ஒருவர், 'அவரது பலம் ஆக்கபூர்வமான அரசியல்வாதியுடையதல்ல, சிலை வழிபாட்டையும் மூடநம்பிக்கையையும் ஒழிப்பவருடையதாக இருந்தது' என்று எழுதினார்.' 

லட்சியவாதமும் உற்சாகமும் மிக்க சன், புரட்சியின் வெகுஜன ஈர்ப்பை மிகையாக மதிப்பிட்டார். மேலும் தனது அமைப்புக்கு ஒரு உண்மையான அதிகார அடித்தளத்தை நிறுவத் தவறினார்.

அவருடைய குழு பேரரசனுக்கு எதிரான ஒரு கலகத்தை நடத்தி ஆட்சியைக் கைப்பற்றத் திரும்பத் திரும்ப முயன்றது. ஆனால் வெற்றியடைய வில்லை. அதன் காரணமாக சன் தானே நாட்டைவிட்டு வெளியேறி ஐரோப்பாவிற்குச் செல்ல நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டார்.

 'குத்துச்சண்டையர் கலகத்தின்' போது அவரைப் பின்பற்றியவர்கள் க்வாங்டங் மாகாணத்தில் அரசின் மீது ஒரு தாக்குதலைத் தொடுத்தனர். அது வெற்றிபெறவில்லை.

1905இல் அவரது குழு டோக்கியோவில் 'டுங்மெங்குய்' அல்லது 'கூட்டணி சங்கம்' என்ற பெயரில் மீண்டும் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டது. அது ஜப்பானில் இராணுவ அறிவியல் பயின்றுவந்த பல சீனர்களைக் கவர்ந்தது (அவர்களில் ஒருவர் சியாங் கே-ஷேக்).

1911-12 இல் புரட்சி தொடங்கியபோது சன் அமெரிக்காவில் இருந்தார். இரண்டு மாதங்கள் வரை அவரால் சீனாவை வந்தடைய முடியவில்லை.

இப்பொழுது 'கோமின்டாங்' அல்லது 'புரட்சிகரக்கட்சி' என்று அழைக்கப்பட்ட அவரது குழு போரில் முன்னணியில் இருந்தது.

புதிய கலக அரசாங்கத்தின் தற்காலிகத் தலைவராக சன் இதர்ந்தெடுக்கப்பட்டார்.

ஆனால் சன்யாட்- சென்னுக்கும் அவரது நண்பர்களுக்கும் கடமைப்பட்டிராத, பேரரசு எதிர்ப்புப் போரணியில் கலந்து கொண்ட தனிநபர்களும் குழுக்களும் இருந்தனர். இவர்களில் ஒருவர் பேரரசு இராணுவத்தின் முன்னாள் படைத்தலைவர் யுவான் ஷிஹ்-காய் ஆவார். இவர் வடக்குப் பகுதியைச் சேர்ந்த உயர்குடியைச் சார்ந்தவர்; மஞ்சு அரச குடும்பத்தோடு மோதலில் ஈடுபட்டிருந்தவர்: வெளிப்படையாகவே வரம்புக்குட்பட்ட முடியாட்சி பற்றியும் பிற சீர்திருத்தங்கள் பற்றியும் பேசியவர். 

சன் தனது கட்சிக்கு 'கோமின்டாங்' என்று மறுபெயரிட்டார். ஏனெனில் புரட்சி அடையப்பட்டு விட்டது. தேசிய ஒற்றுமை இப்பொழுது உடனடி முன்னுரிமை அளிக்கப்பட வேண்டியதாக இருந்தது. மேலும் மஞ்சு எதிர்ப்பு சக்திகளிடையே ஒரு ஐக்கிய முன்னணியை நிலைநாட்டும் பொருட்டு அவர் தம்மிச்சையாகவே தமது தலைமைப் பதவியை யுவானுக்கு ஒப்படைத்தார்.

ஆனால் யுவான் கூட்டணியின் மீது மேலாதிக்கம் செலுத்த முனைந்தார். மேலும் பல்வேறு சீர்திருத்தவாதிகளும் சீன விவகாரங்கள் நடத்தப்பட வேண்டிய முறைகள் பற்றி மிகவும் மாறுபட்ட கருத்துகளைத் தாம் வளர்த்துக் கொண்டு விட்டதை அறிந்தனர். பதட்டம் விரைவாக சீறியெழுந்தது. 

யுவான் தன்னைத்தானே பேரரசனாக அறிவித்துக் கொள்ள முடிவுசெய்தபோது, அவர் விரைவிலேயே வடக்கிலிருந்த பலம் வாய்ந்த போட்டியாளர்களால் வீழ்த்தப்பட்டார். 1917 வாக்கில் ஜப்பானின் கூட்டணியுடன் (நிதியளிக்கப்பட்டு) வடபகுதி யுத்தப் பிரபுக்களின் ஒரு குழுவின் கட்டுப்பாட்டில் பீஜிங் இருந்தது. அப்போது சன் யாட்-சென் தெற்கு மாகாணத்தின் தலைமைத் தளபதியாக அமர்ந்திருந்தார். சீனா பிரிக்கப்பட்டது. ஆனால் தேச முழுவதுமாக இருந்த அளவுக்கு சன் தெற்குப் பகுதியில் வெற்றிகரமாக இல்லை. அவரால் தெற்குப் பகுதிப் படைத்தலைவர்களை தனது உத்தரவுகளைப் பின்பற்றுவதற்கு இணங்க வைக்க முடியவில்லை.

மேலும் 1921இல் அவர்களில் ஒருவர் க்வாங்டாங் மாகாணத்தில் கைப்பற்றினார். வேறு எந்தப் பகுதியிலிருந்தும் பல்வேறு வடக்கு யுத்தப் பிரபுக்கள் மற்றும் அந்நிய சக்திகளிடமிருந்து சன் உதவி நாடவேண்டியிருந்தது.

இந்தக் கட்டத்தில் ஒரு, உண்மையான நட்புரீதியான அந்நிய உதவிக்கரம் சீனாவின் நன்றியறிதலைப் பெற முடிந்திருக்கலாம். ஆனால் பெரும்பாலான அந்நிய நாடுகள், இன்னும்கூட சீன அறிவுஜீவிகளால் நம்பப்பட முடியாதவையாக இருந்தன.

 1917இல் சீனக்குடியரசு, ஜெர்மன் மீது போரை அறிவித்திருந்தபோதிலும் வெர்செய்ல்ஸ் கூட்டணி வெற்றியாளர்கள் ஷான்டுங் மாகாணத்தில் முன்னாள் போது, 'சோவியத் யூனியனின் அனுபவம் வாய்ந்த தலைவர்கள் நமது கட்சியுடன் சேர்ந்து பணியாற்ற ஆர்வம் கொண்டுள்ளனர், அனுபவ மற்ற பொதுவுடைமைக் கட்சி மாணவர்களுடனல்ல' என்று பொதுவுடைமை அகிலத் தூதுவர்களில் ஒருவரது சொற்களை, அநேகமாகத் திரும்பவும், சன் குறிப்பிட்டார்.

சன் தற்போது தனது கட்சியையும் அதன் இராணுவத்தையும் சோவியத் வழியில் மறு ஒழுங்கமைப்பு செய்யத் தொடங்கினார். அவரது இளம் அதிகாரிகளில் ஒருவரான சியாங் கே-ஷேக் இராணுவப் பயிற்சிக்காக மாஸ்கோவுக்கு அனுப்பப்பட்டார்.

பொரோடின் என்று அறியப்பட்ட மிகாயில் மார்க்கோவிட்ச் குருஜென்பெர்க், சன்னுக்கு அவரது தாயகத்தில் உதவ, ரசியர்களால் அனுப்பிவைக்கப்பட்டார்.

1924இல் கோமின்டாங்கின் முதலாவது பேராயம் அதிகாரபூர்வமான முறையில் மூன்று கோட்பாடுகளுக்கு மறுவிளக்கம் அளித்தது. நிலவுடைமையைச் சமப்படுத்துதல், தொழிற்துறையின் மீதான அரசுக் கட்டுப்பாடு, மற்றும் பல்வேறு சமூக சீர்திருத்தங்களை அது உள்ளடக்கியிருந்தது, பின்னர் அந்த ஆண்டின் பிற்பகுதியில் பொரோடின் மற்றும் பொதுவுடைமை அகிலத் தூதுவரான (கேலென் என்று அறியப்பட்ட) வாசிலி ப்ளூச்சர் இருவரும் கோமின்டாங் வேம்போவா இராணுவக்கழகத்தை உருவாக்கினர். அதில் சன்னின் இராணுவம் பயிற்சியளிக்கப்படவிருந்து.

சீனப்பொதுவுடைமையர்களுக்கும் கோமின்டாங்குக்கும் இடை யில் முதலாவது ஐக்கிய முன்னணி என்று தற்போது அறியப்பட்ட ஏற்பாட்டிற்கு சியாங் கே-ஷேக் தலைவராகவும் செள-என்-லாய் அதன் அரசியல் தலைமையின் துணைத்தலைவராகவும் இருந்தனர். இந்த நிகழ்வு இந்தக் காலகட்டத்தின் சின்னமாக இருந்தது.

நெடும் பயணத்தின்போதும் அதற்குப் பிறகும் மிகுந்த கசப்புணர்வுடன் ஒருவருக்கொருவர் சண்டையிட்டுக்கொண்ட, படைத்தலைவர்களில் பலர் இந்தப் நிறுவனத்தின் பட்டதாரிகளாக இருந்தனர்.

ஆனால் சன் 1925 இல் ஒரு ஏமாற்றமடைந்த மனிதராக இறந்துபோனார்; கோமின்டாங்கில் வாரிசுரிமைக்கான போராட்டம் தொடங்கியது. சன் இல்லாத நிலையில், அவரது இடதுசார்பு மற்றும் வலதுசார்பு ஆதரவாளர்கள் கட்சியில் தொடர்ந்து நீடிப்பதைக் கடினமாக உணர்ந்தனர். பொரோடினே இருதலைக்கொள்ளி எறும்பின் நிலையில் இருந்தார். 

ஒரு குழுவின் தொடக்கத்தில் சியாங் கே-ஷேக் இடம்பெற்றிருந்த ஒரு குழுவிற்கு அவர் தனது ஆதரவைத் தெரிவித்தார்.

இந்தித் திணிப்பு எதிர்ப்புப் போராட்ட வரலாறு- 2

இந்தித் திணிப்பு எதிர்ப்புப் போராட்ட வரலாறு- 2

தீக்குளித்த தியாகிகள்:

தமிழக வரலாற்றிலேயே- ஏன், உலக வரலாற்றிலேயே- இந்நாள் வரை கேட்டறியாத கண்டறியாத தியாக நிகழ்ச்சி 1965 சனவரி 26ஆம் நாள் நடந்தது.

சின்னச்சாமி:

திருச்சி மாவட்டம் கீழப் பழுவூர் என்ற சிற்றூரைச் சேர்ந்த சின்னச்சாமி என்ற தமிழ்மகன், அன்னை தமிழைக் காக்கத் தனக்குத்தானே தீயிட்டுக் கொண்டு உயிர் துறந்தார். தீக்குளித்த சின்னசாமிக்கு வயது 27. திருமணமானவர். திராவிடச் செல்வி என்ற அருமை மகள் உண்டு. கழகத்தின் பல போராட்டங்களில் பங்கெடுத்துக் கொண்டவர். கழக வளர்ச்சிக்காக அரும்பாடுபட்டு உழைத்தவர்.

இந்தி மொழி ஆட்சி மொழியாவதைக் கண்டு சகிக்காமல் தன் உடம்பில் பெட்ரோல் ஊற்றித் தீயிட்டுக் கொண்டு மடிந்தார். இப்படி இதற்கு முன்பு தாய் மொழிக்காகத் தன்னைத் தானே சாம்பலாக்கிக் கொண்டவர் வேறு யாரும் இலர். மொழிப்போரில் இப்படி தன்னைத் தானே தூக்கி நெருப்பில் போட்டுக் கொண்ட முதல் மனிதன்- முதல் வீரன்- முதல் தியாகி -சின்னச்சாமி ஆவார்.

சிவலிங்கம்:

கழகம் அறிவித்த துக்க நாளான சனவரி 26-ஆம் நாள் காலை, சிவலிங்கம் தன் உடலில் பெட்ரோல் ஊற்றிக் கொண்டு, தீயிட்டுக் கொண்டார். தீயில் கருகி அவர் மாண்ட கோரக் காட்சியைக் கண்ட ஆண்களும் பெண்களும் ஓ வெனத் கதறி அழுதார்கள்.

இவர் சென்னை கோடம்பாக்கம் விசுவநாதபுரத்தைச் சேர்ந்தவர். தி.மு.கழகத்தின் தீவிர உறுப்பினர். சென்னை மாநகராட்சியில் ஏவலராகப் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தார்.

அரங்கநாதன்:

இந்தியின் ஆதிக்கத்தால் மனம் வெதும்பிய விருகம்பாக்கம் அரங்கநாதன் உடலில் மண்ணெண்ணெய் ஊற்றிக் கொண்டு தீயிட்டு மடித்தார்.

வீரப்பன்:

கடந்த சில நாட்களாக நடந்து வந்த கொடுமைகளைக் கண்டு மனங்கலங்கிய வீரப்பன். பெட்ரோல் ஊற்றிக் கொண்டு தீயில் கருகிச் செத்தார். திருச்சி மாவட்டம் ஐயம்பாளையம் என்னும் கிராமத்துப் பள்ளியில் தலைமை ஆசிரியராகப் பணியாற்றியவர் அவர்.

முத்து:

விவசாயியான முத்து, தி.மு.க.வின் அனுதாபி. இந்தியை எதிர்க்கத் தன் உடலில் தீயிட்டுக் கொண்டார். அக்கம்பக்கத்தில் இருந்தவர்கள் ஓடிப்போய்த் தீயை அணைத்தனர். மருத்துவ மனைக்குத் தூக்கிச் சென்றும் அவர் பிழைக்கவில்லை-மாண்டு போனார்.

கோவை மாவட்டம் சத்தியமங்கலம் என்ற கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர் அவர்.

மாயவரம் ஏ.வி.சி .சுல்லூரி மாணவரான சாரங்கபாணி, கல்லூரித்திடலில் தன்மீது மண்ணெண்ணெய் ஊற்றித் தீயிட்டுக் கொண்டு, "இந்தி ஒழிக! தமிழ் வாழ்க!" என்ற முழக்க மிட்டவாறு சுருண்டு விழுந்தார். அந்த முழக்கத்தைக் கேட்ட மாணவர்கள் ஓடி வந்து தீயை அணைக்க முயன்றனர். குற்றுயிராக இருந்த அவரை மருத்துவமனையில் கொண்டு போய்ச் சேர்த்தார்கள். "தமிழ்த் தாய்க்கு என் உயிரைத் தந்து விட்டேன்!" என்று முணுமுணுத்தவாறு அவர் உயிர் பிரிந்தது.

சிதம்பரத்தில் மாணவர் பலி!

அண்ணா மலை நகரில் நாலாயிரத்துக்கு மேற்பட்ட கல்லூரி மாணவர்கள் ஊர்வலம் சென்றார்கள். போலீசார் சுட்டதில் இராசேந்திரன் என்று கல்லூரி மாணவனின் நெஞ்சிலே குண்டு பாய்ந்தது. அவன் துடிதுடித்து இரத்த வெள்ளத்தில் விழுந்து அங்கேயே உயிரை விட்டான்.

(கே.ஜி.இராதாமணாளன் எழுதிய 'திராவிட இயக்க வரலாறு' என்னும் நூலில் இருந்து)

1965 இந்தி மொழி திணிப்பு எதிர்ப்புப் போராட்ட வரலாறு...1

1965 இந்தி மொழி திணிப்பு எதிர்ப்புப் போராட்ட வரலாறு...1

ஆட்சி மொழிச் சட்டத்தால் கொந்தளிப்பு!

பாராளுமன்றத்தில் 1963 ஏப்ரல் 13இல் உள்துறை அமைச்சர் லால் பகதூர் சாஸ்திரி ஆட்சி மொழி மசோதாவைத் தாக்கல் செய்தார்.

1965 சனவரி 26ஆம் நாள் முதற்கொண்டு இந்தி மொழி மட்டுமே ஆட்சிமொழியாக இருக்கும் என்று அறிவிக்கும் மசோதா ஆகும் இது. அதன்பிறகு அரசாங்கத்தின் ஆணைகள் அனைத்தும் இந்தி மொழியிலேயே வெளியாகும். எல்லாநடவடிக்கைகளும் இந்தியிலேயே நடக்கும். இவை மசோதாவின் முக்கிய விதிகளாகும்.

இம்மசோதாவின் மூன்றாவது விதியின் படி ஆங்கிலத்தின் இடத்தை இந்தி பூர்ணமாக ஆக்கிரமித்துக் கொள்கிறது. இதனால் இந்தி பேசாத மக்களுக்கு நிரந்தரத் தீங்கு ஏற்படும். இந்தி ஆதிக்கத்துக்கு அவர்கள் அடிமைகளாக வாழ நேரிடும்.

டில்லி மேலவையில் அறிஞர் அண்ணாவும் மக்கள் அவையில் நாஞ்சில் மனோகரனும், க. இராசாராமும் இம்மசோதாவைக் கண்டித்துப் பேசினார்கள்.

எதிர்ப்பை எல்லாம் துச்சமென உதறித் தள்ளிவிட்டுக் காங்கிரசு அரசு இம்மசோதாவை நிறைவேற்றி விட்டது.

இம்மசோதாவைக் கண்டித்துச் சென்னைக் கடற்கரையில் 1963 ஏப்ரல் 29ஆம் நாள் அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டம் ஒன்று நடை பெற்றது. ஆட்சி மொழிச் சட்டத்தைக் கண்டித்துப் பல கட்சித் தலைவர்கள் பேசினார்கள்.

கடைசியாகப் பேசிய அண்ணா, "ஆட்சி மொழி மசோதா மக்களின் எண்ணத்துக்கு மாறாக நிறைவேறிவிட்டது. தென்னக மக்கள் இதைத் தடுத்தே தீர வேண்டும். தமிழ் நாடெங்கும் அதற்கான கிளர்ச்சியில் மக்கள் ஈடுபடவேண்டும். இந்த அக்கிரமத்தைத் தடுத்து நிறுத்த நாம் போர்க்கோலம் பூண வேண்டிய காலம் வந்துவிட்டது என்பதை உணருகிறேன். அந்த உணர்வு ஒவ்வொருவர் மனதிலும் உருவாக வேண்டும் என்று விரும்பி வேண்டிக் கேட்டுக் கொள்கிறேன்" என்று தெரிவித்தார்.

ஆட்சி மொழிச் சட்டத்தை எதிர்த்துப் போராட்டம் நடத்துவது என்று கூட்டம் முடிவு செய்தது. 

எரிப்புப் போராட்டம்!

சென்னையில் இந்தி எதிர்ப்புப் பொதுமாநாடு 1963 அக்டோபர் 13-ஆம் நாள் நடைபெற்றது. அறிஞர் அண்ணா தலைமை வகித்தார்.

மாநாடு தொடங்குவதற்கு முன்பு மாபெரும் ஊர்வலம் ஒன்று நடைபெற்றது. மாநாட்டில் தலைவர்கள் அனைவரும் பேசிய பின்பு அண்ணா போராட்டத்திட்டங்களை அறிவித்து, உணர்ச்சி மிகு பேருரை நிகழ்த்தினார்.

அண்ணா பேசியதாவது:

திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் போராட்டங்களுக்காக அலைந்து திரியாது. போராட்டம் நடத்த வேண்டிய நிலை வந்தால் சும்மா இருக்காது.

இந்த மாநாடு வெறும் மாநாடு அல்ல! இந்த நாட்டிற்கு வந்த கேட்டினை விளக்கவும், அலசி ஆராய்ந்து முடிவெடுக்கவும் கூட்டப்பட்ட மாநாடு ஆகும்.

தி.மு. கழகத்தினால் நடத்தப் படும் இந்த இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம்- இரண்டு வகையில் நடைபெறும்.

ஒன்று அரசியல் சட்டத்தின் மொழிப்பிரிவான 37 வது விதியைப் பகிரங்கமாக அறிவித்துவிட்டுப் பொது இடத்தில் கொளுத்துவது, மற்றொன்று அரசாங்க அலுவலகங்களிலும், இந்திப் பிரச்சார சபைகளிலும் மறியல் செய்வது.

இந்தப் போராட்டங்கள் இரண்டையும் ஐந்து ஐந்து பேராக நடத்திச் செல்வார்கள்.

1963 நவம்பர் திங்கள் 17-ஆம் நாள் சென்னையில் துவங்குகின்ற இந்தப் போராட்டம், 1965 ஆம் ஆண்டு சனவரித் திங்கள் 24-ஆம் நாளோடு முடிவடையும்.

இந்தப் போராட்டத்தின் முதல் அணியில் நான் பங்கு கொண்டு சட்டத்தை எரிக்க இருக்கிறேன்! அதற்கடுத்து பதினைந்து நாட்கள் பிரச்சாரம் நடைபெறும்! அதற்கு அடுத்த நாள் மறியல் போராட்டம் நடைபெறும்! இந்த மறியலிலும் ஐந்துபேர் பங்கு கொள்வார்கள்.

அதற்கு அடுத்து இன்னொரு மாவட்டத்தில் சட்ட எரிப்புப் போராட்டம் நடைபெறும். அதன்பிறகு பிரச்சாரம், அதன் பிறகு மறியல் போராட்டம்! இப்படியே எல்லா மாவட்டங்களிலும் சட்ட எரிப்பும், மறியலும் நடைபெற்றுக் கொண்டே இருக்கும்! 1965ஆம் ஆண்டு சனவரித் திங்கள் 24 ஆம் நாள் இந்தப் போராட் டத்தின் முதல் கட்டம் முடிவடையும். அதன்பிறகு இரண்டாவது கட்டப் போராட்டம் பற்றி முடிவு எடுக்கப்படும்.

உங்களிடத்தில் துப்பாக்கி இருக்கிறது. எங்களிடத்தில் உயிர் இருக்கிறது!

நீங்கள் சுடத் தயார் என்றால், நாங்களும் சாகத் தயார் என்ற உறுதியோடு ஆட்சியாளர்களுக்கு அறிவித்து விட்டுப் போராட்டக் களம் நோக்கிப் புறப்பட உங்களை அழைக்கிறேன்!

அண்ணாவின் இந்தப் போர்ப்பரணியைக் கேட்டு, மக்கள் வீறு கொண்டார்கள். எந்தத் தியாகத்துக்கும் தயார் தயார் என்று தோள் தட்டி எழுந்தார்கள். போர்க்களம் காணத் துடித்து நின்றார்கள்.

தி.மு.கழகத்தின் போராட்டத்தை அண்ணா வெளியிட்டதும் காங்கிரசு அரசு அடக்கு முறைகளைக் கட்டவிழ்துவிட்டது. முக்கிய நகரங்களில் 144 வது தடையுத்தரவு பிறப்பிக்கப்பட்டது. நவம்பர் 12-ஆம் நாள் இரவு கழக முன்னணியினர் பலர் கைது செய்யப் பட்டார்கள்.

சென்னைக் கடற்கரையில் சட்டப்பிரிவை எரித்துப் போராட் டம் நடத்துவதற்காக நவம்பர் 16-ஆம் நாள் அண்ணா காஞ்சி காரில் புறப்பட்டார். அவரோடு சட்ட எரிப்பில் ஈடுபடவிருந்த ஐவர் அணியினரும் வந்தனர். அமைந்தகரை அருகில் அண்ணாவின் காரைப் போலீசார் மறித்தனர். அண்ணாவையும், அவரோடு வந்த ஐவர் அணியின ரான டி.எம்.பார்த்தசாரதி, டி.கே.பொன்னுவேல், தையற்கலை கே.பி. சுந்தரம், வி.வெங்கா ஆகியோரையும் கைது செய்தனர்.

அறிஞர் அண்ணா மற்றும் நால்வர் கைது செய்யப்பட்ட செய்தி நகர்முழுவதும் காட்டுத்தீ போல் பரவி விட்டது. இவர்களை அழைத்துப் போகும் சாலையின் இருபக்கங்களிலும் மக்கள் கூடியிருந்து "அறிஞர் அண்ணா வாழ்க!"" "இந்தி ஒழிக!" என்று தொடர்ந்து முழக்கமிட்டவாறு இருந்தார்கள்.

அண்ணா கைது செய்யப்பட்டதால் அன்று சட்ட எரிப்புப் போராட்டம் நடைபெறவில்லை. இதனால் நாட்டில் பெரும் பரபரப்பு ஏற்பட்டது.

அண்ணாவுக்கு ஆறுமாதக் கடுங்காவல்:

அரசியல் சட்டப் பிரிவைக் கொளுத்த முயன்றதாக அண்ணா மீதும். டி. எம். பார்த்தசாரதி, டி.கே. பொன்னுவேல். கே.பி. சுந்தரம். வி. வெங்கா ஆகியோர் மீதும் வழக்குத் தொடுக்கப் பட்டது. இந்த வழக்கில் வழக்கறிஞரை வைக்காமல் அண்ணாவே வாதாடினார்.

இந்த வழக்கில் டிசம்பர் 10-ஆம் நாள் தீர்ப்புக் கூறப்பட்டது. அண்ணாவுக்கும் மற்ற நால்வருக்கும் ஆறுமாதக் கடுங்காவல் தண்டனை வழங்கப்பட்டது.

அண்ணா சிறைக்கோட்டம் புகுந்ததும், போராட்டம் தீவிர மடைந்தது.

தொடர்ந்து மாதந்தோறும் நடைபெற்றதால் தி.மு.கழகத் தலைவர்களும் தொண்டர்களும் நாடுமுழுவதும் போராட்டத்தில் குதித்துச் சிறைத் தண்டனை பெற்றார்கள். காஞ்சிபுரத்தில் ஏ.கோவிந்தசாமியும் அவர் அணியினரும் சட்டத்தை எரித்து 6 மாதம் கடுங்காவல் பெற்றார்கள். எஸ்.எஸ். தென்னரசு திருப்பத் தூரிலும், நாவலர் நெடுஞ்செழியன் கோவையிலும், பேராசிரியர் அன்பழகன், கே.ஏ. மதியழகள் சென்னையிலும் மறியல் செய்து தண்டனை பெற்றார்கள். சட்டத்தை எரித்து 75 மறவர்களும், மறி யல் போரில் 1200 மறவர்களும் சிறைக் கோட்டம் புகுந்தார்கள்.

சட்டஎரிப்புப் போராட்டமும் மறியல் போராட்டமும் தமிழக மக்களிடையே பெரும் எழுச்சியையும் துடிப்பையும் ஏற்படுத்தின.

( கே.ஜி.இராதா மணாளன் எழுதிய திராவிட இயக்க வரலாறு என்னும் நூலில் இருந்து)

Wednesday, January 24, 2024

தமிழ் புத்தாண்டு அறிவிப்பு செல்லும் - உயர்நீதிமன்ற மதுரை கிளை செப். 23, 2006

தை மாதம் முதல் தேதியை தமிழ் புத்தாண்டாக தமிழக அரசு அறிவித்தது செல்லும் என உயாநீதிமன்ற மதுரைக் கிளை உத்தரவிட்டுள்ளது.

தூத்துக்குடி மாவட்டம் திருச்செந்தூரை சேர்ந்த எஸ் . சிவசுப்பிரமணிய ஆதித்தன் என்பவர்,

மதுரை உயர் நீதிமன்ற கிளையில் ரிட் மனு ஒன்றை தாக்கல் செய்தார். சித்திரை மாதம் 1-ம் தேதி கோவில்களில் சிறப்பு வழிபாடு நடத்துவது இந்துக்களின் வழக்கம். எனவே, சித்திரை 1-ந் தேதி கோவிலில் தமிழ் பத்தாண்டு சிறப்பு பூஜை நடத்த அனுமதிக்க வேண்டும் என்று அவர் அந்த மனுவில் கூறியிருந்தார்.

இந்த மனுவை நீதிபதி கே.சந்துரு விசாரித்து நேற்று (செப்-22) தீர்ப்பு அளித்தார். 

சித்திரை 1-ம் தேதி தான் தமிழ் புத்தாண்டு தொடக்கம் என்பதற்கான ஆதாரத்தை மனுதாரர் தாக்கல் செய்யவில்லை. கோவிலின் பழக்க வழக்கம் சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்களில் மனுதாரர் இந்து அறநிலையத் துறை அதிகாரிகளை சட்டப்படி அணுக வேண்டும் அவர்களை அணுகாமல் மனுதாரர் நேரடியாக நீதிமன்றத்தை அணுகமுடியாது.

பொதுவாக நாட்காட்டிகள் சம்பந்தமாக பல்வேறு விவாதங்கள் உள்ளன. மொத்தம் உள்ள 60 தமிழ் ஆண்டுகள் குறித்து பல்வேறு காரசார விவாதங்கள் நடந்து வருகின்றன...

முற்காலங்களில் தமிழ் நாட்காட்டிகள் மாற்றப்பட்டுள்ளன. எனவே தற்போது அரசு மாற்றி உள்ளது ஒன்றும் புதிதல்ல. அரசியல் சட்டப்படி அதுபோன்று மாற்றுவதற்கு அரசுக்கு உரிமை உள்ளது. அரசு ஒரு வல்லுனர் குழுவை அமைத்து மொத்தம் உள்ள 60 தமிழ் ஆண்டுகளின் சுழற்சியில் மாற்றம் கொண்டு வருவதற்கு ஆலோசனை கேட்கலாம்.

அதேபோன்று சமஸ்கிருதத்தில் உள்ள தமிழ் ஆண்டுகளின் பெயர்களை மாற்றம் செய்யவும் ஆலோசனை கேட்கலாம். தமிழ் மொழி தான் ஆட்சி மொழி என்று கொண்டு

வர அரசுக்கு எப்படி அதிகாரம் உள்ளதோ, அதேபோன்று தமிழ் நாட்காட்டிகள் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று தீர்மானிக்கவும் அரசுக்கு அதிகாரம் உள்ளது.

எனவே தை மாதம் 1-ம் தேதியை தமிழ் புத்தாண்டாக அறிவித்தது சட்டவிரோதம் இல்லை . சித்திரை மாதத்தில் தமிழ் புத்தாண்டு கொண்டாடுவது இந்து மத வழிபாடுகளில் ஒரு பகுதி என்று மனுதாரர் தெரிவித்து இருப்பது மதசாயம் பூசும் செயலாகும் என்று தனது தீர்ப்பில் கூறிய நீதிபதி மனுதாரரின் மனு தள்ளுபடி செய்யப்படுவதாக தெரிவித்தார்.

தை முதல் நாளை தமிழ்ப் புத்தாண்டாக கொண்டாட வேண்டும்'

தை முதல் நாளை தமிழ்ப் புத்தாண்டாக கொண்டாட வேண்டும் என திமுக தலைவர் கருணாநிதி வேண்டுகோள் விடுத்துள்ளார்.

இது குறித்து வெள்ளிக்கிழமை அவர் வெளியிட்ட அறிக்கை:

கடந்த 23-1-2008-ல் சட்டப்பேரவையில் ஆளுநர் ஆற்றிய உரையில், தை மாதத்தின் முதல் நாள் தமிழ்ப் புத்தாண்டாகக் கொண்டாடப்படும் என அறிவித்தார்.

இந்த அறிவிப்பை காங்கிரஸ் சார்பில் இ.எஸ்.எஸ். ராமன், பாமக சார்பில் கி. ஆறுமுகம், மார்க்சிஸ்ட் கம்யூனிஸ்ட் கட்சி சார்பில் என். நன்மாறன், இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி சார்பில் வை. சிவபுண்ணியம், மதிமுக சார்பில் மு. கண்ணப்பன், விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சி சார்பில் கு. செல்வம் ஆகியோர் சட்டப்பேரவையில் வரவேற்றுப் பேசினர்.

1939-ல் திருச்சியில் நடைபெற்ற அகில இந்தியத் தமிழர் மாநாட்டில் சோமசுந்தர பாரதியார், பெரியார், மறைமலை அடிகள், பாரதிதாசன், திரு.வி.க., தெ.பொ. மீனாட்சிசுந்தரனார், பி.டி. ராஜன், பட்டுக்கோட்டை அழகிரி, உமாமகேசுவரனார், ஆற்காடு ராமசாமி முதலியார் ஆகியோர் பங்கேற்றனர். அதில் தை முதல் நாளே தமிழ்ப் புத்தாண்டு என அறிவிக்கப்பட்டது.

2008-ல் தை முதல் நாள் தமிழ்ப் புத்தாண்டாக அறிவிக்கப்பட்டதும் திராவிடர் கழகத் தலைவர் கி. வீரமணி, குன்றக்குடி பொன்னம்பல அடிகளார், கவிஞர் வைரமுத்து ஆகியோர் அதனை ஆதராங்களுடன் வரவேற்றனர்.

ஆனாலும் 2011-ல் அதிமுக ஆட்சிக்கு வந்ததும் சட்டப்பேரவையில் தீர்மானம் நிறைவேற்றி சித்திரை முதல் நாளே தமிழ்ப் புத்தாண்டு என அறிவித்தனர்.

இதனால் திமுகவுக்கு எந்த அவமானமும் இல்லை. அதிமுக அரசின் முடிவால் தை முதல் நாள் தமிழ்ப் புத்தாண்டு இல்லை என ஆகிவிடாது. நான் ஏற்கெனவே தெரிவித்தவாறு, சித்திரை முதல் நாளில் விழா கொண்டாடுவோரை நாம் தடுக்க மாட்டோம். தை முதல் நாளை ஏழை - பணக்காரர் வேறுபாடின்றி தமிழ்ப்புத்தாண்டாகக் கொண்டாட வேண்டும் என கருணாநிதி தெரிவித்துள்ளார்.


மாவோவின் நெடும்பயணம் - 2

மாவோவின் நெடும்பயணம் - 2

சீன வரலாற்றில் விவசாயிகள் கிளர்ச்சி ஒரு பெரும் பங்கை வகிக்கிறது. பெரும்பாலான பேரரசர்கள், தம் மக்களிடமிருந்து வரி வசூல் கெடுபிடி, கட்டாய ராணுவ சேவை, கட்டாய உழைப்பு ஆகிய நடவடிக்கைகள் காரணமாக விவசாயிகள் கிளர்ச்சியும் கலமும் நடைபெற்றன.

இத்தகைய விவசாயிகள் எழுச்சி முதன் முதலில் ஷேண்டங் மகாணத்தில் கி.பி.18 ஆம் ஆண்டில் தொடங்கிய சிவப்பு புருவங்கள் ஆகும். புரட்சியாளர்களின் குழுக்கள் தங்கள் புருவங்களில், புரட்சியின் அடையாளக் குறியீடாக, சிவப்பு வண்ணத்தை தீட்டுக் கொண்டு, அரசு அதிகாரிகளையும் நிலப் பிரபுக்களையும் கொன்று குவித்தனர். இக் கிளர்ச்சி கி.பி.25 ஆம் ஆண்டில் முடிவுக்கு வந்தது.

பின்பு கி.பி.184 இல் 'மஞ்சள் தலைப்பாகைகள்' கிளர்ச்சி தொடங்கியது. ஒரு குறிப்பிட்ட மதம், சித்தாந்தத் தலைமை உருவானது.

கி.பி. 589 இல் சூய் அரசகுலம், டாங் அரசகுலம் ஆட்சிக்கு வந்தது. பண்ணை நிலங்களின் சமமான விநியோகத்தையும், விவசாயிகளின் உடைமையும் பாதுகாத்தது. கி.பி. 860 இல் செக்கியாங் மகாணத்தில் பஞ்சம் ஏற்படுத்திய பேரழிவு மீண்டும் ஒரு விவசாயிகள், படிப்பாளிகள் கிளர்ச்சியை தோற்றுவித்தது. கி.பி. 960 இல் சுங் அரசகுலம் நிறுவப்படும் வரை இது தொடர்ந்தது. கி.பி. 1280 இல்  மங்கோலியர் படையெடுப்பு நடைபெற்றது. பின் வாரிசு வகையில் துறவியான சூ யுவான் - சாங் என்ற விவசாயியால் மங்கோலியர்கள் தூக்கி எறியப்பட்டனர். அத்துறவி மிங் அரச குலத்தின் முதல் பேரரசன்.

சீனாவின் வடக்கில் மஞ்சுக்களின் படையெடுப்பு, ரகசியக் குழுக்களின் நடவடிக்கைகள் ஆகியவற்றோடு விவசாயிகள் எழுச்சியும் சேர்ந்து மிங் வம்சத்தை முடிவுக்கு கொண்டு வந்தன.

மஞ்சு அல்லது சிங் வம்சம் தொடக்கத்தில் புகழ்மிக்க ஒன்றாக விளங்கியது. சி யென்- லுங் காலத்தில், 18 ஆம் நூற்றாண்டில் மிகப் புகழ் பெற்று விளங்கியது.

பதினெட்டாம், பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்திலும் 'வெண்தாமரை', 'சொர்க்கத்தின் சட்ட சங்கம்' போன்ற ரகசியக் குழுக்கள் செயல்பட்டன. இதில் முதன்மையானது 'டாய்பிங்' எழுச்சியாகும்.

டாய்பிங்குகள் , பல அம்சங்களில் காலத்துக்கு முந்தியவர்களாக இருந்தார்கள். நிலங்களையும், உணவையும், உடையையும் தங்களுக்குள் நியாயமாகப் பகிர்ந்து கொண்டார்கள்.

அபின், புகைப்பிடித்தல், காலங்காலமாக இருந்து வந்த பழக்கமான பெண்களின் பாதங்களை கட்டி வைப்பது போன்றவற்றிக்கு எதிராக இருந்தார்கள். பெண் விடுதலை, விதவை மறுமணம் ஆகியவற்றிற்கும் குரல் கொடுத்தனர்.

சொத்தில் மீதுள்ள எல்லாப் பற்றுக்களையும் துறந்தார்கள்.

ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பின்னர் பொதுவுடமையாளர்கள் செய்தது போல பெரும் நகர்ப்புற மையங்களின் எதிர்ப்பைப் புறக்கணித்து கிராமப் புறங்களில் தங்களது ஆதரவைக் கட்டியமைத்தார்கள்.

"உலகின் நிலம் உலகின் மக்களால் பொதுவில் உழப்பட வேண்டும்" என்று டாய்பிங்கின் பாடநூல் ஒன்று கூறியது.

"இங்கே நமக்குப் பற்றாக்குறையிருந்தால் மக்கள் வேறு பகுதிக்குக் குடிபெயர்க்கப்பட வேண்டும். இதேபோல பிற இடங்களில் இப்படிச் செய்தால் ஒரு பகுதியின் உபரி இன்னொரு இடத்தின் பஞ்சத்தைப் போக்கலாம். சொர்க்கத்திலிருக்கும் தந்தையாகிய கடவுளால் வழங்கப்பட்ட மகிழ்ச்சியை உலகம் முழுவதும் அனுபவிக்க வேண்டும்.

நிலம் உணவு, உடை மற்றும் பணம் அனைத்தும் பொதுவில் வைக்கப்பட்டு பயன்படுத்தப்பட வேண்டும்; அதனால் சமத்துவமின்மை என்பது எங்கும் இருக்காது; யாரும் உணவோ, கதகதப்பான ஆடையோ இன்றி எங்கும் இருக்கமாட்டார்."

ஒரு கட்டத்தில் சீனாவின் தென்பாதியை 'டாய்பிங்குகள்' வசப்படுத்தியிருந்தனர். 1853இல் அவர்கள் தங்கள் தலைநகரத்தை 'நான்கிங்'கில் நிறுவினார்கள். ஆனால் அவர்களிடம் பயிற்சி பெற்ற நிர்வாகிகள் இல்லாததால் தாங்கள் ஆட்சிசெய்த கிராமப்புறங்களுக்கு எந்த முறைப்படுத்தப்பட்ட அமைப்பையும் உருவாக்கித் தர முடியவில்லை. மேலும் அவர்கள் தங்களது தீவிர நம்பிக்கைகள், விநோதமான பழக்க வழக்கங்கள் மற்றும் ஒரு அந்நிய நம்பிக்கையைப் பின்பற்றியமை காரணமாகப் பல கற்றறிந்த சீனர்களைத் துரத்தி விட்டிருந்தனர்.

அவர்களது வளர்ந்து வந்த மூர்க்கம் மற்றும் ஒரு தெய்வீக லட்சியத்தின் நம்பிக்கை ஆகியவையும் அவர்களை சாங்காய், கான்டோன் மற்றும் பிற உடன்படிக்கைப் பகுதிகளில் வலுவாகக் காலூன்றியிருந்த மேலைநாட்டு சக்திகளிடமிருந்து அந்தியப்படுத்தியிருந்தது. 

சீனாவிலிருந்த பல மேலை நாட்டினர், டாய்பிங் இயக்கம் வாழ்க்கையின் மீதான நவீனப் பார்வையைக் கொண்டிருந்த அடையாளங்களைக் காட்டியதால் அதனை ஆரம்பத்தில் ஆதரித் திருந்தாலும், இறுதியில் அவர்களின் கலகத்தை நகக்குவதில் பேரரசின் உதவிக்கு வந்தனர். 'அரசப் பொறியாளர்கள்' (ராயல் என்ஜினியர்கள்) தலைவர் சார்லஸ் கோர்டான் என்பவர் டாய்பிங் படைகளின் இறுதித் தோல்விக்கு ஒரு முக்கியப் பங்காற்றினார்!

டாய்பிங்குகள், ஒரு நூற்றாண்டுக்குப் பின் வந்த பொதுவுடைமையாளர் களை தெய்வீகச் சாயலில் இளம் காட்டியிருந்தனர். அவர்களும் அதே இக்கட்டான நிலைமையைச் சந்தித்தனர். 

1852இல் டாய்பிங்குகள் மஞ்கு பேரரசனை பதவியிறக்குவதற்கு வூகானிலிருந்து வடக்கு நோக்கி அணி வகுத்து இருக்க முடியும். ஆனால் வாய்ப்பை தவற விட்டார்கள்.

பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் நடைபெற்ற குத்துசண்டையர் கலகம் தோல்வி அடைந்தது. சிங் வம்சம் முடிவுற்றது.

1898 இல் ஷாண்டுங் மாகாணத்தில் ஒரு ரகசிய குழுவாக குத்துச்சண்டை யர் கலகம் தோன்றியது.

குத்துச் சண்டையர் கலகம், மஞ்சூ எதிர்ப்பு மற்றும் அந்நிய எதிர்ப்பு என்பதாகத்தான் தொடங்கியது.

ஆனால் புகழ்பெற்ற டாவேஜர் ஜு சி என்ற பேரரசி கலகத்தின் பேரரசு எதிர்ப்பு சக்திகளை மழுங்கச் செய்வதில் வெற்றியடைந்தார். பின்னர் அச்சக்திகள் தேசியவாத, அந்நிய எதிர்ப்பு சக்திகளாக மட்டுமே ஆயின. 

இவ்விதமாக அது 1900ஆம் ஆண்டில் பீகிங்கில் புகழ்பெற்ற அந்நியத் தூதரகங்களின் முற்றுகையின்போது சிகரத்தை அடைந்தது. அந்த முற்றுகை ஐரோப்பாவில் இருந்து அனுப்பப்பட்ட ஒரு வலிமை வாய்ந்த சர்வதேசப் படையினால் தான் அகற்றப்பட்டது.

'குத்துச்சண்டையர் கலகம்' தோல்வி யடைந்தது. ஆனால் குத்துச்சண்டையர் கள்தான் நவீன சீனாவின் தேசியவாதத்தை உண்மையில் தோற்றுவித்தவர்கள். சீனக் கருத்துக்களில் இந்தக் கலகம் ஒரு தொடர்ந்து வளர்ந்த செல்வாக்கைப் பெற்றிருந்தது.

அது 'கோமின்டாங்' தேசியக்கட்சியின் நிறுவனராகிய சன் யாட்-சென்னின் கீழ் இருந்த தீவிரப் புரட்சிகரக் குழுக்களின் நிலைமையைப் பெரிதும் பலப்படுத்தியது. மஞ்சூ வம்சத்தைத் தூக்கியெறிந்த 1911-12-ன் புரட்சிக்குக் கட்டியங் கூறுவதாக குத்துச்சண்டையர் கலகம் அமைந்தது.

விவசாயிகளைத் தமது முதன்மையான ஆதரவாளர்களாகக்ப்கொண்டு ஒன்று அல்லது பல தளப்பிரதேசங்களிலிருந்து நீண்ட இராணுவப் போராட்டத்தின் பாரம்பரிய விவசாயிகள் கிளர்ச்சியின் ஒரு உருமாதிரியை (வரைபடத்தை) இந்த சீனாவின் சுருக்கமான வரலாறு எடுத்துக்காட்டுவதாக பொதுவுடைமையரல்லாத 'மாசேதுங்கின் வாழ்க்கை வரலாற்று ஆசிரியர் ஜெரோம் செ-யென்' குறிப்பிடுகிறார். 

நெடும் பயணத்திலிருந்த மாவோவும் பொதுவுடைமைத் தலைமையிலிருந்த அவரது கூட்டாளிகளும் விவசாயிகளின் முந்தைய யுத்தங்களின் கதாநாயகர்களின் ஆழ்ந்த செல்வாக்குக்கு ஆட்பட்டிருந்தனர். 

மாவோ தனது படைப்புகளிலும் உரைகளிலும் பற்பல குறிப்புகளைத் தருகிறார்.

உதாரணமாக, வடக்கு சங் வம்சத்தின் இறுதிப்பகுதியில் ஒரு விவசாயிகள் எழுச்சியைத் தலைமைதாங்கி நடத்திய 'லி குவெயின்' பற்றிக் குறிப்பிடுகிறார். லி குவெயின் வீரச் செயல்கள் 'நீர் எல்லை' என்ற புகழ்பெற்ற சீன நாவலில் வர்ணிக்கப்பட்டிருந்தன. அந்நாவல் 'மனிதர்கள் யாவரும் சகோதரர்களே' என்ற தலைப்பில் 'பேர்ல் பக் 'அவர்களால் மொழிபெயர்க்கப்பட்டிருக்கிறது.

'நெடும் பயணம்' முழுவதும் மாவோ தன்னோடு எடுத்துச்சென்று படித்த

ஒரு சில நூல்களில் இதுவும் ஒன்றாக இருந்தது.

சீனாவில் உயர்நிலையை அடைவதற்காக பொதுவுடைமையாளர்கள் போராடிக் கொண்டிருந்த சமயம், முன்னர் நடந்த பல புரட்சிகளின் காலக்கட்டத்தைப் போலவே சீன விவசாயிகளின் நிலைமை மோசமாக இருந்தது. 

ஒரு சீன விவசாயப் பண்ணை சராசரி அளவு 3.3 ஏக்கர்களாக இருந்தது. அதிலிருந்து ஒரு வயது விவசாயி ஆண்டு ஒன்றுக்கு 65 யுவான்கள் (அல்லது 16 அமெரிக்க டாலர்கள்)தான் வருவாய் ஈட்ட முடிந்தது. நிலப்பிரபு வழக்கமாக இதில் பாதியை எடுத்துக்கொண்டான் மீதிப் பாதி அந்த விவசாயிக்கும் அவனது குடும்பத்திற்கும் வாழ்க்கைச் செலவிற்கும் போதுமான இல்லை. அவன் மந்தமான விளைச்சல் காலங்களில் ஈட்டிக்காரர்களிடம் கடன் வாங்கவும் ஆண்டுக்கு முப்பது சதவீதமும், மேலாகவும் வட்டி செலுத்தவும் நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டான்''

1920களில் பயிர்செய்யும் நிலப்பரப்பின் அளவில் ஒரு சீரான வீழ்ச்சி ஏற்பட்டு வந்தது. மேலும் சொந்தமாகப் பயிரிடும் நிலங்களின் குறைந்தது. 1918இல் பண்ணை மக்கள் தொகையில் ஏறத்தாழ முப்பது சதவீதத்தினர் குத்தகைதாரர்களாக இருந்ததாக மதிப்பிடப்பட்டது.

ஆனால் ஒரு பத்தாண்டுக் காலத்திற்குப் பின்பு இந்த விகிதாச்சாரம் பாதிக்கும் மேலே உயர்ந்ததாக கருதப்பட்டது.

புகழ்பெற்ற ஆங்கில பொருளாதார நிபுணர் ஆர். எச். டானி 'சீனாவில் நிலமும் உழைப்பும்' என்ற தனது நூலில் ஹுனான் மாகாணத்தில் கிராமப்புற மக்கள் தொகை எண்பது சதவீதம் அளவுக்கு குத்தகை விவசாயிகளாக இருந்தனர் என்றும் குவான்டாங் மற்றும் ஃபுகியான் பகுதிகளில் இந்த சதவீதம் மூன்றில் இரண்டு பங்காக இருந்தது என்றும் முடிவு செய்துள்ளார்.

1934இல் வெளியிடப்பட்ட சர்வதேச சங்கத்தின் கணக்கெடுப்பு ஒன்றிலும் இதேபோன்ற முடிவுகள் காணப்பட்டன. 

இந்த ஏழைக் குத்தகை விவசாயிகள் முன் நூற்றாண்டுகளில் போலவே, மைய அரசாலும், மாகாண அல்லது பிராந்திய யுத்தப் பிரபுக்களின் அளவுக்கதிகமான வரிவிதிப்பாலும் கடின உழைப்பாலும் துன்புற்று வந்தனர்.

சுழற்சியின் அடுத்த தவணைக்குப் பொருத்தமாக நிலைமைகள் தெளிவாகவே கனிந்திருந்தன. சீனப் பொதுவுடைமைக் கட்சியின் யுத்த தந்திரத்தில் ஒரு பாதுகாக்கும் அம்சமாக அவர்களது துயரங்களைப் பயன்படுத்தி விவசாயிகளைத் திரட்டுவதற்கான திறமை இருந்தது.

"விவசாயிகளின் நிலத்திற்கான போராட்டம் சீனாவில் ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு மற்றும் நிலப்பிரபுத்துவ எதிர்ப்புப் போராட்டத்திலும் அடிப்படை அம்சமாக இருக்கிறது. சீனாவின் முதலாளித்துவ ஜனநாயகப் புரட்சி அதன் சாராம்சத்தில் ஒரு விவசாயப் புரட்சியேயாகும்.

எனவே முதலாளித்துவ ஜனநாயகப் புரட்சியில் சீனப் பாட்டாளி வர்க்கத்தின் அடிப்படைக் கடமை விவசாயிகளின் போராட்டத்திற்குத் தலைமையளிப்பதாகும்” என்று மாவோ அறிவித்தார்.(3)

மாவோவின் நெடும்பயணம் - 1

மாவோவின் நெடும் பயணம்....(1)

1994 இல் நடைபயணம் தொடங்கிய தலைவர் வைகோ அவர்கள், அப்போது வெளியிட்ட அறிக்கையில் மாவோவின் நெடும்பயணம் பற்றி குறிப்பிட்டார். பின்னர் 1996 இல் மார்க்சிஸ்ட கம்யூனிஸ்ட் உடன் கூட்டணி வைத்த போதும் மாவோவின் நெடும் பயணம் பற்றி குறிப்பிட்டார்.

அப்போது இருந்து நெடும் பயணம் குறித்த நூல்களைத் தேடினேன். சிறு, சிறு குறிப்புகள் நூல்களாக கிடைத்தன. 

இந்நிலையில், சென்னை புத்தகச் சாலையில் டிக் வில்சன் எழுதிய 'மாவோவின் நெடும் பயணம்' நூல் கிடைத்தது. தமிழில் நிழல் வண்ணன் அவர்கள் மொழிப்பெயர்ப்பு செய்திருக்கிறார். அலைகள் வெளியீட்டகம் வெளியீடு செய்திருக்கிறது.

சீனாவில் ஆட்சிபுரிந்த சியாங்கே ஷேக்கின் கொடூரமான ராணுவத்தை எதிர்த்து லட்சக்கணக்கான மக்கள் நடத்திய நெடிய பயணம்.

மாவோ தலைமையில் 1934 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் ஜியாங்ஷி யிலிருந்து தொடங்கிய இந்த பயணம் 370 நாட்கள் 9 ஆயிரம் கிலோ மீட்டர் தொலைவு நடைபெற்றது.

1935 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 22 ஆம் நாள் ஷான்ஸி மாகாணத்தில் செஞ்சேனையின் மூன்று பிரிவுகளும் ஷான்ஸி நகரில் சங்கமித்தபோது, உயரமான மலைகளையும் ஆறுகளை யும் அவை கடந்து வந்திருந்தன. ஆயிரக்கணக்கான வீரர்கள் இந்தப் பயணத்தில் தங்கள் உயிர்களை இழந்திருக்கிறார்கள்.

அந்த நூலின் முன்னுரையில்,

"1934ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 16ஆம் நாள், ஆண்களும் பெண்களுமாக ஏறத்தாழ ஒரு லட்சம் சீனப் பொது வுடைமை வாதிகள் மனித குல வரலாற்றின் வியத்தகு அணி வகுப்பைத் தொடங்கினார்கள்.

கியாங்சியின் தென் மத்திய மாகாணத்தில் உள்ள தமது சோவியத் தளத்தைத் (பெல்ஜியம் அளவிற்குப் பெரியது) துறந்து அவர்கள் தமது எதிரி சியாங் கே ஷேக்கின் தேசிய வாத அல்லது கோமின்டாங் படை களின் மரணப்பிடியைப் பிளந்து கொண்டு கால் நடையாய் ஒரு பயணத்தைத் தொடங்கினார்கள். அப்பயணம் ஒரு முழு ஆண்டுக்குத் தொடர்ந்தது. அது அவர்களைச் சுற்றி வளைத்து 6000 மைல் தொலைவுக்கு சீனாவின் மறுகோடிக்கு அழைத்துச் சென்றது.

கூறுபட்ட, கட்டுக்கோப்பற்ற ஒரு நெடும்பயணத்தைத் தலைவர்கள் தொடங்கினார்கள். கியாங்சி தளத்தைக் கைவிட்டுக் கிளம்பியதை ஒரு தோல்வியாகத்தான் காண வேண்டும்; 

சீனப் பொதுவுடைமைக் கட்சித் தலைவர்கள் மற்றும் அவர்களின் ரசிய மற்றும் ஐரோப்பிய மார்க்சிய ஆலோசகர்களின் தவறுகளும் மோசமான கணிப்புகளுமே இதற்குப் பெரும்பகுதி காரணமாக இருந்தன. 

நெடும் பயணத்தின் உடனடித் தேவை கள் இத்தகைய கருத்து வேறுபாடு களைத் தீர்த்து வைத்தன; இந்தக் காலக் கட்டத்தின் போக்கில் மாவோ சே-துங் சக்திமிக்க தலைவராய் எழுந்தார். இந்தத் தலைமைப்பதவி எப்போதுமே சொந்த வழியில் செல்ல அவரை அனுமதிக்கா விடினும் அதன் பின்னர் ஒருபோதும் முழுவதுமாக அவர் அதை இழக்கவே யில்லை.

ஆர்ப்பரிக்கும் ஆறுகள், பனி படர்ந்த மலைத் தொடர்கள், சேறும் சகதி யுமான சதுப்புநிலம் மற்றும் மரங் களடர்ந்த காடுகள் வழியாகப் பதினொரு மாகாணங்களினூடே நெடும்பயணம் பொதுவுடைமையாளர்களை நடத்திச் சென்றது.

அவர்கள் தேசியவாதப் படை களோடும், மாகாண யுத்தப் பிரபுக்களின் துருப்புகளோடும். உள்ளூர் கொள்ளையர்களோடும், பகை கொண்ட பழங்குடி மக்களோடும் போரிட வேண்டியிருந்தது. ஒரு கட்டத்தில் தண்ணீரே அற்றுப்போன ஒரு பகுதியில் அவர்கள் தமது சொந்த சிறுநீரைப் பருகி உயிர்வாழ வேண்டியிருந்தது. 

தமது நெடும்பயணத்தைத் தொடங்கிய மிக விரைவிலேயே, சிதறிக்கிடந்த பல்வேறு பொது வுடைமைத் தளங்களின் சரிவின் காரணமாக சீனாவில் பொது வுடைமையை உயிர்பிழைக்க வைக்கும் தமை நெடும் பயணத்தி லிருந்த மாவோ மற்றும் அவரது தோல்களில் விழுந்தது. ஊடுருவ இயலாத மேற்குச் சீனாவின் உட்பகுதிகளில் மாவோவின் ஆட்கள் கண்ணுக்குத் தெரியாமல் மறைந்து போனதால், பல பார்வையாளர்கள் சியாக் கே ஷேக் தனது உள்நாட்டுப் போரில் வெற்றிபெற்று விட்டதாகவும் தீர்மானகரமாகத் தோற்கடிக்கப்பட்டு விட்டார்கள் என்றும் கருதினார்கள்.

ஆனால் கந்தலான உடைகளுடன் மாவோவின் எஞ்சிய வீரர்கள் வடக்குச் சீனாவில் பெருஞ்சுவரின் நிழலில் இருக்கும் ஏனானை நெருங்கிய போது, அலையின் எழுச்சி எதிர்பாராது திரும்பியது.

நெடும்பயணமெனும் உலையில் வார்த்தெடுக்கப்பட்ட அர்ப்பணிப் போடும் கட்டுப்பாட்டோடும் செயல்பட்ட மாவோவின் தலைமை பொது வுடைமை இயக்கத்தை ஒரு இயங்கு சக்தியாக மாற்றியமைத்து, பதினாறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்பு தேசிய வாதிகளை தூக்கியெறிந்து முழு தேசத்தையும் தனது ஆளுகைக்குக் கொண்டுவரச் செய்தது. இவ்விதமாக நெடும்பயணம் நம்பிக்கையிழந்த பின்வாங்கலை வெற்றிக்கான முன்னுரையாக மாற்றியது.

இந்த வியத்தகு காவியம் இருபதாம் நூற்றாண்டின் மாபெரும் வெற்றிக் கதைகளில் ஒன்றாகிவிட்டது. நீண்ட பயணத்தின் நிறைவுக்குப் பின்னர் மாவோவின் தலைமையகத்தை முதலில் அடைந்தவர்களில் ஒருவரான அமெரிக்க இதழியலாளர் எட்கர் ஸ்நோ, 'சீனாவின் மீது ஒரு சிவப்பு நட்சத்திரம்' என்ற தனது நூலில், வியந்துநின்ற உலகிற்கு 'நெடும் பயண'த்தின் சில பகுதிகளை வெளிச்சமிட்டுக் காட்டுகிறார்.

'சாகசம், ஆராய்ச்சிப் பயணம், கண்டுபிடிப்பு, மனிதத் துணிச்சல் மற்றும் கோழைத் தனம், களிப்பு மற்றும் வெற்றி துன்பம், தியாகம் மற்றும் விசுவாசம் இவையெல்லாம் கடந்து மனிதனிடமோ, இயற்கைவிடமோ, கடவுனிடமோ, மரணத்திடமோ தமது தோல்வியை அனுமதிக்காத ஆயிரக்கணக்கான இளைஞர்களின் சவாலைப் போன்ற மங்கா மனவெழுச்சி. இறவா நம்பிக்கை மற்றும் வியத்தகு புரட்சிகர தன்னம்பிக்கை இவையெல்லாமும் இன்னும் கூட பலவும், நவீன காலங்களில் இணையற்றதானதொரு இந்த நெடும்பயணத்தின் வரலாற்றில் புதைந்து கிடப்பதாகத் தெரிகிறது".

இக்கதையைக் கேட்ட முதலாவது வெளியுலக நபரின் கருத்தாக இது இருந்தது. ஆனால், இத்தகைய அருஞ்செயல்கள் கடந்த காலத்திற்குச் சொந்தமானவை என்று நினைத்திருந்த ஒரு உலகத்தின் அச்சத்தையும் போற்றுதலையும் பதிவு செய்த முதலாவது நபராகவே இருந்தார் ஸ்நோ . ஃபீல்டு மார்ஷல் மாண்ட்கோமரி நெடும்பயணத்தை தாக்குப் பிடிக்கும் பொறுமையில், 'ஒரு வியத்தகு அருஞ்சாதனை' என்று அழைத்தார்.' சீமோன் டி பொவார் 'நெடும் பயணம்' என்ற தலைப்பில் நவ சீனத்தின் வரலாற்றை எழுதினார் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

வைகோவின் சிறையில் விரிந்த மடல்கள் - 7

வைகோவின் சிறையில் விரிந்த மடல்கள் - 7

தலைவர் வைகோ அவர்களுடன் ஜூன் 29 - திருமங்கலம் பொதுக்கூட்டத்தில் சோழவந்தான் 65 வயது திரு.பி.எஸ்.மணியம் அவர்கள் பங்கேற்றார்.  அவரும் பொடா சிறைவாசத்தை ஏற்றுக்கொண்டார்.

அவரைப்பற்றி வைகோ அவர்கள், "ஒவ்வொருமுறை பூவிருந்தவல்லி 'பொடா' வழக்கு சிறப்பு நீதிமன்றத்துக்கு வரும்போதும் அவரது உடல்நலனைத்தான் கவலையுடன் அவரிடம் விசாரிப்பேன்.

மாறாத புன்முறுவலுடன் "எந்தக் கவலையும் வேண்டாம் உங்களுக்கு. நான் நன்றாக இருக்கிறேன்" என்று என் கைகளைப் பற்றிக் கொண்டு அவர் சொல்லும்போதெல்லாம் நெஞ்சம் நெகிழ்ந்து போவேன்.

நீதிமன்றத்தில் தொடர்ந்து இரண்டு மணி நேரம் நின்றபோது அவரைப் பற்றிய வேதனை வாட்டியது.

அவரது பெயர்த்திக்குச் சிவமணி என்று பெயர் சூட்டி உள்ளனர். தன் பாட்டனின் பெயரைச் சொல்ல வேண்டும் என்ற ஆசையுடன்தானே பெற்றோர் "மணியம்” அவர்களின் பெயரை இணைத்து 'சிவமணி' என்று அழைத்து மகிழ்ந்து இருப்பர்?" என்று நெஞ்சுருக எழுதியிருப்பார்.

அந்த மணியம் அவர்களின் பெயர்த்தி சிவமணி மன உளைச்சல் காரணமாக தற்கொலை செய்துகொண்டார். பெயர்த்தியின் இழப்பு மணியம் அவர்களை மிகவும் பாதித்துவிட்டது.

இது குறித்து வைகோ அவர்கள் தன் கடிதத்தில், 

"சிறைத்துறை அலுவலர்களிடம் அண்ணன் பி.எஸ். மணியம் அவர்களைப் பற்றி விசாரித்தேன். மிகவும் மனம் உடைந்தவராக வேதனையில் தவிக்கிறார் என்றனர். தனது பெயர்த்தி செல்வி சிவமணி சிறையில் வந்து நேர்காணலில் சந்திக்கும் நாள்களில் மிக்க உற்சாகத்தோடும், மகிழ்ச்சியோடும் இருப்பாராம். தன் பெயர்த்தியின் மீது அளவுகடந்த பாசமாம். ஆனால் அவர் தலையில் விழுந்த இடிபோலத் தாக்கி விட்ட மரணச் செய்தியால் நொறுங்கிப் போய்விட்டாராம். நான் இருந்த பகுதியின் சிறை மதில் சுவருக்கு அப்பால் கொட்டடியில் அடைக்கப்பட்டு உள்ளார் அண்ணன் மணியம். நேரில் கண்டு துயரில் பங்கேற்கத் துடித்தேன். வாய்ப்பு இல்லாமல் கலங்கினேன்.

டிசம்பர் 30ஆம் நாள் பூவிருந்தவல்லி 'பொடா' வழக்குச் சிறப்பு நீதிமன்றத்தில் அண்ணன் மணியம் அவர்களைக் கண்டேன். அவரது கைகளைப் பற்றிக் கொண்டேன். கண்ணீர்த்துளிகள் உருண்டன. தாக்கிய துக்கத்தால் துவண்டு போயிருந்த அவரது உடல் லேசாக நடுங்கியது. தான் எழுதி வைத்து இருந்த கடிதத்தை என்னிடம் தந்தார்.

எனது உள்ளம் துயரவெள்ளம் ஆகியது அம்மடல் கண்டு, இதோ அந்த அவலம் சுமக்கும் கடிதம்:

"பெருமதிப்புக்கு உரிய பொதுச் செயலாளர் அவர்களின் மேலான கவனத்துக்கு, எனது பேத்தி சிவமணி பிளஸ் 2 தேர்வில் வெற்றி பெற்று கூட்டுறவு பயிற்சியில் D.co-op., பட்டம் பெற்றாள். மதுரையில் ஒரு கூட்டுறவு வீட்டு வசதி சங்கத்தில் வேலைக்குச் சேர்த்துவிட்டேன். மாதம் ரூ. 1,500 சம்பளம் கிடைத்தது. 'பொடா' சட்டத்தில் நான் கைது செய்யப்பட்ட போது, மகிழ்ச்சியாகவே என்னை அனுப்பி வைத்தாள். அதன் பிறகு 20 நாள்களுக்கு ஒரு முறை வீட்டில் இருந்து பார்க்க வந்த போதெல்லாம் என்னைப் பார்த்து "ஐயா நீங்கள் வீட்டில் இல்லாமல் என்னால் நிம்மதியாக இருக்க முடியவில்லை" என்று கூறிக்கொண்டே இருப்பாள். நான் தைரியம் சொல்லி அனுப்புவேன். 

சிவமணி அழகான பெண்ணாக இருந்ததால் பலரும் பெண் கேட்டு அனுப்பினார்கள்.

நாங்கள் இது குறித்துக் கேட்டபோது "அஞ்சல் வழிக் கல்வியில் பி.ஏ., தேர்வில் வெற்றிபெற்று B.A., D.co-op., எனப்பட்டம் பெறும்வரை திருமணப் பேச்சைப் பேச வேண்டாம் என வைராக்கியமாகச் சொல்லிவிட்டாள். நான் வீட்டில் இல்லை என்பதுதான் அவளுடைய மனச்சோர்வுக்குக் காரணம். என்னைப் பார்க்காமல் பேசாமல் சிவமணியால் இருக்க இயலவில்லை. கடைசியாக அவள் எனக்குத் திருச்சிக்கு மடலினை இங்கு குறிப்பிடுகிறேன்:

அன்புள்ள ஐயாவுக்கு, எழுதுவது. இந்த வாரம் எனக்குத் தேர்வு வருவதால் 20.12.2002 என்னால் வர முடியாது. அதனால் அப்பத்தாவும், சிவராஜாமணியும், மனோகர் மாமாவும் வருவார்கள். எனக்கு பி.ஏ. அஞ்சல் வழிக் கல்வி இரண்டாம் ஆண்டுத் தேர்வு இருப்பதால்தான் வரமுடியவில்லை. எனக்கு வீட்டுவசதி சங்கத்தில் இந்த மாதம் வேலையை நிரந்தரம் செய்து சம்பளத்தைக் கூட்டுவதாகத் தீர்மானம் செய்து விட்டார்கள். உங்களுக்கு என்ன வாங்கி வரவேண்டும் எனக் கடிதத்தில் எழுதுங்கள். 1ஆம் தேதிக்கு மேல் நான் வாங்கி வருகிறேன். உடம்பை நன்றாகப் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

அப்பத்தாவும் மற்றவர்களும் 23ஆம் தேதி திங்கட்கிழமை அங்கு வருவார்கள். எனக்கு 20ஆம் தேதியில் இருந்து இம்மாதம் முழுவதும் தேர்வு வருவதால் 1ஆம் தேதிக்கு மேல் கண்டிப்பாக வருகிறேன். 

மற்றவை நேரில்.

இப்படிக்கு 

ஆர்.சிவமணி

(மதுரை 15.12.2002)

இந்நிலையில் சிவமணியும் இன்னொரு பெண்ணும் தேர்வு எழுதும் பள்ளிக்குச் சென்று இருக்கிறார்கள். ஆனால் போன இடத்தில் அவர்களைப் பல்கலைக் கழகத்துக்குச் செல்லுமாறு சொல்லிவிட்டார்கள். அங்கு போய்க் கேட்டபோது இனி அடுத்த ஆண்டுதான் நீங்கள் தேர்வு எழுத முடியும் என்று கூறிவிட்டார்கள்.

அப்பொழுதே மனம் உடைந்துபோன சிவமணி, 'எங்கள் ஐயா இருந்தால் Hall Ticket வாங்கிக் கொடுத்து விடுவாரே, அன்றைக்கு எனது தலைவர் அண்ணா, இன்றைக்கு என் தலைவர் வைகோ என்று பேசியதற் காக ஜெயலலிதா ஜெயிலில் அடைத்துவிட்டாளே - அவள் நாசமாகப் போவாள் என்று பேருந்தில் வரும்போதே முனகிக்கொண்டே வந்து இருக்கிறாள். இருந்தவர்கள் பலர் சமாதானப்படுத்தியும் கேட்கவில்லை. வீட்டுக்கு வந்ததும் எல்லோரிடமும், தெருவில் உள்ள எல்லா வீடுகளுக்கும் சென்று, என் ஐயா வீட்டில் இல்லாததால் என் வாழ்க்கையே இருட்டாகிவிட்டது என்று சிவமணி கூறி இருக்கிறாள். என்னைப் 'பொடா' சட்டத்தில் அடைத்து இருப்பதுதான் சிவமணியின் பரிதாப முடிவுக்குக் காரணம். B.A. தேர்வில் வெற்றி பெற்றுத்தான் திருமணம் என்கிற வைராக்கியம் உடைந்து சிதறிவிட்டது. இந்த மாதம் முதல் சம்பளம் உறுதி என்கிற கனவும் கலைந்துவிட்டது. அறிஞர் அண்ணா அவர்களின் வழி நடக்கும் வணக்கத்துக்கு உரிய பொதுச் செயலாளர் வைகோ அவர்களுக்கு உண்மையைத் தெரிவிக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே இத்தகவலை அறிவிக்கிறேன்.

குறிப்பு : என் மீது அளவுக்கு அதிகமான பாசமும், பரிவும் பேத்தி சிவமணிக்கு உண்டு. ஆகையால் கடந்த 5 மாதங்களாகச் சிறிது சிறிதாகக் குழம்பிய நிலைக்கு ஆளாகி இறுதியில் அரளிக்கொட்டை தின்று வாழ்வை முடித்துக் கொண்ட பரிதாப நிலைமை உண்டாக்கி விட்டது. ஒவ்வொரு கடிதத்திலும் நீங்கள் வீட்டில் இல்லாததால் நாங்கள் அநாதைகளைப் போல உள்ளோம் என்று எழுதுவாள். ஒவ்வொரு தடவையும் பார்க்க வரும்போதும் 'பொடா' சட்டம் நமக்கு எமனாக வந்து உள்ளது எனக் கூறுவாள். நான் சமாதானப்படுத்தி அனுப்புவேன். நான் வீட்டில் இருக்கும்போதெல்லாம் எனக்குச் சிவமணிதான் உணவு பரிமாறுவாள்.

இப்படிக்கு

பி.எஸ். மணியம்

விம்மலையும் கண்ணீரையும் உள்ளடக்கிய கடிதம்.

இந்தத் துன்பத்துக்கு யார் காரணம்?ஓர் இளந்தளிரின் உயிரைப் பறித்த கொடுமைக்கு யார் காரணம்? பண்பின் பெட்டகமாகத் திகழ்ந்த குலக்கொடி, தன் உயிரை மாய்த்துக்கொள்ள யார் காரணம்? எந்தச் சூழ்நிலை காரணம்?

பி.எஸ். மணியம் வெளியில் இருந்திருந்தால் தேர்வு எழுதும் வாய்ப்பை இழந்து இருக்க மாட்டேன் என்றுதானே அத்தங்கை புலம்பித் துடித்து இருக்கிறாள்!

 'பொடா'' சட்டம்தான் எமனாக வந்துவிட்டது என்று குமுறி இருக்கிறது அந்த உள்ளம். அடக்கு முறையைப் 'பொடா' வழி ஏவிவிட்ட நடவடிக்கையால்தான் தனது வாழ்வில் இருள் சூழ்ந்தது என்று சிவமணி கதறிய கூற்றுதான் அந்த இளந்தளிரின் மரண வாக்குமூலம் ஆகும்.

 தனது உயிரை மாய்த்துக்கொள்ள எண்ணிய நேரத்தில் தனது பாசமுள்ள பாட்டனைக் கொடுஞ்சிறையில் பூட்டிய அக்கிரமத்தை, அநீதியை எண்ணியே எரிமலையாய்க் கொதித்து இருக்கும் சிவமணியின் இதயம்.

"அல்லல்பட்டு ஆற்றாது அழுத கண்ணீர்அன்றே செல்வத்தைத் தேய்க்கும் படை'

என்றார் திருவள்ளுவர்.

 'கொடுங்கோன்மை' எனும் அதிகாரத்தில்! திட்டமிட்டுத் தவறு செய்யாவிடினும் ஆராயாது தீர்ப்பு அளித்த பாண்டிய வேந்தனின் கொற்றம் வீழ்ந்தது. மாடமதுரையைத் தழல் பற்றி எரித்தது கண்ணகியின் துயரால்! அதே மதுரை மாநகரில் வெடித்துச் சிதறிய நெஞ்சுடன் சாக்காட்டைத் தேடிக் கொண்டே சிவமணியின் உள்ளக் குமுறலும் விழிநீரும் 'கெடுமதியால் கொக்கரிக்கும் கொடுங்கோலர்களுக்கு உரிய தண்டனையைத் தந்தே தீரும்.' செல்வி சிவமணியின் சாம்பல் மீது ஆணையிட்டுச் சொல்வேன்! அராஜக வெறி ஆட்டம் ஆடும் கொடுங்கோல் ஆட்சியை அகற்றுவோம். அதற்கு மக்கள் சக்தியைத் திரட்டுவோம். வருங்காலம் வழி அமைத்துக் கொடுக்கும் என்று எழுதியுள்ளார் வைகோ.

வைகோவின் சிறையில் விரிந்த மடல்கள் - 6

வைகோவின் சிறையில் விரிந்த மடல்கள் -6

தலைவர் வைகோ அவர்கள் பொடா சிறைக்காவலில் இருந்த போது நடுவண் அமைச்சர் ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் அவர்கள் சந்தித்தார். அது குறித்து, வைகோ அவர்கள் தனது மடலில்,

"வேலூர்ச் சிறைவாசம் தொடங்கி விட்டது அல்லவா? இடையில் உள்ள சில அனுபவங்கள், நேர்காணல் சந்திப்புகளைத் தற்சமயம் விட்டு வைத்து, தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணி அமைப்பாளரும், நடுவண் அரசின் பாதுகாப்புத் துறை அமைச்சருமான மாண்புமிகு ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் அவர்கள் என்னைச் சிறையில் சந்தித்த நிகழ்ச்சியைக் கூற விரும்புகிறேன்.

ஈழத்தமிழர் உரிமைப் போருக்கு எந்நாளும் தோள் கொடுக்கும் மாண்புமிகு ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் என்னைச் சந்திக்கக் காலை 11 மணி அளவில் வந்தார்.

 'பொடா' மசோதா குறித்துத் தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணியில் நான் தெரிவித்த எதிர்ப்புக் கருத்துகளை நினைவூட்டினேன். இதே உணர்வினால் தான்  'பொடா' விவாதத்தில் ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் பங்கேற்று உரையாற்றவில்லை என்பதை அவர் என்னிடம் பகிர்ந்து கொண்டதையும் நினைவு கூர்ந்தேன்.

அரசியல் பழி வாங்கவும், வஞ்சம் தீர்க்கவும் எதிர்க்கட்சியினரை மிரட்டிப் பார்க்கிற 'பொடா'வினை 'ஜெ' அரசாங்கம் ஏவி இருக்கிறது.

இந்நிலையில் என்னைச் சிறையில் இருந்து விடுவிப்பது குறித்து மத்திய அரசின் சார்பில் மாநில அரசாங்கத் திடம் பேசவேண்டாம். எந்தக் காரணத்தினை முன்னிட்டும் பிரதமர் அவர்களோ, துணைப் பிரதமர் அவர்களோ தமிழ்நாடு முதல் அமைச்சர் செல்வி ஜெயலலிதாவிடம் இது குறித்து ஒரு வார்த்தை கூடப் பேசுவதை நான் துளியும் விரும்ப வில்லை. சிறையில் இருந்து வெளியேற மத்திய அரசின் துணையை நான் நாடுவதாகத் தமிழக முதல்வர் நினைப்பதற்குக் கிஞ்சிற்றும் இடம் தரலாகாது.

மத்திய அரசின் தயவு பல விஷயங் களில் அவருக்குத் தேவைப்படுகிறது. எனவே, பேரத்துக்கு முயல இடம் தரலாகாது அரசியல் போர்க்களத்தில்! தமிழக முதல்வர் ஏவி விட்டுள்ள அடக்குமுறைத் தாக்குதலை வைகோ தானே சந்தித்துக் கொள்வான்.

ம.தி.மு.க. தலைவணங்காமல் போரிடும். 

தமிழக அரசு ஒரு பாசிச அரசு என்பதும் வெட்ட வெளிச்சம் ஆகி விட்டது. ஆகையால் மத்திய அரசு இதில் விலகியே நிற்கட்டும். அதுதான் எங்கள் மாநிலத் தன் ஆட்சிக் கொள்கைக்கும் ஏற்றது. இந்த எனது கருத்துகளைப் பிரதமர் அவர்களுக் கும், துணைப்பிரதமர் அவர்களிடமும் தெரிவித்து விடுங்கள்" என்றேன்.

 'உறுதியாகச் சொல்லி விடுகிறேன்' என்றார் ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ்.

விடை பெற இருந்த வேளையில், 'உங்கள் பயணத் திட்டம் எப்படி?" என்று நான் கேட்டதற்கு, "மாலை 4 மணிக்குச் சென்னை தமிழக அரசு தலைமைச் செயலகத்தில் தமிழக முதல் அமைச்சரைச் சந்திக்க இருக்கிறேன்" என்றார். 

எனக்குத் தூக்கிவாரிப் போட்டது. சந்தித்தால், 'வைகோவுக்காக ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் தது' என்று அல்லவா செய்தி போடுவார்கள்?" என்றேன்.

 "உங்களைப் பற்றி ஒரு வார்த்தை கூடப் பேச மாட்டேன் என்பது உங்களுக்குத் தெரியாதா? நான் ஏன் பேசப் போகிறேன்?" என்றார்.

எனக்குத் தெரியும். "யூகங்களும் ஆரூடங்களுமே பெரும் அளவில் உண்மைச் செய்திகள் ஆக்கப்படும் காலத்தில் அல்லவா வாழ்கிறோம்? சூழ்நிலையின் அடிப்படையில் 'தூது' என்ற செய்தி வெளிவந்தால் எங்கள் இயக்கத்தின் நன்மதிப்புக்கு உகந்தது அல்ல. நீங்கள் இச்சந்திப்பை தவிர்ப்பது தானே நல்லது' என்றேன். அவர் புன்முறுவல் பூத்தவாறு, 'உங்கள் விருப்பப்படியே' என்றார்.

சிறைவாசலில் செய்தியாளர்களிடம், வைகோ வைராக்கியத்துடன் இருக்கிறார். அவர் புரட்சிக்காரர் என்றார் பெர்னாண்டஸ்.

முதல்வரைச் சந்திக்காமல் சென்னையில் இரண்டு மணி நேரம் இருந்து விட்டு டில்லிக்குப் பறந்தார் இராணுவ அமைச்சர். எத்தனையோ பேருக்குப் பேட்டிக்கு நேரம் ஒதுக்கிப் பின்னர் ரத்து செய்கிற முதல்வர் அன்று கோட்டையில் வந்து இருந்து கோபக்காய்ச்சலுடந்தான் தோட்டத்துக்குப் போயிருப்பார்' என்று எழுதியுள்ளார்.

வைகோவின் சிறையில் விரிந்த மடல்கள் - 5

 வைகோவின் சிறையில் விரிந்த மடல்கள் - 5

வழக்கு மன்றத்தில் 2002 நவம்பர் 22 ஆம் நாள் தலைவர் வைகோ அவர்களும் மற்ற 8 ம.தி.மு.க. நிர்வாகிகளும் நேர் நிறுத்தப்பட்ட போது, நீதியரசர் நீங்கள் உட்காரலாம் என்று சொன்ன பிறகும் வைகோவும் மற்ற 8 பேரும் நின்று கொண்டிருந்தனர்.  தலைவர் வைகோ அவர்கள் தன் தரப்பு கருத்துகளை பதிவு செய்ய விரும்பினார். நீதியரசரும் அனுமதித்தார். அது குறித்து வைகோ அவர்கள் எழுதியிருப்பதாவது:

"நீதிமன்றத்தில் எங்களை உட்காருமாறு மாண்புமிகு நீதிபதி அவர்கள் கூறினார்கள், தொடர்ந்து நீதிமன்றக் காவல் நீட்டிக்கப் படுவதற்கு வாய்ப்பாக, செப்டம்பர் 4ஆம் நாள், செப்டம்பர் 30ஆம் நாள், அக்டோபர் 4ஆம் நாள் நீதிமன்றத்துக்கு அனுமதிக்கப் பட்டோம்." அக்டோபர் 9ஆம் நாள் நான் மட்டும் நீதிமன்றத்துக்கு அழைத்து வரப்பட்டபோது கொண்டு வரப்பட்ட போதும் உட்கார்ந்து இருக்க அனுமதிக்கப் பட்டேன்.

ஆனால், அக்டோபர் 28ஆம் நாள் அன்று நீதிமன்றத்தில் நாங்கள்

வழக்கம்போலவே அமர்ந்து இருந்த போது, வழக்கினைக் குறித்த வாதங்கள் தொடர இருந்த வேளையில், 'எழுந்து நிற்குமாறு' மாண்புமிகு நீதிபதி அவர்களால்

அறிவிக்கப்பட்டோம். எழுந்து நின்றோம்.' நம்மிடம் ஏதோ விளக்கம் கேட்கப் போகிறார்கள்' என்றுதான் தொடக்கத்தில் நினைத்தேன். ஆனால் நீதிமன்ற வாதங்கள் முடியும் மட்டும் நாங்கள் நின்று கொண்டே இருக்க வேண்டும் என மாண்புமிகு நீதிபதி அவர்கள் முடிவு செய்துவிட்டதைச் சில மணித்துளிகளிலேயே உணர்ந்து கொண்டேன்.

நீதிமன்றத்தில் இருதரப்பு வழக்கறிஞர்களின் வாதங்கள் முடிவுற்று "காவல் நீட்டிப்பு" அறிவிக்கப்பட இருந்த தருணம் வரையில் ஒன்றரை மணி நேரமும் நின்று கொண்டே இருந்தோம். அதன் பின்னர், "நாங்கள் உட்காரலாம்" எனச் சைகையின் மூலமும், சன்னமான மெல்லிய குரலின் மூலமும் மாண்புமிகு நீதிபதி அவர்கள்தெ ரிவித்தபோது "நாங்கள் உட்காரவில்லை." சட்டத்தின் முன்னர் அனைவரும் சமம் என்ற கோட்பாட்டை அறிந்தவன் நான். 

இம்முறை நவம்பர் 22ஆம் நாள் நீதிமன்றத்தில் நாங்கள் நின்று கொண்டு இருந்தபோது “உட்காரலாம்" என மாண்புமிகு நீதிபதி அவர்கள் கூறியவுடன், நான் எனது கருத்தைச் சொல்ல அனுமதிக்க வேண்டும் என அவரைப் பார்த்துச் சொன்னபோது அவரும் அனுமதித்தார்.

"இந்த நீதிமன்றத்தில் ஆகஸ்ட் 07, செப்டம்பர் 04, செப்டம்பர் 30, அக்டோபர் 04, அக்டோபர் 09. நாள்களில் நாங்கள் உட்கார்ந்து இருக்க அனுமதிக்கப்பட்டோம். ஆனால் திடீரென்று அக்டோபர் 28ஆம் நாள் அன்று நாங்கள் நிற்கவேண்டும் என்று நீங்கள் அறிவித்தீர்கள். அய்ந்து முறையும் உட்கார்ந்து இருக்க அனுமதித்ததன் அடிப்படை என்ன? ஆறாவது முறை நிற்கவேண்டும் எனக் கூறியதன் அடிப்படை என்ன என்பதைச் சிந்தித்துப் பார்க்கும்பொழுது, 'அந்த அடிப்படயின் அணுகுமுறையை" என்னால் புரிந்து கொள்ள இயலவில்லை. நான் இந்த நீதிமன்றத்தில் எந்தவிதமான தனிப்பட்ட சலுகைகளையும் எதிர்பார்க்கிற அளவுக்கு நீதிமன்ற நடைமுறைகளை அறியாதவன் அல்லன். எங்காவது உட்காருவதற்கு ஒரு நாற்காலி கிடைக்காதா? என்று ஏங்குபவனும் அல்லன்.

குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் நீதிமன்றங்களுக்குக் கொண்டுவரப் படுகையில், வழக்கு நடைபெறும் நேரங்களில் அவர்கள் அங்கு நிற்பதா?

உட்காருவதா? என்பது குறித்து இந்திய நாட்டின் உச்சநீதிமன்றம் திட்டவட்டமாக ஒரு வரைமுறையை வகுத்து உள்ளது. மத்தியப் பிரதேச மாநில அரசுக்கும். அவ்தார்சிங் உள்ளிட்ட மற்றவர்களுக்கும் இடையில் நடைபெற்ற சிறப்பு மேல்முறையீட்டு வழக்கில் இக்கேள்வி குறித்து உச்சநீதிமன்றம் கருத்துத் தெரிவித்து இருக்கிறது.

உச்சநீதிமன்றத்தின் தலைமை நீதிபதி மாண்புமிகு ஓய்.வி. சந்திரசூட், நீதிபதி மாண்புமிகு டி.ஏ. தேசாய், நீதிபதி மாண்புமிகு அமரேந்திரநாத்சென் ஆகியோர் அமர்ந்த உச்சநீதிமன்ற ஆயம் 1981ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 6ஆம் நாள் அன்று மேலே குறிப்பிட்ட வழக்கில் தெரிவித்த கருத்துகள், 1982 ஆம் ஆண்டு உச்சநீதிமன்ற வழக்குகள் அறிவிப்புப் புத்தகத்தின் 438ஆம் பக்கத்தில் வெளியிடப்பட்டு உள்ளன. அவற்றை இங்கே நான் கூறுவது பொருத்தமானது என்பதால் தெரிவிக்க விரும்புகிறேன்.

விசாரணை நீதிமன்றங்களில் நடைபெறும்போது குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள்உட்கார்ந்து இருக்க அனுமதிக்கப்பட வேண்டும்; சாட்சிகள் குற்றம் சாட்டப்பட்ட நபர்களை அடையாளம் காட்ட வேண்டிய கட்டம் போன்ற தேவைகளின்போது மட்டுமே அவர்கள் நிற்கவேண்டும்;

நீதிமன்றங்களில் நீதிபதிகள் நுழைகின்ற வேளைகளில் குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள், எழுந்து நிற்கும் மரபு தொடரும்" என்றும் உச்சநீதி மன்றம் தெளிவுபடுத்தியது.

எனவே, உச்சநீதிமன்றம் இப்பிரச்சினை குறித்து மிகச்சரியாகத் தெளிவுபடுத்திய பின்னரும் இந்த நீதிமன்றத்தில் கடந்தமுறை நாங்கள் விவாதங்கள் முடியும்வரை நின்று கொண்டு இருக்க வேண்டும்" என்று மாண்புமிகு நீதிபதி அவர்கள் அறிவிக்க வேண்டியதன் காரணம் என்ன? என்பதனையும் - திடீரெனச் சூழ்நிலை மாற்றம் ஏன் என்பதனையும் என்னால் புரிந்து கொள்ள இயலவில்லை" என்றேன்.

உடனே மாண்புமிகு நீதிபதி அவர்கள் "நான் பாரபட்சமாக நடத்தவில்லை.

அன்றைய நாளில் (அக்டோபர் 28) அரசுக் குற்றவியல் வழக்கறிஞர் தனது வாதத்தைத் தொடங்கியபோது நீங்கள் அதனைச் செவிமடுக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே எழுந்து நிற்கச் சொன்னேன். கொடூரமான குற்றச்சாட்டுகளுக்கு ஆளானவர்களைக் கூட நீதிமன்றத்தில் உட்கார அனுமதித்து இருக்கிறேன். அமெரிக்க நீதிமன்றத்தின் நடைமுறைகளையும் நன்கு அறிந்தவன் நான். இந்திய உச்சநீதிமன்றம் தெரிவித்து உள்ள கோட்பாட்டினையும் அறிவேன். கொஞ்சம் நினைவுபடுத்திப் பாருங்கள். உங்களை நிற்கச் சொன்னேன். பின்னர் உங்கள் வழக்கறிஞர் தேவதாஸ் அவர்களிடம் நீங்கள் உட்காரலாம் எனக் கூறினேன். நீங்கள் மறுத்துவிட்டீர்கள். (உண்மையில் 1% மணி நேரம் இருதரப்பு வாதங்கள் நடைபெற்று முடிவுற்ற பின்னரே. நீதிமன்றக் காவல் நீட்டிப்பு அறிவிக்கப்பட இருந்தபோதுதான் 'நாங்கள் உட்காரலாம் எனச் சொல்லப் பட்டது) என் முன்னால் நிற்பது யார் என்பதும் எனக்குத் தெரியும் அய்ந்து முறையும் நீதிமன்றத்தில் நான் உட்கார அனுமதித்தது 'சிறப்புச் சலுகையா?' என்று கேட்டீர்கள். நான் சிறப்புச் சலுகை எதுவும் தரவில்லை. இதில் தவறாக நீங்கள் புரிந்துகொண்டு இருப்பது வருந்தத்தக்கது. அம்மாதிரி எண்ணங்களை மாற்றிக் கொள்ளுங்கள்' என்று கூறிணர்கள்".

வழக்கு மன்றத்தில் தனக்கும் தோழர்களுக்கும் அநீதி இழைக்கப்பட்ட போது வெகுண்டு எழுந்து போராடி, அடிப்படை உரிமையை நிலைநாட்டினார் வைகோ.

வைகோவின் சிறையில் விரிந்த மடல்கள் - 4

 வைகோவின் சிறையில் விரிந்த மடல்கள்- 4

'சிகாகோவில் இருந்து வேலூர் வரை" என்ற தலைப்பில் இரண்டு மடல்கள் வரைகிறார் தலைவர் வைகோ.  அதில் மூன்று செய்திகள் உள்ளன.

1. வழக்கு மன்றத்தில் குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் உட்காரக் கூடாது என்று நீதியரசர் கூறிய போது, அதற்கு தலைவர் ஆற்றிய எதிர் வினை.

2. மின்விசிறி வேண்டாம் என்று மறுத்த தலைவர்.

3. நடுவண் அமைச்சர் ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் தன்னை சந்தித்துவிட்டு, தமிழ்நாடு முதல் அமைச்சரை சந்திக்கப் போவதாக சொன்ன போது அச்சந்திப்பை தவிர்க்குமாறு தலைவர் வைகோ வேண்டுகோள் விடுத்தது. அதை ஏற்றுக்கொண்ட ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ்.

வட அமெரிக்கத் தமிழ்ச் சங்கங்களின் கூட்டு அமைப்பும், தமிழ்நாடு

அறக்கட்டளையும் ஆண்டுதோறும் இணைந்து நடத்தும் தமிழ் விழாவை

'மொழி ஞாயிறு தேவநேயப் பாவாணர் நூற்றாண்டு விழாவாக நடத்திட முடிவு செய்து அதில் தலைவர் வைகோ அவர்கள் உறுதியாக பங்கேற்க வேண்டும் என்ற அழைப்பினை ஏற்று, அமெரிக்காவுக்குச் சென்றார்.

ஜெயலலிதா தலைமையிலான தமிழ்நாடு அரசு தன்னை சிறைப் பிடிக்க முடிவு செய்து விட்டதை அறிந்து ஒரு மணி நேரத்திற்குள் ஓர் அறிக்கையினை வெளியிட்டார் தலைவர் வைகோ. அதில்,

"ஜூலை 14-ஆம் தேதி இரவில் சென்னை திரும்புவதாகத் திட்டமிட்ட

பயணத்தை மாற்றி அமைத்துக் கொண்டு, மூன்று நாள்களுக்கு முன்னதாகவே தமிழகம் வருகிறேன்" என்று குறிப்பிட்டார்.

அதிகாலை மூன்று மணியில் இருந்து நாலரை மணி வரை காவல்துறை அதிகாரிகள் தனியாக விவாதித்து இறுதியில் மதுரை மத்திய சிறைவாசலுக்கு முன்னால் வாகனங்கள் போய் நின்றன.

 'வேலூர்க்கு நீங்கள் கொண்டு செல்லப்படுகிறீர்கள்" என்றனர்.

புறப்பட்ட எங்கள் வேன்களை நோக்கி ஓடிவந்த செய்தியாளர்களிடம் "வேலூர்" எனக் குரல் கொடுக்கிறார் வைகோ.

தூங்காத மாமதுரையில் வைகறையிலேயே பரபரப்பு. நகரின் எல்லையில் தமிழ்நாடு சிறப்புக் காவலர் குடியிருப்பினை அடுத்துள்ள இடத்தில் வேன்களுக்கு டீசல் நிரப்ப ஓட்டுநர்கள் முற்பட்டபோது, திடீரென்று அதிகாரிகளின் அவசரமான தகவல், 'மதுரை மத்திய சிறைக்கே திரும்பட்டும்' என்று ஆணை.

"சிறிதுநேரம் இங்கு ஓய்வு எடுங்கள்,

பத்து மணிக்கு மேல் வேலூர் புறப்படலாம்" என்று காவல் அதிகாரிகள் தெரிவித்த போது, "நினைத்த வேளையில்

எல்லாம் 'ஓய்வு' எடுத்துவிட முடியாது. 'சிறைக்குள் செல்லும்போது சில சாங்கியங்கள்  இருக்கும். மதுரைச் சிறையிலேயே எனக்குக் காவல் என்றால் சரி. ஆனால் உடனே

மீண்டும் பயணம் என்றால், இப்போதே பயணம் செய்யலாம்"என்று தலைவர் தன் எதிர்ப்பைத் தெரிவிக்கிறார்.

 'காவலர்கள்  களைப்பாக உள்ளனர்' என்று அவர்கள் தெரிவித்த போது, "உண்மைதான். அவர்களை ஒய்வுக்கு

அனுப்பிவிட்டு புதிதாக வேறு காவலர்களை அனுப்பலாமே? என்றார் வைகோ.

அரசும், காவல்துறையும் இப்படிப் பந்து ஆடுவது குறித்து வைகோ மனதில் உறுத்தல்.

 "முதலில் வேலூர் பயணம் என்றீர்கள். வேனும் புறப்பட்டது. மதுரை தாண்டியபின் திரும்பவும் இங்கேயே கொண்டு வந்தீர்கள். இந்தச் சிறையில் சிறிது நேரம். பின்னர்  வேலூர்ச் சிறை நோக்கி மீண்டும் பயணம் என்கிறீர்கள், நான் காவல்துறையை மதிப்பவன். தேவை இன்றிப் பிரச்சினை தரமாட்டேன். ஆனால் சுயமரியாதைக்குப் பங்கம் என்றால் வைகோவுக்கு இன்னொரு பக்கம் இருக்கிறது என்பதையும் தெரிந்து கொள்ளுங்கள்" என்று கொதித்தார் வைகோ.

வழக்கு மன்றத்தில் நேர் நிறுத்தம் செய்யப்படுகிறார் தலைவர் வைகோ. இங்கு பொடா வழக்கின் போது நடந்த ஒரு நிகழ்வைப் பதிவு செய்கிறார் வைகோ.

பொடா வழக்கு சிறப்பு நீதிமன்றத்தில் நவம்பர் 22இல் நடந்தது என்ன  என்பதை தலைவர் வைகோ கூறுகிறார்.

ஏழாம் முறையாக பொடா வழக்கு மன்றத்தில் 'நீங்கள் உட்காரலாம்' என்று நீதியரசர் கூறிய போது தலைவர் வைகோ அவர்கள், "மீண்டும் இது குறித்து எனது கருத்தினைத் தெரிவிக்க இந்த நீதிமன்றத்தின் அனுமதி கேட்கிறேன். எங்களை அய்ந்துமுறை உட்கார்ந்து இருக்க

அனுமதித்தது சிறப்புச் சலுகையா என்று நான் கூறவே இல்லை. நான் ஒன்றும் சிறப்புச் சலுகை எதையும் எதிர்பார்க்கவில்லை' என்றுதான் கூறினேன். நாங்கள் ஒன்றரை மணிநேரம் நின்று கொண்டு இருந்தோம். வாதப் பிரதிவாதங்கள் எல்லாம் முடிந்தபின்னரே நாங்கள் உட்காரலாம் எனக் கூறப்பட்டது என்றேன்.

"இனி வழக்கு நடவடிக்கைகளைத் தொடரலாமா?” என்று மாண்புமிகு நீதிபதி அவர்கள் என்னைப் பார்த்துக் கேட்டதற்கு, "அது பற்றி முடிவெடுக்க வேண்டியது நீங்கள்" எனப் பதில் அளித்தேன் என்று தெரிவிக்கிறார்.