இராஜாஜி - தந்தை பெரியார்

இராஜாஜி 

- தந்தை பெரியார்

சாதி தோன்றக் காரணம்

சாதி ஒழியவேண்டும் என்பது என்னுடைய கருத்து. சிறு வயது முதல் சாதி ஒழிய வேண்டும் என்பதில் கருத்துக் கொண்டவன் நான். நாற்பதாண்டு காலமாக சாதி ஒழியவேண்டும், மதம் ஒழிய வேண்டும்; வேதம் ஒழிய வேண்டும்; மனுதர்மம்/வர்ணாச்சிரம தர்மம் ஒழிய வேண்டும்; சாஸ்திரம் ஒழியவேண்டும் என்று சொல்லியும் எழுதியும் வந்தவன். முப்பத்தைந்து ஆண்டு காலமாக பார்ப்பானும் ஒழிய வேண்டும் என்ற உண்மைக் கருத்தை நன்றாக உணர்ந்து அதற்கு முன்னைய விட இன்னும் அதிக தீவிரமான முறையில் பாடுபட்டுக் கொண்டுவருகிறேன். அதனால்தான் இன்று மக்களிடையே தனித் தன்மை உள்ள ஒரு நிலையைக் காண முடிகிறது. அதற்குக் காரணம் என்னுடைய நாணயமும் நியாய உணர்ச்சியும் ஒழுக்கமும்தான் என்பதை தைரியமாகச் சொல்லுவேன்.

உலகிலேயே சர்வ வல்லமையும் பொருந்தியவன் பார்ப்பான்

அதிசய அற்புதங்களைக் கண்டுபிடிக்கும் இந்த உலகத்தில் யாரா லும் எதைக் கொண்டும் அசைக்க முடியாத சர்வ வல்லமையுள்ள ஒன்று இங்கே இருக்கிறதென்றால், அது இந்தப் பார்ப்பான்தான். மதத் துறையில் பார்த்தாலும், அரசியல் துறையில் பார்த்தாலும், வேறு எந்தத் துறையைப் பார்த்தாலும் எல்லாவற்றிலும் பலம் பொருந்தி யிருப்பவர்கள் இந்தப் பார்ப்பனர்கள். நாடு முழுவதிலும் உள்ள பத்திரிக்கையை எடுத்துக்கொண்டால் இரண்டொன்றே நம்முடை யது. மற்றதெல்லாம் அவர்களுடையது. இந்த இரண்டொன்றும் நம் முடைய ஆட்களால் நடத்தப்பட்டாலும், பார்ப்பானின் தயவில்லாமல் நடத்த முடியாத நிலைமையில் அவனுக்கு அடிமையாக இருந்து அவன் சொல்படி கேட்டு நம்முடைய இனத்தை அழிப்பதற்கே இருப்பவர்கள். இவைகளுக்கு எல்லாம் தயங்காமல், எதிர்த்து அவைகளை ஒழிக்க வேண்டுமென்று நினைப்பதற்குக் காரணம் என்னுடைய ஒழுக்கமும், நாணயமும்தான். இது எல்லோருக்கும் விளங்காது. ஆராய்ச்சித் தன்மை உள்ளவருக்கும், என்னை நன்றாகப் புரிந்து கொண்டிருப்ப வர்களுக்குந்தான் விளங்கும். நான் யாருக்காக இப்படிப் பாடு படுகிறேன் என்றால் அது என்னுடைய மக்களுக்காகத்தான்.

பார்ப்பனரின் இனநலம்

‘தேவர்கள் என்றால் மேலான சக்தியுள்ளவர்கள், கடவுள்கள். தேவர் என்றால் பார்ப்பான் என்று பொருள். பார்ப்பானும் கடவுளும் ஒன்று. அசுரர்களை அழிக்க அடிக்கடி அவதாரம் எடுத்துள்ளார். மகாவிஷ்ணு என்னும் கடவுள் எதற்காக வந்தார் என்றால், அசுரர் களாகிய தமிழர்கள் தேவர்களாகிய பார்ப்பனரை நாட்டைவிட்டு விரட்டியதற்கு, தமிழர்களை ஒழித்துக்கட்ட மகாவிஷ்ணுவே அவ தாரம் எடுத்துவந்து தமிழனுடைய தலையை சீவி அழித்தார். அந்த மகாவிஷ்ணு அவதாரம்தான் இராமன், கிருஷ்ணன் எல்லாம்’ ‘அந்த இராமனும் கிருஷ்ணனும் நான்தான்’ என்கிறார் இராஜhஜி[ ரொம்பத் துணிவோடு மனுதர்மம் நிலைக்க வேண்டுமென்று சொல் லுகிறார். இராமாயணக் காலத்தை மனதில் வைத்துப் பார்த்தால் இப்போதுள்ள நிலைமை தெள்ளென விளங்கும். அந்தப் பக்கம் இராஜhஜி. இந்தப் பக்கம் திராவிடர் கழகம் இராமசாமி. அவர் எங்கு போனாலும் போகிற பக்கமெல்லாம் என்னை நினைத்துக் கொண்டே பேசுகிறார். நானும் அதைப் பற்றித்தான் பேசுகின்றேன். என்னுடையக் கருத்து மக்கள் எல்லோரும் மனிதத் தன்மையாக வேண்டும் என்பது. இராஜhஜி அவர்களுடைய கருத்து, மனுதர்ம முறைப்படி ஆட்சியை ஆக்க வேண்டுமென்பது. இதைப் பார்த்தால் புரியாதா, இராஜhஜி அவர்கள் யாருக்காகப் பாடுபடுகிறார், யாருடைய முன்னேற்றத்தை விரும்புகிறார் என்று?

இன்றும் அரசியல் மூலம் பார்ப்பானுக்கு அடிமையாக இருக்க ஆசைப்படுகிறானே தவிர, மான உணர்ச்சிக்குப் பாடுபடுபவன் யார்? எவ்வளவு பெரிய படிப்பாளியாக இருந்தாலும், பார்ப்பானுக்குப் பயந்துகொண்டு இருக்கிறானே தவிர, துணிந்து காரியம் செய்ய வில்லையே? மேலும் நம் நாட்டில் படித்தவன், மேல் படிப்புக்காரன், புலவன் என்று இருக்கின்றனர் என்றால், அவர்களால் நமக்கு நம் சமுதாய மக்களுக்கு என்ன நன்மை? அவனவன் பிழைப்புக்காக படித்திருக்கிறானே தவிர ஊருக்கு உழைக்க வேண்டுமென்று எவன் படித்திருக்கிறான்?

நான் தெரிந்தவரையில் நண்பர் இராஜாஜி அவர்கள் மனுவாகவே விளங்குகிறார்[ வருணாசிரம முறையை இந்த நாட்டில் ஏற்படுத்தித் தன்னுடைய இனம் வாழ வேண்டும் என்பதற்காகவே பாடுபட்டுக்கொண்டு வருகிறார். அதன் காரணமாகத்தான் நாங்கள் இரண்டு பேரும் எந்தக் காரணத்தைக் கொண்டும் ஒட்ட முடியவில்லை அவர் இனத்தைக் காப்பாற்ற அவருக்கு இருக்கும் கடமையைப் போல் நம் இனத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டுமென்ற கடமை நமக்கும் இருக்கிறது. ஆனால் எடுத்தக் காரியத்தை முடித்துக் கொள்ளும் தன்மைக்கு ‘மானத்தைப் பற்றிக் கவலைப்பட வேண்டாம்’ என்ற ஒரு ஆயுதம் அவர்களிடம் இருக்கிறது. நமக்கு மானத்தைப் பற்றி கவலையிருப்பதால் நமக்கு வெற்றி தோன்றுவது கஷ்டம்தான். மானம்/ஈனம் என்பதைப்பற்றிக் கவலைப்படாததற்குக் காரணம் அவர்களுடைய கடவுள்களும் அதன் தர்மமும் ஆகும்.

ஆச்சாரியாரின் உள்ளக்கிடக்கை

‘சாதி ஒழியவேண்டும் என்று யாரோ சொல்வதை நான் ஒத்துக் கொள்ள முடியாது. என்னுடைய உயிர் உள்ளவரையில் அதற்கு இடங் கொடுக்க மாட்டேன்’ என்று மதுரையில் இராஜhஜி அவர்கள் கூறி யிருக்கிறார். இதை நான் சந்தேகமற உணர்ந்ததால்தான் அப்போதே காங்கிரசிலிருந்து வெளியேறினேன். அதுவும் சீனுவாசய்யங்கார் முதல் இந்த சி.ஆர். வரை என்னைத் தலைவர், தலைவர் என்று அவர்கள் அழைக்கிறபோது நான் எதற்காக வெளியேற வேண்டும்? அப்போது சாதி ஒழிய வேண்டும் என்பதை எதிர்த்து நின்றவர் இந்த திரு. ஆச்சாரியார்தான். அன்றும் அவர்தான் எதிர்த்தார், இன்றும் அவர்தான் எதிர்க்கிறார்.

நம்முடைய ஒரே லட்சியம் இந்த நாட்டில் சாதியை ஒழித்தாக வேண்டும் என்பது. இராஜhஜியினுடைய லட்சியம் சாதியைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்பது. இந்த லட்சியத்தின் அடிப்படையில் தான் அவர் பாடுபடுகிறார்.

முதல் இன உணர்ச்சி

இதே ஊரில் சென்னை மாகாணச் சங்க இரண்டாவது மாநாடு நடைபெற்றது. அந்த மாநாட்டுக்கு கோவிந்ததாஸ் தலைவர். நான் வரவேற்புக் கமிட்டித் தலைவன். தோழர்கள் திரு.வி.க., வரதராசலு நாயுடு, விஜயராகவாச்சாரி முதலியோர் வந்திருந்து, வகுப்புவாரி பிரதிநிதித்துவத் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது. அதன் பிறகு காங்கிரசில் ‘தேசீயவாதிகள் சங்கம்’ என்று புதிதாக உண்டாக்கப் பட்டது. அதிலும் வகுப்புவாரி பிரதிநிதித்துவத்தை ஒப்புக்கொண்டு அச்சங்கத்திற்கு விஜயராகவாச்சாரி தலைவர்; ராஜhஜி காரியதரிசி யாகவும், நான் தமிழ்நாட்டு நிர்மாணக் காரியதரிசியாகவும் நியமிக்கப்பட்டோம். அதற்கு உபதலைவராக சிதம்பரம் பிள்ளை யினுடைய பெயரை பிரரேபித்ததில் அது ராஜhஜிக்குப் பிடிக்காத தால் அவருக்குப் போட்டியாக கஸ்தூரிரெங்க அய்யங்கார் பெயர் பிரரேபிக்கப்பட்டது.

நாங்கள் சிதம்பரம் பிள்ளைதான் உபதலைவராக இருக்க வேண்டு மென்று வற்புறுத்தினோம். அதுதான் முதலில் பார்ப்பனர்/பார்ப் பனர் அல்லாதார் என்று உணர்ச்சியைக் கிளப்பிவிட்டது. எங்களு டைய வற்புறுத்துதலின்மேல் சிதம்பரம் பிள்ளையை உபதலைவராக வும், நிர்வாகக் கமிட்டியில் பகுதிக்கு மேல் பார்ப்பனர் அல்லாதார் களையே போட்டார்கள். இதைப்பார்த்த இராஜhஜி உங்களைவிட ஜஸ்டிஸ் கட்சிக்காரர்கள் நூறுமடங்கு தேவலாம் என்று கூறி மனம் புழுங்கினார். தஞ்சை மாகாண மாநாட்டில் நான் வகுப்புவாரி தீர்மானம் கொண்டுபோனேன். அதில் காங்கிரஸ் ஸ்தாபனங்களில் 100க்கு 50 ஸ்தானங்கள் பார்ப்பனரல்லாதார் இருக்கும்படி பார்த்துக் கொள்ளும் அதிகாரம் எனக்குக் கொடுக்கப்பட்டது.

காஞ்சியில் நமது கொள்கைக்கு எதிர்ப்பு

பிறகு காஞ்சிபுரம் மாநாட்டுக்கும் கொண்டு போனோம். அங்கே திரு.வி.க ஒரு பக்கமும் இராஜhஜி ஒரு பக்கமும் இந்தத் தீர்மானம் போடக்கூடாது என்று எதிர்த்தார்கள். இந்த வகுப்புவாரி பிரதிநிதித் துவம் தேசீய ஸ்தாபனத்திற்கே இழுக்கு என்றும், காங்கிரஸ் ஒரு பெரிய பலம் பொருந்திய ஸ்தாபனம் அதில் ஏன் போய் முட்டுகிறாய்? உன்னால் இதை அழிக்கமுடியாது என்றும் சொன்னார். முடிகிறதோ இல்லையோ பார்ப்போம் என்று சொல்லிவிட்டு வெளியே வந்தேன்.

இராசாசியை விரட்டியடித்த காமராசர்

நாங்கள் வெளியே வந்தபிறகு நாள் ஆகஆக ராஜhஜிக்கு செல் வாக்கு ஏற்பட்டது. அப்போதுதான் அவருடைய சாதி உணர்ச்சியும் அதிகமாக வெளிக் கிளம்பியது. இந்தப் பார்ப்பனர்களின் உணர்ச்சிக் குக் காரணம் படிப்புதான். நமக்கு அப்படி இல்லாத காரணத்தால் 100 க்கு 90க்கு பேர் நாம் தோட்டியாகவும், பியூனாகவும் இருக்கிறோம். இந்த நிலையை உணர்ந்து அந்த இடத்திற்கு வந்தார் காமராசர். அவருக்கும் ராஜhஜிக்கும் எப்பொழுதுமே கருத்து வேற்றுமை உண்டு. தமிழ்நாடு காங்கிரஸ் தலைவனாக இருந்து கொண்டு இந்த சி.ஆரை மெம்பராகக் கூட ஆக முடியாதபடி விரட்டி அடித்தார். டில்லிக்குப் போய் ஆசாத்தைப் பிடித்து ‘இவரை காங்கிரசில் சேர்த்துக் கொள்ளவும்’ என சிபார்சு கடிதம் வாங்கிக் கொண்டு வந்து கொடுத்தும்கூட அவர் ஒப்பவில்லை. அவரை ஒழித்துக் கட்டினார் திரு. காமராஜர். திரு. காமராசர் வந்தவுடனே (இராஜாஜி) மூடிய பள்ளிகளை விட அதிகமாகவே திறந்துவிட்டார். அதன் பலன்தான் இன்று தமிழ்நாட்டிலே இருக்கிற அத்தனை கிராமங்களிலும் 300 பேர்கள் வாழ்கிற இடத்தில் கூட ஒரு பள்ளி வீதம் ஏற்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறார்.

இன்று பள்ளிக்கூடம் இல்லாத ஊரே தமிழ்நாட்டில் இல்லை. பகலில் சாப்பாடு, துணி எல்லாம் கொடுக்கப்படுகிறது. புத்தகமும் வாங்கிக் கொடுத்து சம்பளமில்லாமல் 10/வது வரை படிக்க வசதி ஏற்பாடு செய்யப் போகிறார். துணி/சோறு/சம்பளம் இல்லாமல் படிப்பு. இதை எல்லாம் பார்க்கிறபோது இராஜhஜிக்கு கோபம் வராதா?

கக்கூஸ் எடுப்பது, கல் உடைப்பது, வண்டி இழுப்பதெல்லாம் படிக்காதவன் வேலை. எந்தப் பார்ப்பானாவது கக்கூஸ் எடுக்கிறானா? வண்டி இழுக்கிறானா? காரணம் என்ன? அவன் படித்திருக்கிறான். சொகுசாக உத்தியோகம் பார்க்கிறான். திரு. காமராஜ் இன்னும் பத்து ஆண்டு இருந்தால் பார்ப்பான் கையில் மண்வெட்டி இருக்கும். பார்ப்பனத்தி கையில் புல் இருக்கும்.

இங்கே நடக்கிற ஆட்சி கொடுமையான ஆட்சி என்று வடநாட்டிலே போய் சொல்லுகிறார். நேருவிடத்தில் திரு. காமராசரை ஒழிக்க எவ்வளவோ முயற்சித்துப் பார்த்தார்கள். மற்ற மாகாணத்தைவிட தமிழ்நாட்டில்தான் அமைதியாக உயர்ந்த நிலையில் ஆட்சி நடந்து வருகிறது. அப்படி இருக்கிறபோது இந்த திரு. ஆச்சாரியாருக்கு ஏன் இந்த கோபம் என்றால் படிக்காத ஒரு சூத்திரன் தம்மைவிடத் திறமையாக ஆட்சியை நடத்துகிறானே என்ற பொறாமையினால் எரிந்து விழுகிறார். இன்னுமொரு மந்திரி சொல்லுகிறார். தமிழ்நாட்டுக்குப் பணம் கொடுத்தால் அதை நல்ல முறையில் செலவழித்துக் காட்டுகிறார்கள். கேரளாவுக்குக் கொடுத்தால் எந்த விபரமும் தெரியவில்லை.

 இப்படி நிலைமை இருக்கிறபோது இந்த ராமசாமியோடு ஏன் காமராசர் சேர வேண்டும் என்று ‘மெயில்’ எழுதியது எனக்கும் கோபமாகவே இருந்தது. சென்னைக்குப் போய் ‘மீட்டிங்’ போட்டு இந்த பத்திரிகைக்காரர்களின் அயோக்கியத்தனத்தைப் பச்சையாகவே கண்டித்துப் பேசினேன். பிறகு மறுநாள் ‘மெயில்’ பத்திரிக்கைகாரர் சமாதானம் சொல்லுவது போல் வீட்டில் வந்து கூறிப்போனார். எதற்கு இதைச் சொல்லுகிறேன் என்றால், பார்ப்பான் எதில் யோக்கியமாக நடந்துகொண்டான் இந்த ஆட்சியைக் கண்டிக்க? என்பதற்கேயாகும்.

1938ல் இந்த ஆச்சாரியார் பதவிக்கு வர ஏதோ வாய்ப்பு இருந்தது வந்தார். வந்ததும் என்ன யோக்கியமாக நடந்து கொண்டார்? மூன்று பேர் இருந்த மந்திரி சபையை இவர் பத்தாகப் பெருக்கிக் கொண்டார். அதில் தனக்கு வேண்டியவர்களைப் பார்த்தே மந்திரி பதவி கொடுத்தார். ‘கை சுத்தமில்லை’ என்று காந்தியாரிடம் சர்டிபிகேட் வாங்கியவர் களுக்கெல்லாம் இவர் மந்திரி பதவி கொடுத்தார். திரு. டி.எஸ்.எஸ். இராஜன் பல தடவை காங்கிரசில் நாணயக் குறைவாக நடந்து கொண்டிருந்தவர். காங்கிரசுக்கு பலவிதத்திலும் துரோகம் செய்து கொண்டிருந்தவர். அவர்மீது நடவடிக்கை எடுத்தது. 5 ஆண்டுகள் காங்கிரசிலிருந்து தள்ளி வைக்கப்பட்டிருந்த அவரை அழைத்துவந்து மந்திரியாக்கினார் என்றால், ஆச்சாரியாருடைய ஒழுக்கம் எப்படி என்பதை நீங்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். மதுரையில் ஒரு பார்ப்பான் கொலைக் குற்றத்திலே மாட்டிக்கொண்டான். மனு முறைப்படி பார்ப்பான் கொலை செய்தால் அவனைத் தண்டிக்கக் கூடாது. அதற்குப் பதில் அவன் தலைமயிரைக் கத்தரித்தாலே போதும் என்றிருக்கிறது. அதற்கு ஏற்ப அந்த கொலைக்காரப் பார்ப்பானுக்கு உதவிசெய்தார். இதை விட்டு, டில்லிக்குப்போய் மந்திரியாக இருக்கிற போது ஒரு சீஃப்ஜட்ஜஷக்கே இவருடைய சொந்தக்காரர் விஷம் வைத்தார். அவரையும் இவர் காப்பாற்றிவிட்டார். மந்திரியாக இருந்தபோதே திரு. இராஜன் 200 மூட்டை நெல்லை வெளி ஜில்லாவில் கொண்டு போய் விற்பனை செய்தார். அதை பிடித்துக் கேஸ் போட்டார் ஒரு போலீஸ் அதிகாரி. அந்தக் கேஸ் ஊர் சிரித்ததே[ அதையும் அமுக்கினார். பார்ப்பான் எவ்வளவுதான் அயோக்கியத்தனம் செய்தாலும் அதைப் பார்த்துக் கொண்டு அதற்கு உதவி செய்வது, உடந்தையாக இருப்பது என்றால், திரு. ஆச்சாரியாருடைய யோக்கியதை எவ்வளவு என்று உங்களுக்குத் தெரியாதா?

பதவியை ஏற்க மறுத்த பெரியார்

எங்களுடைய கழகம் அரசியல் கழகம் அல்ல. சமுதாயத் தொண்டுக் காகவே பாடுபடுகிற இயக்கம். அதனால்தான் நாங்கள் தேர்தலில் நிற்பதில்லை. இல்லை என்றால் எங்களால் நிற்க முடியாதா? ஏன் இந்த ஊருக்கு கவர்னர் வந்தார். கோவையில் வைசிராய் வந்து என்னை அழைத்து மந்திரிசபை அமைக்கும்படி கேட்டார். சென்னையிலும் கவர்னர் என்னை அழைத்து ரொம்ப வற்புறுத்தி சொன்னார். அது மட்டுமல்ல, இந்த ஆச்சாரியார் என் வீட்டுக்கு வந்து, ‘நாயக்கரே’ நம்ப காங்கிரசில் இருந்து கஷ்டப்பட்டதற்கு சுகம் அனுபவிக்கும் காலம் வந்திருக்கிறது. இதை மறந்துவிடாதே[ நான் உனக்கு பக்கபலமாக இருக்கிறேன். ஒப்புக்கொள்’ என்று சொன்னார். நான் முடியவே முடியாது என்று மறுத்துவிட்டேன். 

எதற்காக இதை சொல்லுகிறேன் என்றால், நான் மந்திரி பதவிக்கு ஆசைப்பட்டிருந்தால் எப்போதோ கிடைத்திருக்கும். என் வீடு தேடி வந்ததை ஒதுக்கித் தள்ளியவன் நான். அதனால்தான் நான் சொல்வதை மக்கள் ஏற்றுக் கொண்டு காரியம் செய்கிறார்கள். நானே மந்திரியாக இருந்தாலும் இப்போது செய்கிற காரியம் என்னால் செய்திருக்க முடியாது. எப்படியாவது என்னை இதில் சிக்கவைத்து, பார்ப்பனர் முன்னேறப் பார்த்தார்கள், பலிக்க வில்லை, பிறகு ஆச்சாரியாரே முடிசூட்டிக் கொண்டார்.

திரு. ஆச்சாரியார் தர்மம் தர்மம் என்கிறாரே, தர்மம் என்றால் என்ன? பார்ப்பானைத் தவிர மற்றெவனும் படிக்கக்கூடாது; பார்ப்பானுக்கு அடிமை வேலை செய்ய வேண்டும். சூத்திரனாக பார்ப்பானின் வைப்பாட்டி மகனாக என்றைக்கும் இருக்க வேண்டு மென்பது ஆகும். இதுதான் அவர்கள் சட்டம். ஆனால் நம் பிரசாரத் தின் பயனாக எல்லா மக்களும் படிக்க ஆரம்பித்து விட்டார்கள். ‘சூத்திரன்’ என்றால் உதைப்பான் போல் இருக்கிறது. இதனால் உத்தியோகங்களில் ஏகபோகமாய் இருந்து வந்த பார்ப்பானுக்கும், மற்ற பஞ்சாங்க பார்ப்பான்களுக்கும் ஆபத்து. ஆகவே தன் இன மக்களை எப்படியாவது காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற நோக்கத்தோடு புதுக்கட்சியை ஆரம்பித்துள்ளார். பார்ப்பான் என்ன அயோக்கியத் தனம் செய்தாலும், பித்தலாட்டம் செய்தாலும் பிராமணன் என்ற போர்வையில் மறைக்கப்படுகிறான். பார்ப்பானால் உண்டாக்கப்பட்ட கடவுள், இதிகாசம்,  புராணம், மதம், ஜhதி, சோதிடம் முதலிய அடிப் படைகளை அழித்துவிட்டால் இந்த தொல்லையெல்லாம் ஒழிந்து விடும். ஆகையால்தான் கோவிலிலுள்ள குழவிக் கற்களை, உடைத்து ரோடுகளுக்கு ஜல்லி போடச் சொன்னேன். புராண, இதிகாசங்களுக்கும் இவைகளைக் காப்பாற்றும் சட்டத்திற்கும் நெருப்பு வைத்துக் கொளுத்தச் சொன்னேன். மக்களும் செய்தார்கள். அந்தக் காலத்தி லேயே இராஜhஜி, தமிழ்நாடு காங்கிரசில் நுழைய முடியாமல், காந்தி யார் தயவால் அகில இந்திய காங்கிரசில் மெம்பரானார். காமராசரை அழிக்க எடுத்த முயற்சிகள் ஒன்றும் பயனளிக்க வில்லை. நாமும் காமராசரை ஆதரிக்கிறோம். ஆகையால் காமராசரை அசைக்க யாராலும் முடியாது. இடிச்சப்புளி மாதிரி உட்கார்ந்துவிட்டார். நேரு மூலமாவது அழிக்கலாம் என்று பார்த்தார். ஆனால் நேருவோ இராஜhஜி தலை எடுத்தால் தனக்கு செல்வாக்கு இல்லை என்று கருதி சும்மா இருந்துவிட்டார். அதிலும் தோல்வி. இனி சட்டசபைக்கும் வர இயலாது. எவன் இவருக்கு ஓட்டு போடுவான்? நம் கட்சியும் நாளுக்கு நாள் வளருவதால் பார்ப்பானால் உண்டாக்கப்பட்ட ‘சனியன்’ அவருக்குப் பிடித்துவிட்டது. இப்படியே விட்டுவிட்டால் எப்படி? எப்படியாவது பார்ப்பானைக் காப்பாற்றியாக வேண்டுமே என்ற எண்ணத்துடன்தான் சி.ஆர். புதுக்கட்சி ஆரம்பித்துள்ளார். இராஜாஜி திருச்சியில் பேசும் போது ‘எனக்கு பரம்பரை எதிரி ராமசாமி நாயக்கர்’ என்று குறிப்பிட்டார்.

இப்போது திரு. காமராசரால் ஒரு சில பதவிகள் கிடைக்கிறதே தவிர இந்து மதம், கடவுள், சாத்திரங்கள் உள்ளவரை சாதியையும், பார்ப்பானையும் அழிக்க முடியாது. கடவுளும், சாதியும் அழியும்வரை பார்ப்பனர்கள் பயப்படத் தேவையில்லை என்று சர்.சி.பி. ராமசாமி அய்யர் கூறுகிறார். இதைக் கூற இவருக்கு என்ன தைரியம்? ஆகையால் தான் நாமும் கடவுளையும் சாதியையும் புராணங்களையும் ஒழிக்கச் சொல்லுகிறோம். இவரது கடந்தகால நிகழ்ச்சிகளைப் பார்த்தாலே நன்கு விளங்கும்.

1938-39 இல் நம் ஆட்களை 3000 பேரை ஜெயிலில் போட்டார். 2500 பள்ளிகளை மூடினார். இந்தியைத் திணித்தார். 1952-53 இல் குலக்கல்வித் திட்டம் கொண்டு வந்தார். 6000 பள்ளிகளை மூடினார். உயர்நிலை பள்ளிப்படிப்பு தேவையில்லை என்றார். தன் இனப்பிள்ளைகள் மட்டும் படிக்கட்டும் மற்ற மாணவர்களை படிக்கக் கூடாது என்ற எண்ணத்துடன். பிறகு நான் ‘பெட்ரோலும் தீப்பெட்டியும் தயாராக வைத்திருங்கள். நான் சொல்லும்போது அக்கிரகாரத்துக்கு தீ வையுங்கள்’ என்றவுடன் எனக்குப் பயந்து உடல்நிலை சரியில்லை என்று சொல்லி ஓடிவிட்டார்.

 (ஆச்சாரியாரின் ஆட்சிக் கொடுமைகள் என்னும் நூலிலிருந்து)