நைந்த அரசியல் குறித்த ஐந்து ஆட்சேபனைகள்
சுப. உதயகுமாரன்
நாகர்கோவில்,
ஏப்ரல் 16, 2021.
நாம் தமிழர் கட்சியோடான முரண்பாடுகள் இப்போது திடீரெனத் தோன்றியவையல்ல; அவை 2011-2014 காலக்கட்டத்தில் இடிந்தகரை போராட்டப் பந்தலிலேயே முகிழ்த்தவை. அரசியல் சார்பற்ற ஒரு மாபெரும் மக்கள் போராட்டத்தில் நானும், தோழர்களும் இருந்ததால், “ஆபத்தான ஆறு, ஆதரவான நூறு” என்று மட்டுமே தமிழக அரசியல் களத்தைப் பகுத்துக்கொண்டு அணுவியல் பற்றி மட்டுமேப் பேசினோம்.
நாம் தமிழர் கட்சியின் தலைமை ஒருங்கிணைப்பாளர் திரு. சீமான் அவர்கள் பலமுறை போராட்டக் களத்துக்கு வந்தார், அருமையாகப் பேசினார், ஆதரவு தெரிவித்தார், கூடங்குளம் அணுஉலைப் பிரச்சினைக்கு எதிராக உண்மையாகப் போராடினார்.. இடிந்தகரையில் போராடிய மக்களும், போராட்டக் குழுவினரும் பெரிதும் மெச்சினோம்; நன்றி தெரிவித்தோம்.
திரு. சீமான் அவர்கள் முதன்முறையாக இடிந்தகரைக்கு வந்தபோது (2011?), மேடையில் அருகருகே அமர்ந்து கூடங்குளம் பிரச்சினை பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்தோம். பேச்சுவாக்கில் நான் “ஜூனியர் விகடன்” இதழில் வெளிவந்துகொண்டிருந்த “அணு ஆட்டம்” தொடரைக் குறிப்பிட்டேன். “அதை என் தம்பி ஒருவன்தான் எழுதுகிறான்” என்று அவர் சொன்னார். “நான்தான் எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்” என்று நான் தெரிவித்ததும், ஒருவித தர்மசங்கடமான நிசப்தம் எழுந்தது. இருவருமே அதைப் பற்றி மேலும் பேசாமல் கடந்து சென்றுவிட்டோம். அன்றாட வாழ்வில் அவ்வப்போது பயன்படுத்தப்படும் இதுபோன்ற “வெள்ளைப் பொய்களை” (White Lies – “யாதொன்றும் தீமை இலாத சொலல்”) பெரிதுபடுத்தத் தேவையில்லை.
அதன் பிறகு அப்பகுதி மக்களுக்கும், கடலுக்கும், கடல் வளத்துக்கும், பரந்துபட்டச் சூழலுக்கும் மாபெரும் கெடுதிகளைச் செய்யும் உள்ளூர் தாதுமணல் நிறுவனத்தோடான நெருக்கமான உறவு மற்றும் பரந்துபட்ட தாதுமணல் பிரச்சினை குறித்தெல்லாம் அவர் போராட்ட மேடையில் பேசாமல் தவிர்த்தது மக்களால் விவாதிக்கப்பட்டது. நண்பர் நான் பிறந்ததாகச் சொல்லப்படும் குறிப்பிட்ட சாதியைச் சார்ந்தவர் என்பதால்தான், நான் அவரை அடிக்கடி ஊருக்கு அழைத்துவந்து, திட்டமிட்டு வளர்க்கிறேன் என்றும் ஒருசிலர் என்மீது ஒரு குற்றச்சாட்டை முன்வைத்தனர்.
ஒரு முறை போராட்டப் பந்தலில் வைத்து, நாம் தமிழர் கட்சியின் போக்குகளை விமரிசித்து திரு. ஆழி செந்தில்நாதன் அவர்கள் வெளியிட்டிருந்தப் புத்தகத்தைக் குறிப்பிட்ட நண்பர், “அதில் நீங்களும் ஒரு கட்டுரை எழுதி இருக்கிறீர்களே” என்று என்னிடம் கேட்டார். நான் “பச்சைத் தமிழ்த் தேசியம்” என்கிற சூழலியல் சார்ந்த தமிழ்த் தேசியக் கருத்தியலை முன்வைத்து ஒரு கட்டுரை எழுதியிருக்கிறேன்” என்று தெரிவித்தேன்.
தமிழ்த் தேசியச் சிந்தனைகளை இளைஞர்கள் மத்தியில் விதைக்கிறாரே, திரைத்துறை பின்புலம் கொண்டிருந்தாலும், சில நடிகர்கள் போலல்லாமல் மக்களைச் சந்திக்கிறாரே, மக்களோடுக் களமாடுகிறாரே என்றெல்லாம் எண்ணிக்கொண்டு, நாளடைவில் முதிர்ச்சியும், பக்குவமும் பெற்றுவிடுவார் என்றே நான் எதிர்பார்த்தேன்.
ஆனால் நாம் தமிழர் கட்சி திருச்சி மாநகரில் நடத்திய (ஆண்டு நினைவில்லை!) ஒரு மாநாட்டில் கொலைகார மாபாதகன் ஹிட்லர் படத்தை வைத்திருந்ததையும், அந்த மாநாட்டு உரையில் நண்பர் அந்த கொலைகாரப் பாவியின் கருத்தை மேற்கோள் காட்டிப் பேசியதையும் என்னால் சீரணிக்கவே முடியவில்லை.
தனது மேடைப் பேச்சுக்களிலும், பேட்டிகளிலும், எழுத்துக்களிலும் மோசமான வார்த்தைகளை, வன்முறைச் சிந்தனைகளை, சர்ச்சைக்குரியக் கருத்துக்களை திரு. சீமான் அவர்கள் வெளியிடும்போதும், ஒரு தலைவர் போலல்லாது தரம் தாழ்ந்து பேசும்போதும், நாம் தமிழர் கட்சியின் மூத்தத் தலைவர்கள் பலரிடம் (பெயர்களைக் குறிப்பிட விரும்பவில்லை) “கொஞ்சம் இடித்துரையுங்கள்” என்று பலமுறை எடுத்துரைத்திருக்கிறேன்.
“தாய் எட்டடி பாய்ந்தால், குட்டி பதினாறடி பாயும்” என்பது போல, தங்களின் சமூக “ஏற்பாடுகளுக்கெதிரான” (anti-establishment) உணர்வுகளை, நிலைப்பாடுகளை அதே கோபத்தோடும், ஆத்திரத்தோடும் தலைவர் எடுத்துரைக்கிறாரே என்று உளமகிழ்ந்து ஆர்ப்பரிக்கிறார்கள் அந்தக் கட்சியின் இளம் தொண்டர்கள். கைத்தட்டி, விசிலடித்து, அப்படியேத் தொடருங்கள் என்று அவர்கள் தலைவரை ஊக்குவிக்கிறார்கள். உச்சிக் குளிர்ந்து உச்சாணிக்கொம்பில் இருக்கும் தலைவரும், தனது இளம் ‘பார்வையாளர்களை’ மேலும் மகிழ்விக்கும்பொருட்டு, இன்னும் அடித்து ஆடுகிறார் (playing to the gallery).
இது அவர்கள் கட்சியின் உள்விவகாரம் என்று விட்டுவிட முடியாது. காரணம், இந்நடவடிக்கைகள் பொதுவெளியில் நடக்கின்றன. இவை தமிழ்க் குடிமைச் சமூகத்தின் மீது பல்வேறு தாக்கங்களை எழுப்புகின்றன. ஐந்து முக்கியமான ஆட்சேபனைகளை மட்டும் நான் இங்கே விவாதிக்கிறேன்:
[1] தடம்புரளும் தமிழ்த் தேசியம்
[2] வளர்த்தெடுக்கப்படும் சர்வாதிகாரம்
[3] விதைக்கப்படும் வன்முறை
[4] பாஜக--ஆதரவு வேலைத்திட்டம்
[5] மாற்று எனும் பெயரில் ஏ-மாற்று
இந்த ஆட்சேபனைகளை விருப்பு வெறுப்பின்றி, வேறு ஏதும் உள்நோக்கங்கள் இல்லாமல், யாரிடமிருந்தும் எந்தவிதமானப் பிரதிபலனையும் எதிர்பாராமல், பொதுவெளியில் முன்வைக்கிறேன். ஓர் “இடிப்பாராக”த்தான் இவற்றை முன்வைக்கிறேனே தவிர, கெடுமதி கொண்ட “கெடுப்பாராக” அல்ல.
இந்த நல்லெண்ண விமரிசனங்களை நேர்மறையாக எதிர்கொண்டு, நிலைமையைச் சீரமைத்தால், அது தமிழ் மக்களுக்கு நன்மை பயக்கலாம். மாறாக, என்னைத் தனிப்பட்ட முறையில் திட்டித்தீர்த்து, வன்மத்தைக் கொட்டினால், யாரும் எந்தவிதமான பயனும் பெறப் போவதில்லை.
[1] தடம்புரளும் தமிழ்த் தேசியம்
தமிழக அரசியல் ஒரு திருப்பு முனையில் நின்றுகொண்டிருக்கிறது. பெரிய திராவிடக் கட்சிகள் இரண்டும் திறமைமிக்கப் பேராளுமைகளை இழந்து பரிதவித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. தற்போதையத் தலைவர்களின் ஆற்றலும், ஆளுமையும்கூட அடுத்தத் தலைமுறை தலைவர்களுக்கு இருக்குமா என்கிற பெருத்த சந்தேகம் நிலவுகிறது. இது தமிழர் அறம் சார்ந்த தமிழ்த் தேசிய அரசியலை வளர்த்தெடுக்க அருமையானத் தருணம்.
கடந்த ஐம்பதாண்டு காலமாக தமிழக அரசியலின் அடிப்படை அம்சங்களாக இருந்துவரும் தனிமனித வழிபாடு, வெற்றுப்பேச்சு, சினிமாத்தனம், லஞ்ச ஊழல், வாரிசு அரசியல் போன்றவற்றை விலக்கி, ஒரு சித்தாந்தத் தெளிவையும், சிறப்பான அணுகுமுறையையும், மக்கள் சேவகர்களின் நன்னடத்தையையும் அன்பார்ந்த, அறிவார்ந்த, அறமார்ந்தத் தமிழர்கள் எதிர்பார்க்கிறார்கள். ஏராளமான இளைஞர்கள் அரசியல் நீரோட்டத்திலிருந்து விலகி நிற்பது ஆபத்தானது என்றுணர்ந்து, இனவிடுதலை அரசியலில் தைரியமாகக் குதிக்கும்போது, அந்தப் பேராற்றலை ‘நாம் தமிழர்’ வீணடிப்பது பெருங்குற்றமாகவேப் படுகிறது.
தமிழக அரசியலையும், தமிழீழ அரசியலையும் போட்டுக் குழப்பிக்கொண்டிருக்கும் நாம் தமிழர் கட்சி, தமிழ் நாட்டுத் தமிழர்களுக்கானக் கட்சியா, அல்லது ஈழத் தமிழர்களுக்கானக் கட்சியா என்கிற குழப்பம் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்துக் கொண்டிருக்கிறது.
தனிநாடு, தன்னாட்சி பற்றியெல்லாம் பேசமாட்டேன்; தமிழ் நாட்டின் முதல்வர் பதவியில் அமர்ந்ததும், ஒரே கையெழுத்தில் அனைத்துப் பிரச்சினைகளையும் அப்படியேத் தீர்த்துவிடுவேன் என்றெல்லாம் ஒருபுறம் சொன்னாலும், இன்னொருபுறம் “நாம் தமிழர் ஆட்சி செயற்பாட்டு வரைவு” இப்படி குறிப்பிடுகிறது:
“நாம் தமிழர் அரசுக்கு ...மிக உயரிய உயிரான கொள்கை தமிழ்த்தேசிய இன மக்களுக்கென இந்தப் பூமிப் பந்தில் ஒரு நாடு அடைவதில் உறுதியாகவும், தெளிவாகவும் இருக்கிறோம். இதில் ...தனித் தமிழீழச் சோசியலிசக் குடியரசை அடைவதே இறுதி இலக்காக வைத்திருக்கும்” (செயற்பாட்டு வரைவு, பக்.246).
மேற்படி அறிக்கையில் “தமிழர் இன வரலாறு” பற்றிப் பேசும்போது, வரலாறு, எதிர்காலம் மற்றும் உயிர்த்தொடர்பு பற்றி ஹிட்லர் மேற்கோள் காட்டப்படுகிறார் (செயற்பாட்டு வரைவு, பக்.287). ஹிட்லரையொத்த ராஜபக்சேக்களால் ஓர் இனப்படுகொலையைச் சந்தித்துக்கிடக்கும் தமிழ்ச் சமூகத்தோடு ஹிட்லரை எப்படி தொடர்புபடுத்திப் பேச முடியும்? ஒருவேளை, ஆஸ்திரியாவில் பிறந்த ஹிட்லர் பின்னாளில் ஜெர்மனி நாட்டின் குடிமகனாகி, அந்நாட்டு ஆட்சி அதிகாரத்தை ஏற்றெடுத்து, அதன்பிறகு ஆஸ்திரியாவை ஜெர்மனியோடு பலவந்தமாக இணைத்துக்கொண்டது போல, ஏதாவது வேலைத்திட்டம் வைத்திருக்கிறார்களோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.
முன்னுக்குப்பின் முரணாகவும், வாய்க்கு வந்தபடியும், மேடைக்கேற்றபடியும் முழங்கும் ஒரு ஹிட்லர் பக்தரின் தனிமனித அதிகாரவெறியைத் தமிழ்த் தேசியம் என்று கொண்டாடுவது சரியாகுமா? கடந்த 2009-ஆம் ஆண்டுக்குப் பிறகு வீறுகொண்டெழுந்த தமிழ்த் தேசிய அரசியல் இன்றைக்கு மலினமாகி, கேலிப்பொருளாகி, நகைப்புக்குரியதாக மாறியிருப்பதை கவனிக்கிறோமா?
[2] வளர்த்தெடுக்கப்படும் சர்வாதிகாரம்
“எதையும் அறிவுப்பூர்வமாகச் சிந்தித்து உணர்வுப்பூர்வமாகச் செயலாற்று!
எதையும் ஜனநாயகமாக முடிவெடுத்து சர்வாதிகாரமாகச் செயலாற்று!” என்று அறிவுரைக்கும் செயற்பாட்டு வரைவு (பக்.285), “தன்னலமற்ற அன்பான சர்வாதிகார ஆட்சிமுறை” ஒன்றே தங்களின் விருப்ப ஆட்சிமுறை என்று ஓங்கி உரைக்கிறது.
நோயுற்றுப் பரிதவிக்கும் பச்சைக் குழந்தைக்கு வலிக்கும் ஊசியால் மருந்தேற்றுவது போல, படிக்கத் திணறும் குழந்தைக்கு பாடத்தை மனதில் பதியவைக்க ஆசிரியர் பலமுறை எழுதச்செய்வது போல, பனை மரத்தில் கத்தியை வைத்து மட்டையைக் கழிப்பது போல, இந்த “தன்னலமற்ற அன்பான சர்வாதிகாரம்” வேலை செய்யுமாம். ஒரு சர்வாதிகாரிக்கு தன்னுடைய மக்கள் எந்த நிலையிலும் அறிவார்ந்தவர்களாக, தங்களின் உரிமைகளும், தேவைகளும், கடமைகளும் உணர்ந்தவர்களாகத் தோன்றவே மாட்டார்கள். பரிதவிக்கும் குழந்தைகளாக, வெறும் (பனை) மரங்களாகத்தான் தோற்றமளிப்பார்கள்.
கடந்த 2021 மார்ச் மாதம், தேர்தல் பிரச்சாரக் கூட்டம் ஒன்றில் பேசும்போது, திரு. சீமான் இப்படிப் பேசினார்:
“குப்பையை அதற்குரிய இடங்களில் கொட்ட வேண்டும். நீங்கள் மாடியிலிருந்து கொட்டினால் அங்கு சிசிடிவி கேமரா வைத்து கண்காணிக்கப்பட்டு உங்கள் நீர் இணைப்பு, மின்சார இணைப்பு ஆகியவை நிறுத்தப்படும். நீங்கள் குடியுரிமையை இழந்துவிட்டீர்கள் என்று கூறப்படும். இறங்கி வந்துதான் குப்பைகளைக் கொட்ட முடியும். இப்படி இல்லை என்றால் செதுக்க முடியாது. தன்னலமற்ற, அன்பான, சர்வாதிகார ஆட்சி முறையால் மட்டுமே ஒரு தேசத்தை வளர்த்தெடுக்க முடியும்.”
தேசிய இன விடுதலைப் போராட்டம் ஒன்றை நடத்துகிற ஒரு நல்ல தலைவர், கட்டுண்டுக்கிடக்கும் மக்களை சமூக-பொருளாதார-அரசியல் அவலத்திலிருந்து மீட்டெடுத்து, அதே கையோடு அவர்களை தன்னுடையத் தனிப்பட்ட அடிமைகளாக அடக்கிவைக்க மாட்டார். ஆண்டாண்டு காலமாய் அவல அரசியலால் பாதிக்கப்பட்டுக் கிடக்கும் மக்களை தனித்த அடையாளம், தகைமைசால் வாழ்க்கை, தலைநிமிர்ந்த நல்வாழ்வு எனும் இலக்கு நோக்கி அழைத்துச்செல்ல வேண்டுமேயன்றி, அதிகாரவெறி பிடித்த ஒருவரின் சர்வாதிகார ஆட்சியை நோக்கி அல்ல. எரியும் நெருப்பிலிருந்து மீண்டு, கொதிக்கும் எண்ணெய்ச் சட்டிக்குள் விழுவதால் தமிழர்களுக்கு என்ன பயன்?
சகலகலாவல்லவரான, அனைத்தும் அறிந்த, ஓர் அற்புதத் தலைவர் சினிமா ஹீரோ பாணியில் தன்னந்தனியனாய்க் களமாடி, ஒரே கையெழுத்தில் நம் பிரச்சினைகள் அனைத்தையும் தீர்த்து, நம்மையெல்லாம் சுபிட்சத்துக்கு இட்டுச்செல்வார்; நாம் செய்யவேண்டியதெல்லாம் வெறுமனே கைதட்டுவதும், விசிலடிப்பதும் மட்டும்தான் என்பது 21-ஆம் நூற்றாண்டில் ஏற்கத்தக்க அரசியல் அல்ல. உலகு தழுவிய பனிரெண்டு கோடித் தமிழர்களின் அரசியல், நல்வாழ்வு, வருங்காலம் அனைத்தையும் ஒரே ஒரு தனிநபரின் கைகளில் ஒப்படைக்கக் கூடாது, முடியாது.
ஐம்பது, அறுபது பேர் பயணம் செய்யும் ஒரு பேருந்துக்கு ஓர் ஓட்டுனர்தான் இருக்க முடியும் என்பது உண்மைதான். ஆனால் பயணிகள் போக விரும்பும் ஊர்கள், பேருந்து செல்லவிருக்கும் பாதை, பேருந்து நிற்கப்போகும் நிறுத்தங்கள் என அனைத்து விடயங்களையும் அவர் ஒருவரே --ஓட்டுனர் மட்டுமே-- தீர்மானிப்பார் என்றால், பேருந்தில் இருப்பவர்கள் பயணிகள் அல்ல, பணயக்கைதிகள்! எட்டுக் கோடி தமிழகத் தமிழர்களைப் பணயக்கைதிகளாக நடத்துவதன் பெயர் அரசியல் அல்ல, அராஜகம்!
கம்போடியா நாட்டில் ‘கமேர் ரூஜ்’ (Khmer Rouge) எனும் “புரட்சிகரக்” குழு போல் பாட் (Pol Pot) என்பவர் தலைமையில் நடத்திய அக்கிரமங்களிலிருந்து படிக்க வேண்டியப் பாடங்கள் ஏராளம் உள்ளன. ஒரு தனிநபர் சர்வாதிகாரியாக உருப்பெறும்போது, சமூக யதார்த்தங்களை விட்டு விலகி, தான்தோன்றித்தனமாக, பெரும் செருக்குடன், சுகபோக வாழ்வில் ஈடுபட்டு, தன்னையே ஏமாற்றிக் கொள்வார். மக்களின் நிலையோ ‘சர்வாதிகார அரசனை நம்பி, சனநாயகப் புருசனை கைவிட்டக்’ கதையாகவேப் போய் முடியும். அரசியல் சமூகத்துக்கும், குடிமைச் சமூகத்துக்கும் இடையேயான உறவை அரசியல்படுத்தல், விழிப்புணர்வு, பங்கேற்பு சனநாயகம் மூலம் மாற்றியமைப்பதுதான் சாலச்சிறந்தது.
[3] விதைக்கப்படும் வன்முறை
“எமது தமிழ்மொழியைத் தவறாக உச்சரிப்பதும், பிறமொழி கலந்து பேசுவதும்தான் மிகப் பெரிய வன்முறையாக நாம் தமிழர் அரசு கருதுகிறது” என்று அறிவிக்கும் செயற்பாட்டு வரைவு (பக்.302), ‘பச்சை மட்டைச் சிகிச்சை,’ “தோலை உரிப்பது,” “தொலைத்து விடுவது” பற்றியெல்லாம் எதுவும் பேசவில்லை. ஆனால் அதைப் பற்றியெல்லாம் கட்சித் தலைவர் மேடைதோறும் விலாவாரியாகப் பேசுகிறார். கடந்த 2020 “மாவீரர் நாள்” உரையில்கூட பச்சை மட்டையும், அன்பான வன்முறை மிரட்டல்களும் பல முறை குறிப்பிடப்பட்டன.
செயற்பாட்டு வரைவு முன்வைக்கும் பயங்கரமூட்டும் சமூக வன்முறையைப் பாருங்கள்:
“...50,000 புதிய காவலர்கள் நியமிக்கப்படுவார்கள். இவர்களுக்கு உடல் தகுதி, சீருடை ஏதும் இருக்காது. ...புதிய காவலர்களுக்குச் சர்வ தேசத் தரத்தில் உளவுப் பயிற்சி அளிக்கப்படும். இந்த ஊழியர்கள் மக்களோடு மக்களாக ஊடுருவியிருப்பார்கள். ...இந்த உளவாளிகள் பற்றிய தகவல் அனைத்தும் கமுக்கமாகவே வைக்கப்படும்” (பக்.135).
உடனிருக்கும் உறவினர்கள், நண்பர்கள், பணியாளர்கள், அண்டை அயலார்களில் யார் யார் உளவாளிகள், ஒற்றர்கள், காட்டிக்கொடுக்கிறவர்கள், காலை வாருகிறவர்கள் என்கிற நிரந்தர சந்தேகத்தோடு, அச்சத்தோடு, அவநம்பிக்கையோடு வாழும் மக்களை, பீதியிலிருக்கும் பரந்துபட்டச் சமூகத்தை, “கண்காணிப்பு அரசு” (Surveillance State) நடத்துகிற ஒரு சர்வாதிகாரி மிகவும் விரும்புவார். அம்மாதிரியான அமைப்பை அவரது கட்சித் தோழர்கள் அவரைவிட அதிகம் விரும்புவார்கள். ஆனால் அந்த அமைப்பு “பேச்சுரிமை, வழிபாட்டுரிமை, தேவைகளிலிருந்து விடுதலை, பயத்திலிருந்து விடுதலை” (Freedom of Speech, Freedom of Worship, Freedom from Want, Freedom from Fear) என்று வாழ விரும்பும் சனநாயகச் சமூகக் குடிமக்களுக்கும், அவர்களின் மாண்புநிறை வாழ்க்கைக்கும் எப்போதும் எந்தவிதத்திலும் ஏற்றதாக இருக்காது.
விடுதலைப் புலிகள் இயக்கம் ஏற்றெடுக்காத, தேசியத் தலைவர் பிரபாகரன் “அது ஒரு துன்பியல் சம்பவம்” என்று மட்டுமே விவரித்த, இராஜீவ் காந்தியின் படுகொலையைப் பற்றி, நாம் தமிழர் கட்சித் தலைவர் “என் இனத்தின் எதிரியான ராஜீவ் காந்தியைத் தமிழர் தாய்நிலத்தில் கொன்றுபுதைத்தோம்” என்று 2019-ஆம் ஆண்டு விக்கிரவாண்டி இடைத்தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் பேசினார். தவறேதும் செய்யாத பனிரெண்டு கோடித் தமிழர்கள் மீது ஒரு பொல்லாதக் கொலைப்பழியை எந்தவிதமானத் தேவையுமின்றி, உண்மையுமின்றி வலிந்து ஏற்றிய வன்முறையும் கவனிக்கப்பட வேண்டியதாக இருக்கிறது.
தாங்கள் வீராதி வீரர்கள், கட்டற்ற வன்முறையால்தான் விடுதைலையை வென்றெடுத்தோம் என்று சில சனாதனத் திரிபுவாதிகள் இந்திய வரலாற்றை மாற்றியெழுத முற்படுவதுபோல, தமிழர்களாகிய நாம் வன்முறைவாதிகள், பழிவாங்குகிறவர்கள் என்கிற தவறான கருத்து தமிழர் நெஞ்சங்களிலும், பிறரின் மனங்களிலும் திட்டமிட்டுத் திணிக்கப்படுகிறதோ என்கிற சந்தேகம் எழுகிறது.
‘நாம் தமிழர்’ பேச்சிலும், மூச்சிலும் மண்டிக்கிடக்கும் வன்மமும், வன்முறையும் கட்சியின் கொள்கைகளாக, செயல்திட்டங்களாக வெளிவருவது, வன்முறையற்ற அறவழிப் பாதையிலேயேப் பயணிக்கும் தமிழக அரசியலுக்கு, (இடையில் சிங்களப் பேரினவாதத்தால் வலிந்துத் திணிக்கப்பட்ட ஆயுதப்போராட்டம் தவிர்த்து) அறவழிப் போராட்டங்களை மையப்படுத்தியே நடத்தப்படுகிற ஈழ அரசியலுக்கு, ‘அன்பு’ எனும் தத்துவத்தை அவனிக்கு வழங்கி, அதன்படியே உலகெங்கும் ஒழுகிக்கொண்டிருக்கும் தமிழர்களின் நலனுக்கு எந்தவிதத்திலும் உகந்ததல்ல. நாம் தமிழர் கட்சித் தொண்டர்கள் பலரும் இதே வன்முறை மொழியை, அணுகுமுறையை, விழுமியத்தை ஏற்றொழுகுவது ஒரு பேராபத்தாக உருவெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறது.
[4] பாஜக--ஆதரவு வேலைத்திட்டம்
ஆர்.எஸ்.எஸ்., பா.ஜ.க. மற்றும் அ.தி.மு.க. போன்ற இயக்கங்களின், கட்சிகளின் குருக்கள், மூர்த்திகள், பொன்ராக்கள், ‘சீக்ரெட்’ சீக்கியர்கள், சின்னம்மாக்கள், திரைமறைவு சிங்களவர்கள் போன்ற இடைத்தரகர்கள் இடையீடு செய்வதும், வழிநடத்துவதும் ‘நாம் தமிழர்’ கட்சியின் வேலைத்திட்டங்களில் தெளிவாகப் பரிணமிக்கிறது.
எடுத்துக்காட்டாக, ‘செயற்பாட்டு வரைவு’ சொல்லும் ஒரு மாபெரும் அறிவியல் பேருண்மையைப் பாருங்கள்:
“அரக்கு என்பது நாட்டுமாட்டுச் சிறுநீரைக் கொதிக்க வைத்து, நீராவியாக்கிக் குளிரூட்டிப் பெறப்படும் அருமருந்தாகும். புற்றுநோய் உள்ளிட்ட நானூறுக்கும் மேற்பட்ட பல நோய்களைக் குணமாக்கும். மேலும் இதிலிருந்து பற்பசை, சாம்பு (சீய்நெய்), சோப்பு (வழலை), நறுமணப் பொருட்கள் உருவாக்கப்படும். இவற்றில் தனிக்கவனம் செலுத்தி ஏற்றுமதி செய்யப்படும்” (பக்.55).
பங்கேற்பு சனநாயகத்தில், கருத்துப்பரிமாற்றத்தில், பொது விவாதத்தில், கூடி முடிவெடுத்தலில் ஆழமான நம்பிக்கையும், அபாரமானப் பிடிப்பும் கொண்டவர்களைப் போல, ‘செயற்பாட்டு வரைவு’ இப்படி வாதிடுகிறது:
“இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் எழுதப்படுகிற காலத்தில் இந்நிலத்தில் வாழ்ந்த 30 கோடிமக்களின் கருத்துகளையும், இந்தியாவில் பிற்படுத்தப்பட்ட, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் கருத்துகளையும், பல்வேறு மொழிவழித் தேசிய இனங்களின் கருத்துகளையும் கவனத்தில் எடுத்துக் கொண்டு சட்டம் தயாரிக்கப்படவில்லை.”
“எனவே தற்போது இருக்கிற தேசிய இனங்களின் உரிமைகளைக் கருத்தில் கொண்டு இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைத் தற்கால அரசியல், சமூக, சூழல்களுக்கு உலக ஒழுங்கிற்கு ஏற்றார் போல மாற்றி அமைக்க வேண்டியது தேவையாய் இருக்கிறது” (பக்.306-7).
அதே போலவே, நாம் தமிழர் கட்சியின் செயற்பாட்டு வரைவு, தற்போதைய நாடாளுமன்ற ஆட்சி முறையை மாற்றியமைத்து அதிபர் ஆட்சிமுறையைக் கொண்டுவருவோம் என்று நேரடியாகச் சொல்லாமல், “மக்களே தங்கள் நாட்டின் குடியரசுத் தலைவரைத் தேர்தல் மூலம் நேரடியாகத் தேர்ந்தெடுக்கும் வண்ணம் அரசியலமைப்பு மாற்றம் செய்ய நாம் தமிழர் அரசு பாடுபடும்” என்று அறிவிக்கிறது (பக்.305). மாட்டு மூத்திர வியாபாரம், அரசியலமைப்புச் சட்ட மாற்றம், குடியரசுத்தலைவர் ஆட்சி போன்றவற்றை வேறு யார், யார் விரும்புகிறார்கள், அமல்படுத்தத் துடிக்கிறார்கள் என்பதை நாமனைவரும் நன்கறிவோம்.
இந்திய அரசியல் அமைப்புச் சட்டத்தை ஏற்றுக்கொண்டு, அதனடிப்படையில் தமிழ் நாட்டின் ஆட்சி அதிகாரத்தை பெறத் துடிக்கும் ஒரு கட்சியும், அதன் தலைவரும், அந்த ஆவணத்துக்கு, அரசியல் ஒப்பந்தத்துக்கு, உண்மையாக இருக்க வேண்டும். அல்லது அதனை வெளிப்படையாக நிராகரிக்க வேண்டும். மாறாக, அங்கே தலையையும், இங்கே வாலையும் காட்டிக்கொண்டு, தமிழ் இளைஞர்களை பகடைக் காய்களாக்கி, அவர்கள் மனங்களில் குழப்பம் விளைவிப்பது ஏற்றுக்கொள்ளத்தக்க அணுகுமுறையல்ல.
[5] மாற்று எனும் பெயரில் ஏ-மாற்று
மீட்பு அரசியலை முன்வைத்து, விடுதலை மொழியைப் பேசி, புதிய துவக்கம் ஒன்றைச் சுட்டிக்காட்டியவாறே, தொன்மையும், தொலையாச் சிறப்புக்களும் கொண்ட ஒரு மாபெரும் தேசிய இனத்தை அடிமைப்படுத்துவது எந்தவிதத்திலும் மாற்று அல்ல. அதன் பெயர் ஏமாற்று. புரட்சிகர அரசியல் பேசுவதாக சொல்லிக்கொண்டே, பிற்போக்குத்தனங்களை வளர்த்தெடுப்பது கூடாது.
பல்வேறு குறைபாடுகளும், குளறுபடிகளும், கோளாறுகளும் இருந்தாலும், 135 கோடி மக்கள் சனநாயகத்தை அடிப்படை அரசியல் கோட்பாடாக ஏற்றுக்கொண்டு, அது வழங்கும் உரிமைகளைப் போற்றி, அதற்கான கடமைகளை விரும்பி ஏற்று, ஒரு குடியரசாக நாட்டை நடத்திக் கொண்டிருக்கிறோம். உலகிலேயே மிகப் பெரிய சனநாயக நாடு என்று அறியப்படும் நமது நாட்டை பார்ப்பனீய பாசிஸ்டுகளிடமிருந்து பாதுகாப்பதற்காக நாமெல்லாம் போராடிக் கொண்டிருக்கும் போது, “சர்வாதிகாரமே சிறந்தது, அதுதான் வளர்ச்சிக்கு உகந்தது” என்று ஒரு கட்சித் தலைவர் பேசுகிறார் என்றால், அவர் யாருக்காக அரசியல் செய்கிறார் என்கிற கேள்வி எழுகிறது.
சர்வாதிகாரம்தான் தமிழ் நாட்டுக்கான, தமிழருக்கான மாற்று அரசியல் என்று குறுக்குசால் ஓட்டுவது, தமிழர்களை பிற தேசிய இனங்களிடமிருந்து அந்நியப்படுத்தி, தனிமைப்படுத்தி, பலவீனமாக்கும் சூழ்ச்சியோ என்று எண்ணத் தோன்றுகிறது.
தேசபக்தியின் மொத்தக் குத்தகைதாரர் களான பார்ப்பனீய பாசிஸ்டுகள் தங்களைக் கேள்வி கேட்கிறவர்களை தேசத்துரோகி, அந்நியநாட்டுக் கைக்கூலி, நகர்ப்புற நக்சல், மாவோயிஸ்ட் என்றெல்லாம் அவதூறு பரப்புவதுபோல, தமிழ்த் தேசியத்தின் அகில உலக ஸ்டாக்கிஸ்டுகளாக தங்களை கருதிக்கொள்ளும் நாம் தமிழர் கட்சியினர், தங்களை கேள்வி கேட்கிறவர்களை, விமரிசிக்கிறவர்களை திமுக ஆதரவாளர், திராவிடச் சொம்பு, இருநூறு ரூபாய் கைக்கூலி, இனத்துரோகி என்றெல்லாம் பட்டம் சூட்டி வசைபாடுகின்றனர்.
பொறுப்பற்றப் பேச்சு, பொல்லா வன்முறை, உண்மையற்றக் கதையாடல்கள் போன்ற அம்சங்களோடு ஒரு மாற்று அரசியலை முன்னெடுக்க இயலாது. இந்த மாதிரியான குழப்ப அரசியல் தமிழ் இளைஞர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையைத் தொலைப்பதற்குக் காரணமாக அமைந்துவிடக் கூடாது.
தமிழ் இளைஞர்கள் தரமானக் கல்வியின்றி, தன்னம்பிக்கையின்றி, தகுதியான வேலையின்றி, போதிய வருமானமின்றி, ஒளிமயமான எதிர்காலமின்றி கையறு நிலையில் உழன்று கொண்டிருக்கிறார்கள். இப்போது அவர்களுக்கு உடனடியாகத் தேவைப்படுவது ஈழப் பயணக்கதையோ, இங்கிலாந்துப் பயணக்கதையோ அல்ல. மாறாக, தேசிய இன விடுதலைக் கோட்பாடுகளும், தெளிவானச் செயல்திட்டங்களும், அறிவார்ந்த வழிகாட்டலும்தான்.
பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும்,
அன்பிற்குண்டோ அடைக்குந்தாழ்,
யாதும் ஊரே, யாவரும் கேளிர்,
தீதும் நன்றும் பிறர்தர வாரா,
தாழக் கிடப்பாரை தற்காப்பதே தருமம்,
நன்னடை நல்கல் வேந்தற்குக் கடனே,
என்பன போன்ற அருமையான மாந்தநேயக் கருத்துக்கள் மலர்ந்து, மணம்வீசும் தமிழ் மண்ணில், தவறான அரசியலை விதைக்க விடக்கூடாது.
தற்போது நடக்கும் கருத்துப்பரிமாற்றத்தை ஒரு வாய்ப்பாக மாற்றி, அடுத்த தலைமுறைக் கான அரசியல் விழுமியங்களை, அணுகு முறைகளை, செயல்பாடுகளை விரிவாக விவாதித்து, உரியவற்றை, உயரியவற்றைத் தேர்ந்தெடுத்தால், தமிழர்கள் நாம் வெல்வோம்.
சனநாயகமும், சகவாழ்வும், சமாதானமும் தமிழரிடம் வளரட்டும்!
சாதியமும், பாசிசமும், வன்முறையும் தமிழ் மண்ணிலிருந்து விலகட்டும்!
தகுதியான தமிழ்த் தேசியத்தால் தன்மானத் தமிழர் வாழ்வு ஓங்கட்டும்!
[] [] []
தரவுகள்:
[1] நாம் தமிழர் ஆட்சி செயற்பாட்டு வரைவு 2016, சென்னை: நாம் தமிழர் கட்சி, 2016.
[2] ஆழி செந்தில்நாதன், தொகுப்பாசிரியர், எங்கேப் போகிறது நாம் தமிழர் கட்சி? சென்னை: ஆழி பதிப்பகம், 2012.
[3] பத்ரி சேஷாத்ரி, “அன்பான சர்வாதிகார அறிக்கை,” இந்து தமிழ் திசை, ஏப்ரல் 18, 2016.
[4] த. ராஜன், “சிந்திக்கணும் சீமான்,” இந்து தமிழ் திசை, அக்டோபர் 22, 2019.
[5] “சர்வாதிகார ஆட்சி முறையால் மட்டுமே ஒரு தேசத்தை வளர்த்தெடுக்க முடியும்: சீமான் பேச்சு,” இந்து தமிழ் திசை, மார்ச் 22, 2021.
[6] Philip Short, Pol Pot: Anatomy of a Nightmare. New York: Henry Holt & Co., 2004.
